The Approaches - Subsignal

Hours of darkness touch hours of light

Olden days broken, not perfectly gone

Distances fading in bright sunset glow

Getting there felt like an unending flight

Now the heart is beating slower

As the latitudes collide

And the skin is growing older

So slowly we drive

Imagine a doorway

And running away

Imagine a way out

is another way home

Imagine a window

The breath of the world

Imagine an ocean

Is a bridge across the past

This new light, subdued

These signs by the road

It takes forever to spot where to go

But in wind, in rain

Through the silence and doubt

Still chasing time

In a country of hope

Imagine a doorway

And running away

Imagine an Eden

In the fine shape of a home

Imagine a window

A world upside down

Imagine an ocean

Is a bridge across the past

The headlights light up

The new street ahead

It took forever to build it in time

The old house, old skin

Whoever wears it by now

It‘s now or never to keep racing on

Boldly we start

Slowly we see

Bright stars piercing the sky

Thirsty we drink from the rain

Soaking our hearts

Cravingly hope

Humbly we pray

That our engine will run

And so we drive

Hands on wheel ‘til we arrive

Uren van duisternis aanraking uren van licht

Oude dagen gebroken, niet helemaal weg

Afstanden vervagen in heldere zonsonderganggloed

Om er te komen voelde als een oneindige vlucht

Nu klopt het hart langzamer

Terwijl de breedtegraden botsen

En de huid wordt ouder

Dus langzaam rijden we

Stel je een deuropening voor

En wegrennen

Stel je een uitweg voor

is een andere weg naar huis

Stel je een raam voor

De adem van de wereld

Stel je een oceaan voor

Is een brug over het verleden?

Dit nieuwe licht, gedempt

Deze borden langs de weg

Het duurt een eeuwigheid voordat je weet waar je heen moet

Maar in de wind, in de regen

Door de stilte en twijfel

Nog steeds op tijd jagen

In een land van hoop

Stel je een deuropening voor

En wegrennen

Stel je een Eden voor

In de fijne vorm van een huis

Stel je een raam voor

Een wereld op zijn kop

Stel je een oceaan voor

Is een brug over het verleden?

De koplampen lichten op

De nieuwe straat voor de deur

Het duurde een eeuwigheid om het op tijd te bouwen

Het oude huis, oude huid

Wie het nu draagt

Het is nu of nooit om te blijven racen

Stoutmoedig beginnen we

Langzaam zien we

Heldere sterren doordringen de lucht

Met dorst drinken we van de regen

Ons hart laten weken

vurig hopen

Nederig bidden we

Dat onze motor zal lopen

En dus rijden we

Handen aan het stuur tot we aankomen