Безумец - Сергей Маврин

Я видел сон, как там надо мной небо слилось с водою.

Осколки дней опять собрались вдруг в зеркала.

Слетали вниз все маски с лица наедине с собою,

Добро и зло смотрели в упор сквозь грани стекла.

Безумец!

По-прежнему один

Среди тех же самых картин,

За ними смеялась и пела

Душа в созвездии руин.

И вот во мне и жалость, и злость, стремленья и лень смешались,

Любовь и спесь, сомненья и ложь, жестокость и свет.

И мне в лицо из глади зеркал мои двойники смеялись,

А я искал в знакомых глазах верный ответ.

Безумец!

По-прежнему один

Среди тех же самых картин,

За ними смеялась и пела

Душа в созвездии руин.

Всяк свою судьбу слагает сам, -

Завещали нам Ева и Адам,

Все дороги, к свету или в бездну

Каждый выбирает сам.

Каждый молится своим богам

Вопреки словам, мыслям и делам,

Но кончаются пути земные,

Будет плата по счетам.

След, что оставил ты здесь,

Он - песчинка в пустыне безмолвия.

Каждый сам себе рисует линию судьбы,

По ней ушла душа твоя.

Будет новый рассвет.

Будет ночь, не чернее, чем прежняя.

Новый день придёт, хоть старый будет в нём сюжет,

За ним ушла душа твоя.

Безумец!

По-прежнему один

Среди тех же самых картин,

За ними смеялась и пела

Душа в созвездии руин.

Ik droomde hoe de lucht boven mij opging in het water.

Fragmenten van dagen verzamelden zich plotseling weer in de spiegel.

Alle maskers vlogen van het gezicht af, alleen met zichzelf,

Goed en kwaad keken recht door de randen van het glas.

Gek!

Nog steeds alleen

Tussen dezelfde foto's

Achter hen werd gelachen en gezongen

Ziel in het sterrenbeeld ruïnes.

En in mij vermengden medelijden en woede, aspiraties en luiheid zich,

Liefde en arrogantie, twijfels en leugens, wreedheid en licht.

En mijn dubbelgangers lachten me in het gezicht vanaf het oppervlak van de spiegels,

En ik zocht in vertrouwde ogen naar het juiste antwoord.

Gek!

Nog steeds alleen

Tussen dezelfde foto's

Achter hen werd gelachen en gezongen

Ziel in het sterrenbeeld ruïnes.

Iedereen maakt zijn eigen lot, -

Nagelaten aan ons door Eva en Adam,

Alle wegen, naar het licht of naar de afgrond

Iedereen kiest voor zichzelf.

Iedereen bidt tot hun goden

Ondanks woorden, gedachten en daden,

Maar de paden van de aarde komen tot een einde,

Er zullen rekeningen worden betaald.

Het spoor dat je hier achterliet

Hij is een zandkorrel in een woestijn van stilte.

Iedereen trekt een lijn van het lot voor zichzelf,

Je ziel is er doorheen gegaan.

Er zal een nieuwe dageraad zijn.

Er zal een nacht zijn, niet zwarter dan de vorige.

Er komt een nieuwe dag, ook al zit er een oud verhaal in,

Je ziel is hem achterna gegaan.

Gek!

Nog steeds alleen

Tussen dezelfde foto's

Achter hen werd gelachen en gezongen

Ziel in het sterrenbeeld ruïnes.