The Bells of Lyonesse - Subsignal

When did it all begin?

Will it ever end?

A feeling ever haunting

Made of stone and heavy lead

Each day feels like a fine line

Trembling on a ledge

And after all these tight years

I‘m still afraid of heights

Watching the city as it‘s going down

Beneath the waves I hear a terrible sound

Of course, it‘s just a picture

One to illustrate

Truth be told, a sad one

That cannot know right from wrong

Ahead of the waves

With the tides at my heels

And I am running away

From all the sounds in my head

From the shelter

As it all came undone

Still I‘m running away

From the bells in the sea, down below

It‘s how you read a story

From the start or in reverse

It‘s how you read your own life

Like a blessing or a curse

We see our sins reflected

In everything around

But sometimes we‘re too close

To differ innocence from fault

Ahead of the storm

With the wolves at my heels

And I‘m running away

From all the things behind me

From the lost faith

And the splendor we shared

Still I‘m running away

From the void in my soul, down below

And now I‘m all alone

Yes now I‘m all alone

As the waves keep coming in I‘m all alone

As the bells keep on haunting

Bells keep on haunting me

On and on and on

Ahead of the waves

With the tides at my heels

And I am running away

From all the sounds in my head

From the shelter

As it all came undone

Still I‘m running away

From the bells in the sea

From the lost faith

And the splendor we shared

Still I‘m running away

From the void in my soul, down below

Wanneer is het allemaal begonnen?

Zal het ooit eindigen?

Een gevoel dat altijd blijft achtervolgen

Gemaakt van steen en zwaar lood

Elke dag voelt als een fijne lijn

Trillend op een richel

En na al die krappe jaren

Ik heb nog steeds hoogtevrees

Kijken naar de stad terwijl deze ondergaat

Onder de golven hoor ik een verschrikkelijk geluid

Het is natuurlijk maar een foto

Een om te illustreren

Eerlijk gezegd, een trieste

Dat kan niet goed van kwaad onderscheiden

Vooruit op de golven

Met de getijden op mijn hielen

En ik ren weg

Van alle geluiden in mijn hoofd

uit het asiel

Toen het allemaal ongedaan werd gemaakt

Toch ren ik weg

Van de klokken in de zee, beneden

Zo lees je een verhaal

Vanaf het begin of omgekeerd

Zo lees je je eigen leven

Als een zegen of een vloek

We zien onze zonden weerspiegeld

In alles rondom

Maar soms zijn we te dichtbij

Om onschuld van schuld te onderscheiden

De storm voor

Met de wolven op mijn hielen

En ik ren weg

Van alle dingen achter mij

Van het verloren geloof

En de pracht die we deelden

Toch ren ik weg

Vanuit de leegte in mijn ziel, beneden

En nu ben ik helemaal alleen

Ja nu ben ik helemaal alleen

Terwijl de golven binnen blijven komen, ben ik helemaal alleen

Terwijl de klokken blijven spoken

Bellen blijven me achtervolgen

Door en door en door

Vooruit op de golven

Met de getijden op mijn hielen

En ik ren weg

Van alle geluiden in mijn hoofd

uit het asiel

Toen het allemaal ongedaan werd gemaakt

Toch ren ik weg

Van de klokken in de zee

Van het verloren geloof

En de pracht die we deelden

Toch ren ik weg

Vanuit de leegte in mijn ziel, beneden