Mélancolie - Patrick Watson, Safia Nolin

Je me lève le matin

Une café dans ma main

Et c’est ben gris dehors

Je lis les nouvelles

Ça m'énerve

Toujours la fin du monde

Je retourne dans mon lit

Pas besoin de faux sourire

Sous le son de la pluie

Mais je suis bien

Quand je me cache

En dessous de la mélancolie

En dessous de la mélancolie

Pas d’attente

Facilement content

Pas besoin de me soûler avec ta poésie

Pas besoin d'être triste pour être tranquille et bien dans le silence

Là solitude

C’est un câlin trop long et trop bien

J’entends les gens dehors

Criss le monde sont trop énervés pour moi

Pis mes murs qui shake à cause mes voisins qui baisent

J’espère j’ai pas un parking ticket

Mais je suis trop bien

Je suis trop bien

En dessous de cette mélancolie

Je suis trop bien

En dessous de cette mélancolie

Y’a quelque chose qui chante

Parfaites comme vous êtes

Moi et moi-même

Comme à la fin du monde

Ik sta 's ochtends op

Een koffie in mijn hand

En het is echt grijs buiten

ik lees het nieuws

Het irriteert me

Altijd het einde van de wereld

Ik ga terug naar mijn bed

Geen valse glimlach nodig

Onder het geluid van de regen

Maar het gaat goed met me

wanneer ik me verberg

Onder de melancholie

Onder de melancholie

Geen wachten

Gemakkelijk tevreden

Je hoeft niet dronken te worden van je poëzie

Je hoeft niet verdrietig te zijn om kalm en wel in stilte te zijn

er eenzaamheid

Het is een te lange en te goede knuffel

Ik hoor mensen buiten

Crissmensen zijn te pissig voor mij

En mijn muren die trillen omdat mijn buren neuken

Ik hoop dat ik geen parkeerkaart heb

Maar ik ben te goed

ik ben te goed

Onder deze melancholie

ik ben te goed

Onder deze melancholie

Er zingt iets

perfect zoals je bent

ik en mezelf

Zoals aan het einde van de wereld