Menos Tu Vientre - Silvio Rodríguez

Para la libertad, sangro, lucho, pervivo.

Para la libertad, mis ojos y mis manos

Como un árbol carnal, generoso y cautivo,

Doy a los cirujanos.

Para la libertad siento más corazones

Que arenas en mi pecho: dan espumas

Mis venas,

Y entro en los hospitales, y entro en Los algodones

Como en las azucenas.

Porque donde unas cuencas vacías

Amanezcan

Ella pondrá dos piedras de futura mirada

Y hará que nuevos brazos y nuevas

Piernas crezcan

En la carne talada.

Retoñarán aladas de savia sin otoño

Reliquias de mi cuerpo que pierdo en Cada herida.

Porque soy como el árbol talado,

Que retoño:

Y aún tengo la vida.

Voor vrijheid bloed ik, ik vecht, ik leef.

Voor vrijheid, mijn ogen en mijn handen

Als een vleselijke boom, genereus en gevangen,

Ik geef aan chirurgen.

Voor vrijheid voel ik meer harten

Wat zand in mijn borst: ze schuimen

Mijn aderen,

En ik ga de ziekenhuizen binnen, en ik ga de katoen binnen

Zoals in lelies.

Want waar sommige lege bassins

ochtendgloren

Ze zal twee stenen van toekomstige look plaatsen

En zal nieuwe armen en nieuwe maken

benen groeien

In het gesneden vlees.

Ze zullen vleugels van sap ontkiemen zonder herfst

Overblijfselen van mijn lichaam die ik in elke wond verlies.

Want ik ben als de gevelde boom,

Wat een shoot:

En ik heb nog steeds het leven.