Oh Melancolia - Silvio Rodríguez

Hoy viene a m la damisela soledad

con pamela, impertinentes y botn

de amapola en el oleaje de sus vuelos.

Hoy la voluble seorita es amistad

y acaricia finalmente el corazn

con su ms delgado ptalo de hielo.

Por eso hoy,

gentilmente te convido a pasear

por el patio, hasta el florido pabelln

de aquel rbol que plantaron los abuelos.

Hoy el ensueo es como el musgo en el brocal,

dibujando los abismos de un amor

melanclico, sutil, plido cielo.

Viene a m, avanza,

-viene tan despacio-,

viene en una danza

leve del espacio.

Cedo, me hago lacio

y ya vuelo, ave.

Se mece la nave

lenta, como el tul

en la brisa suave,

nia del azul.

Oh melancola, novia silenciosa,

ntima pareja del ayer;

Oh melancola, amante dichosa,

siempre me arrebata tu placer;

Oh melancola, seora del tiempo,

beso que retorna como el mar;

Oh melancola, rosa del aliento,

dime quin me puede amar.

Hoy viene a m la damisela soledad

con pamela, impertinentes y botn

de amapola en el oleaje de sus vuelos.

Hoy la voluble seorita es amistad

y acaricia finalmente el corazn

con su ms delgado ptalo de hielo.

Por eso hoy,

Oh melancola, seora del tiempo,

beso que retorna como el mar;

Oh melancola, rosa del aliento,

dime quin me puede amar.

Vandaag komt de eenzame jonkvrouw naar me toe

met pamela, lorgnettes en botn

van klaprozen in de golven van hun vluchten.

Vandaag is de wispelturige jongedame vriendschap

en ten slotte het hart streelt

met zijn dunste ijsblaadje.

Daarom vandaag

Ik nodig je vriendelijk uit om te wandelen

door de binnenplaats, naar het bloemrijke paviljoen

van die boom die de grootouders hebben geplant.

Vandaag is de dagdroom als het mos op de stoep,

de afgronden van een liefde tekenen

melancholische, subtiele, bleke lucht.

Kom naar mij, vooruit,

-komt zo langzaam-

komt in een dans

weinig ruimte.

Ik geef toe, ik ga rechtdoor

en ik vlieg al, vogel.

het schip schommelt

langzaam, zoals tule

in de zachte bries,

blauwe meid

Oh melancholische, stille bruid,

intieme partner van gisteren;

O melancholische, gelukkige minnaar,

ontneemt me altijd je plezier;

Oh melancholiek, dame van de tijd,

kus die terugkeert als de zee;

Oh melancholie, roos van adem,

vertel me wie van me kan houden

Vandaag komt de eenzame jonkvrouw naar me toe

met pamela, lorgnettes en botn

van klaprozen in de golven van hun vluchten.

Vandaag is de wispelturige jongedame vriendschap

en ten slotte het hart streelt

met zijn dunste ijsblaadje.

Daarom vandaag

Oh melancholiek, dame van de tijd,

kus die terugkeert als de zee;

Oh melancholie, roos van adem,

vertel me wie van me kan houden