Город, стоящий у солнца - Сергей Маврин

Заблудившиеся странники,

Не чужие на своей земле.

Но бродяги и изгнанники

В чьей-то жестокой игре.

Поклонившись четырем ветрам,

Шли на все четыре стороны.

Волки кровниками стали нам

Да черные вороны.

Все пути давно исхожены

То ли к Богу, то ли от него.

Если мы уже им брошены,

Нам не добраться домой.

Позади руины да кресты,

Жизнь и смерть — порочная петля.

Даже если мы не прокляты,

Стонет от нас земля.

Нам бы добраться домой

В город янтарного света

Через пустыни, лед и огонь

Через падения и боль.

Нам бы вернуться домой

В город, стоящий у солнца.

В город, где с нами

встретятся вновь

Вера, надежда, любовь.

Непорочные и грешные,

Шли к себе дорогою одной.

Но глухие и ослепшие,

Каждый своею тропой.

Заблудившиеся странники,

Не чужие на своей земле.

Но бродяги и изгнанники

Шли, повинуясь судьбе…

Verloren zwervers,

Geen vreemdelingen in hun eigen land.

Maar zwervers en ballingen

In iemands wrede spel.

Buigen voor de vier winden

We gingen naar alle vier de richtingen.

Wolven werden bloedlijnen voor ons

Ja, zwarte kraaien.

Alle paden zijn lang bewandeld

Ofwel aan God, ofwel van hem.

Als we al naar ze toe zijn gegooid,

We kunnen niet naar huis.

Achter de ruïnes en kruisen,

Leven en dood zijn een vicieuze cirkel.

Zelfs als we niet vervloekt zijn,

De aarde zucht van ons.

We willen graag naar huis

Naar de stad van amber licht

Door woestijnen, ijs en vuur

Door vallen en pijn.

We willen graag terug naar huis

Naar de stad bij de zon.

Naar de stad waar bij ons

weer ontmoeten

Geloof hoop liefde.

Onbevlekt en zondig,

We gingen naar onszelf langs hetzelfde pad.

Maar doof en blind

Ieder op zijn eigen pad.

Verloren zwervers,

Geen vreemdelingen in hun eigen land.

Maar zwervers en ballingen

We liepen, gehoorzaam aan het lot ...