J'ai demandé à la lune - Safia Nolin

J’ai demandé à la lune

Et le soleil ne le sait pas

Je lui ai montré mes brûlures

Et la lune s’est moquée de moi

Et comme le ciel n’avait pas fière allure

Et que je ne guérissais pas

Je me suis dit quelle infortune

Et la lune s’est moquée de moi

J’ai demandé à la lune

Si tu voulais encore de moi

Elle m’a dit j’ai pas l’habitude

De m’occuper des cas comme ça

Et toi et moi on était tellement sûr

On se disait quelques fois

Que c'était juste une aventure

Que ça ne durerait pas

Je n’ai pas grand chose à te dire

Et pas grand chose pour te faire rire

Car j’imagine toujours le pire

Et le meilleur me fait souffrir

J’ai demandé à la lune

Si tu voulais encore de moi

Elle m’a dit j’ai pas l’habitude

De m’occuper des cas comme ça

Et toi et moi on était tellement sûr

Et on se disait quelques fois

Que c'était juste une aventure

Et que ça ne durerait pas

Ik vroeg de maan

En de zon weet het niet

Ik liet hem mijn brandwonden zien

En de maan lachte me uit

En aangezien de lucht er niet zo goed uitzag

En ik was niet aan het genezen

Ik dacht wat een pech

En de maan lachte me uit

Ik vroeg de maan

Als je me nog wilde

Ze vertelde me dat ik er niet aan gewend ben

Om voor dit soort gevallen te zorgen

En jij en ik waren zo zeker

Vroeger zeiden we soms

Het was gewoon een avontuur

Dat het niet zou duren

Ik heb je niet veel te vertellen

En niet veel om je aan het lachen te maken

Want ik stel me altijd het ergste voor

En het beste laat me lijden

Ik vroeg de maan

Als je me nog wilde

Ze vertelde me dat ik er niet aan gewend ben

Om voor dit soort gevallen te zorgen

En jij en ik waren zo zeker

En we zeiden soms

Het was gewoon een avontuur

En het zou niet duren