Las Cuatro y Diez - Silvio Rodríguez, Luis Eduardo Aute

Fue en ese cine, ¿te acuerdas?

En una mañana al este de edén

James dean tiraba piedras

A una casa blanca, entonces te besé

Aquélla fue la primera vez

Tus labios parecían de papel

Y a la salida en la puerta

Nos pidió un triste inspector nuestros carnets

Luego volví a la academia

Para no faltar a clase de francés

Tú me esperaste hora y media

En esta misma mesa, yo me retrasé

¿Quieres helado de fresa

O prefieres que te pida ya el café?

Cuéntame como te encuentras

Aunque sé que me responderás: muy bien

Ten, esta foto es muy fea

El más pequeño acababa de nacer

Oiga, me trae la cuenta

Calla, que fui yo quien te invitó a comer

No te demores, no sea

Que no llegues a la hora al almacén

Llámame el día que puedas

Date prisa que ya son las cuatro y diez

Het was in die bioscoop, weet je nog?

Op een ochtend ten oosten van Eden

James Dean was met stenen aan het gooien

Naar een wit huis, dus ik kuste je

dat was de eerste keer

je lippen leken op papier

En naar de uitgang bij de deur

Een verdrietige inspecteur vroeg ons om onze kaarten

Toen ging ik terug naar de academie

Om de Franse les niet te missen

Je hebt anderhalf uur op me gewacht

Aan deze tafel was ik te laat

Wil je aardbeienijs?

Of heb je liever dat ik je koffie nu bestel?

vertel me hoe je je voelt

Hoewel ik weet dat je me zult antwoorden: heel goed

Kijk, deze foto is erg lelijk

De jongste was net geboren

Hé, breng me de rekening

Zwijg, ik was het die je uitnodigde om te eten

Stel niet uit, wees niet

Dat je niet op tijd in het magazijn bent

bel me de dag dat je kunt

Schiet op het is al tien over vier