A metà del viaggio - Riccardo Fogli

Segui la verità

Di questo uomo che a metà del viaggio

Si guarda indietro per dare senso al suo coraggio:

Come affrontarlo adesso

Questo presente stanco;

Cerca te stesso, non seguire il branco

Segui la verità

Che non ha leggi e che non ha frontiere

Che è dentro quello che senti, non nel tuo mestiere

Come cantare adesso tra fallimenti e guerre:

Segui te stesso, anima ribelle

Dobbiamo crederci ancora, questa è la nostra verità

La stessa rabbia di allora e quella stessa ingenuità

Quando suonavo con voi

Con i capelli più lunghi e la voglia di andare al di là:

Finivano gli anni sessanta cambiava un’età

Segui la verità

Di quel ragazzo che non va più a scuola

Che va a suonare di notte e il giorno poi lavora;

E la celebrità, questo sentirsi soli:

Ero nel gruppo e già ne stavo fuori

Dobbiamo crederci ancora, questa è la nostra verità

La stessa rabbia di allora e quella stessa ingenuità

Quando mi accorsi di lei

E poi scappare, cadere, sbagliare, cercare un perché:

Finivano gli anni settanta, tornavo da te

Fuori dalla città con te

Per ritrovarmi dentro

È la mia storia di ragazzo che

Protesta e non ci sta

Dobbiamo crederci ancora, questa è la nostra verità

La stessa rabbia di allora e quella stessa ingenuità

Quando mi accorsi di lei

E poi scappare, cadere, sbagliare, cercare un perché

Finivano gli anni settanta, tornavo da te

Volg de waarheid

Van deze man die halverwege de reis

Hij kijkt terug om zijn moed te begrijpen:

Hoe er nu mee om te gaan

Dit vermoeide cadeau;

Zoek jezelf, volg niet het peloton

Volg de waarheid

Die geen wetten en geen grenzen heeft

Wat zit in wat je voelt, niet in je beroep

Hoe nu te zingen tussen mislukkingen en oorlogen:

Volg jezelf, rebelse ziel

We moeten weer geloven, dit is onze waarheid

Dezelfde woede toen en diezelfde naïviteit

Toen ik met je aan het spelen was

Met langer haar en de wens om verder te gaan:

De jaren zestig eindigden, een leeftijd veranderde

Volg de waarheid

Over die jongen die niet meer naar school gaat

Wie gaat er 's avonds spelen en werkt dan overdag;

En beroemdheid, dit gevoel alleen:

Ik zat in de groep en ik was er al uit

We moeten weer geloven, dit is onze waarheid

Dezelfde woede toen en diezelfde naïviteit

Toen ik haar opmerkte

En dan wegrennen, vallen, fouten maken, op zoek naar een reden:

De jaren zeventig waren voorbij, ik ging terug naar jou

De stad uit met jou

Om mezelf van binnen te vinden

Het is mijn verhaal als jongen die

Protesteer en het past niet

We moeten weer geloven, dit is onze waarheid

Dezelfde woede toen en diezelfde naïviteit

Toen ik haar opmerkte

En dan wegrennen, vallen, een fout maken, op zoek naar een reden

De jaren zeventig waren voorbij, ik ging terug naar jou