Como Esperando Abril - Silvio Rodríguez

Mucho más

allá de mi ventana,

las nubes de la mañana

son

una flor

que le ha nacido a un tren.

Un reloj

se transforma en cangrejo

y la capa de un viejo

da

con una tempestad de comején.

Mucho más

allá de mi ventana

algodones jugaban

a ser un jardín

en espera de abril.

Luego entro los ojos

chorreando esa luz de infinito,

y es cuando necesito

un perro, un bastón, una mano, una fe.

Y tú pasas tocando

el frío con suave silencio

y, ciego, te sentencio

a que nombres todo lo que ahora no sé.

Mucho más

allá de mi ventana,

las nubes de la mañana

son

una flor

que le ha nacido a un tren.

Un reloj

se transforma en cangrejo

y la capa de un viejo

da

con una tempestad de comején.

Mucho más

allá de mi ventana

algodones jugaban

a ser un jardín

en espera de abril.

Mucho más

allá de mi ventana

mi esperanza jugaba

a una flor,

a un jardín,

como esperando abril

Veel meer

voorbij mijn raam,

de ochtendwolken

zijn

een bloem

dat is geboren in een trein.

Een klok

verandert in een krab

en de laag van een oude

geeft

met een termietenstorm.

Veel meer

voorbij mijn raam

katoen gespeeld

een tuin zijn

wachten op april.

Dan kom ik in de ogen

druipend van dat licht van oneindigheid,

en dat is wanneer ik nodig heb

een hond, een wandelstok, een hand, een geloof.

en je besteedt aan spelen

de kou met zachte stilte

en, blind, ik veroordeel je

om alles te noemen wat ik nu niet weet.

Veel meer

voorbij mijn raam,

de ochtendwolken

zijn

een bloem

dat is geboren in een trein.

Een klok

verandert in een krab

en de laag van een oude

geeft

met een termietenstorm.

Veel meer

voorbij mijn raam

katoen gespeeld

een tuin zijn

wachten op april.

Veel meer

voorbij mijn raam

mijn hoop speelde

naar een bloem,

naar een tuin,

zoals wachten op april