Touchstones - Subsignal

Another mile on this old road another hour, another breath

The thousand deaths we die in life, rolling the boulder up the hill

The shifting sands of destiny, covering what we’d hoped to be

Out there must be something, out there must be someone

We’ll attain the summit of our longing someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in fairytales anymore

We find ourselves inside a room, at either end an unseen door

Between both doors a surging space

Inside this space we shiver with the void

Out there must be something, out there must be someone

We will reach the summit with our boulder someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in ourselves anymore

We found nothing out there, no we found nothing out there

And we watched our boulder rolling back down again

We left nothing out there, we left nothing out there

Just a yellowed blueprint of what we longed to be

Out there must be something, out there must be someone

We’ll attain the summit of our longing someday

Something must be out there, someone must be out there

But we don’t believe in ourselves anymore

Old heart of mine, cold heart of mine

How long has it been since we have seen the sun?

We climbed a hill with toilsome steps, on our weary shoulders a weight

As the world got colder we found ourselves paralyzed and freezing from our fears

In every waking hour we hoped to find, in any kind of golden light

A sense of change

And so many words, so many faces, swept away in hurricanes from our sight

Our hands are writing unknowable signs into immortal sands it’s only us, only us

One must imagine, imagine this man, one must imagine this man

Happy…

Nog een mijl op deze oude weg, nog een uur, nog een ademtocht

De duizend doden die we in het leven sterven, terwijl we de rots de heuvel op rollen

Het drijfzand van het lot, dat bedekt wat we hadden gehoopt te zijn

Daarbuiten moet iets zijn, daarbuiten moet iemand zijn

Op een dag zullen we de top van ons verlangen bereiken

Er moet daar iets zijn, iemand moet daarbuiten zijn

Maar we geloven niet meer in sprookjes

We bevinden ons in een kamer, aan beide uiteinden een onzichtbare deur

Tussen beide deuren een stijgende ruimte

In deze ruimte huiveren we van de leegte

Daarbuiten moet iets zijn, daarbuiten moet iemand zijn

Op een dag zullen we de top bereiken met onze kei

Er moet daar iets zijn, iemand moet daarbuiten zijn

Maar we geloven niet meer in onszelf

We hebben daar niets gevonden, nee we hebben daar niets gevonden

En we zagen onze rots weer naar beneden rollen

We hebben niets achtergelaten, we hebben niets achtergelaten

Gewoon een vergeelde blauwdruk van wat we wilden zijn

Daarbuiten moet iets zijn, daarbuiten moet iemand zijn

Op een dag zullen we de top van ons verlangen bereiken

Er moet daar iets zijn, iemand moet daarbuiten zijn

Maar we geloven niet meer in onszelf

Oud hart van mij, koud hart van mij

Hoe lang is het geleden dat we de zon hebben gezien?

We beklommen een heuvel met moeizame stappen, op onze vermoeide schouders een gewicht

Toen de wereld kouder werd, merkten we dat we verlamd en bevriezen van onze angsten

In elk wakker uur hoopten we te vinden, in elke vorm van gouden licht

Een gevoel van verandering

En zoveel woorden, zoveel gezichten, weggevaagd in orkanen uit ons zicht

Onze handen schrijven onkenbare tekens in onsterfelijk zand, alleen wij, alleen wij

Je moet je voorstellen, je deze man voorstellen, je moet je deze man voorstellen

Vrolijk…