Čtyřlístejček - Helena Vondráčková

Žnou, žnou, žnou

ten čtyřlístejček v lískách.

Možná taky se mu stýská.

Jenže neumí to říct.

Hajha husko bílá,

co víš a znáš,

jak málo je již vábím.

Lístek neposílá.

A ženci jdou

a tráva padne k hrábím.

Žnou, žnou, žnou

ten čtyřlístejček v lískách.

Možná taky se mu stýská.

Jenže neumí to říct.

Žnou, žnou, žnou

ten čtyřlístejček v stráních,

ten o našich milováních

nepoví už slůvko víc.

Hajha husko líná,

teď můžeš spást

jen otavěnku nízkou.

On už zapomíná,

co vůní měl ten jetel

pod remízkou.

Žnou, žnou, žnou

ten čtyřlístejček v lískách.

Možná taky se mu stýská.

Jenže neumí to říct.

Žnou, žnou, žnou

ten čtyřlístejček v stráních.

Ten o našich milováních

nepoví už slůvko víc.

Ani slůvko víc,

ani slůvko víc.

Ze oogsten, ze oogsten, ze oogsten

het klavertje vier in hazelnoten.

Misschien mist hij hem ook.

Maar hij kan het niet zeggen.

Hajha husko wit,

wat weet en weet je?

hoe weinig ik ze al lok.

Verstuurt het kaartje niet.

En de maaiers gaan

en het gras valt aan de harken.

Ze oogsten, ze oogsten, ze oogsten

het klavertje vier in hazelnoten.

Misschien mist hij hem ook.

Maar hij kan het niet zeggen.

Ze oogsten, ze oogsten, ze oogsten

het klavertje vier in de heuvel,

die over ons vrijen

hij zal geen woord meer zeggen.

Hajha husko lui,

je kan nu slapen

gewoon een klein zomerjurkje.

Hij vergeet het al

hoe rook de klaver?

onder de loting.

Ze oogsten, ze oogsten, ze oogsten

het klavertje vier in hazelnoten.

Misschien mist hij hem ook.

Maar hij kan het niet zeggen.

Ze oogsten, ze oogsten, ze oogsten

het klavertje vier in de heuvel.

Die over ons vrijen

hij zal geen woord meer zeggen.

Geen woord meer,

geen woord meer.