Воины - Сергей Маврин

Догорал закат в диком поле,

Разлетались в ночь полчища воронья!

Рвали мертвых лисицы и волки,

Откровение жизни хоронит война.

Им подняться б с земли,

Да умыться росой!

Не касаясь травы,

Да лететь бы домой!

Добрый крест на Руси всем воинам,

Ой, да им жить бы не тужить,

Но ушли по дорожке нехоженной,

Ой, да лишь бы вольными быть.

То не рабы — внуки Божьи,

Свет озаряет их щит и меч.

Бились до смерти не за славу,

А за правду, и за честь!

Запылал рассвет в диком поле,

Разлеталась по свету людская молва!

Сложат песнь о судьбе и о доле,

Откровение жизни возвысит война

Им подняться б с земли,

Да умыться росой!

Не касаясь травы,

Да лететь бы домой!

Добрый крест на Руси всем воинам,

Ой, да им жить бы не тужить,

Но ушли по дорожке нехоженной,

Ой, да лишь бы вольными быть.

То не рабы — внуки Божьи,

Свет озаряет их щит и меч.

Бились до смерти не за славу,

А за правду, и за честь!

Отчего горчит полынь-трава,

Отчего похожа на слезу роса,

Знают только небо, да сыра земля…

Лета и века станет сказкой быль,

Лета и века стелится ковыль,

В поле диком ветер да степная пыль.

De zonsondergang brandde op in een wild veld,

Hordes kraaien verspreid in de nacht!

Vossen en wolven verscheurden de doden,

De openbaring van het leven wordt begraven door oorlog.

Ze zouden uit de grond opstaan,

Ja, was jezelf met dauw!

zonder het gras aan te raken,

Ja, om naar huis te vliegen!

Goed kruis in Rusland aan alle soldaten,

O ja, ze zouden niet moeten treuren om te leven,

Maar ze vertrokken langs het onbetreden pad,

Oh ja, gewoon om vrij te zijn.

Dat zijn geen dienaren - de kleinkinderen van God,

Licht verlicht hun schild en zwaard.

Ze vochten tot de dood, niet voor glorie,

En voor de waarheid, en voor de eer!

De dageraad brandde in het wilde veld,

De geruchten van mensen verspreiden zich over de hele wereld!

Ze zullen een lied over het lot componeren en delen,

De openbaring van het leven zal oorlog verheerlijken

Ze zouden uit de grond opstaan,

Ja, was jezelf met dauw!

zonder het gras aan te raken,

Ja, om naar huis te vliegen!

Goed kruis in Rusland aan alle soldaten,

O ja, ze zouden niet moeten treuren om te leven,

Maar ze vertrokken langs het onbetreden pad,

Oh ja, gewoon om vrij te zijn.

Dat zijn geen dienaren - de kleinkinderen van God,

Licht verlicht hun schild en zwaard.

Ze vochten tot de dood, niet voor glorie,

En voor de waarheid, en voor de eer!

Waarom alsem-gras bitter is,

Waarom lijkt dauw op een traan,

Ze kennen alleen de lucht, maar de aarde is vochtig...

Zomer en eeuw worden een sprookje,

Al jaren en eeuwen verspreidt vedergras zich,

In een wild veld, wind en steppestof.