Знамя - Рем Дигга

Я открываю глаза вникуда, чел вне зоны.

Стерильный плен, где больной мой рэп зрел в сотах.

Сленг сверх нормы, денег нет много.

Пэк семь соток, паровоз, паленка, строго с ней крем сода.

Эй, Рома, ин да кома, катакомб ребенок.

Добро пожаловать в век киборгов, приборов и мора.

За окном спит мир, сделай скрин скинь — это лишь миг.

Это меньшее из зол, братуля, так-то жить фильм.

Живи — не болей, кент, ты пей — не сёрбай, мой рэп не трогай.

Что делал долго тут чел из блока, тэг крока.

Мой стафф возник среди развалин в местах борьбы,

Христа и тьмы, я лишь уста войны, устал так жить.

Я чую кровь под снегом, боль под доспехом,

Уколотый демона ногтем когда-то давно и навеки.

Я выжил, видишь сын?

Без дураков!

Я выжил же!

Видишь, сын!

И я тебе не прощу той могилы, что для меня вырыл ты.

Я штопал знамя в тени развалин разбитых зданий;

Скулил и лаял, курил и терял память и знания.

Я следил за ними, следил за вами, искал братьев.

Кидал файлы и знамя.

Слышишь, ты!

Я не спал — гладил.

Дай клятву, чтобы стать рядом в мой отряд бравый.

Долго больно пылилась тут сталь ждала, дам старт, значит.

Вдалеке вижу я кого-то, кидает нам там знаки.

Эй, откуда, братва?

Чемодан клан, паря!

Я его лепил с ночи до утра.

Мое знамя понесу по дворам.

Мое знамя, как вся суть и гарант.

То, кем быть, что любить, обо что руки марать.

Я его лепил с ночи до утра.

Мое знамя понесу по дворам.

Мое знамя, как вся суть и гарант.

То, кем быть, что любить, обо что руки марать.

Мой путь как сон, сред дюн песков, круч и гор,

Бурь и волн, смут и войн, круглый год, буйный фон.

Бит в голове, вниз по реке путь мой, жизнь на воле вся,

Ведь где пытался пройти там закрылся, завис турникет.

И встали люди, убили последний — любой приступ в себе;

И с края курит каждый.

Знай братаня, такой принцип везде.

Поганый движ.

Окликнул пару братьев и дал им кисть;

И дал им мысль, — и стало лучше, стало за*бись.

А чей-то скис стих уже.

RIP, увы.

Много крику было, но нежданно так клавы взял клик убил

И вырыл яму;

и кинул в нее все, что есть!

-

Хоть то слюни, хоть то жесть, хоть для клуба, хоть протест.

О, мой грозный критик — любитель мяса, судья ада:

Не прошу пощады, ведь мой музон для тебя — х*йня, падаль.

Убей мой рэп и оставь тут, мертвым на плоту.

Мои люди тихо подтолкнут, двину в пустоту.

Ik open mijn ogen voor nergens, mensen uit de zone.

Steriele gevangenschap, waar mijn zieke rap rijpte in honingraten.

Slang is buiten de norm, er is niet veel geld.

Een pak van zeven acres, een locomotief, een palenka, roomsoda strikt met het.

Hé, Roma, in coma, catacombenkind.

Welkom in het tijdperk van cyborgs, apparaten en pest.

De wereld slaapt buiten het raam, maak een screenshot - het is maar een moment.

Dit is het minste van alle kwaden, bro, dus leef de film.

Live - word niet ziek, Kent, jij drinkt - wees geen Servisch, raak mijn rap niet aan.

Wat deden de mensen van het blok hier lange tijd, tag croc.

Mijn staf verrees tussen de ruïnes op de plaatsen van strijd,

Christus en duisternis, ik ben slechts de mond van de oorlog, ik ben het zat om zo te leven.

Ik ruik bloed onder de sneeuw, pijn onder het harnas,

Eens en voor altijd geprikt met de vingernagel van een demon.

Ik heb het overleefd, zie je zoon?

Geen dwazen!

Ik heb het overleefd!

Zie, zoon!

En ik zal je het graf niet vergeven dat je voor mij hebt gegraven.

Ik stopte de banier in de schaduw van de ruïnes van kapotte gebouwen;

Hij jankte en blafte, rookte en verloor zijn geheugen en kennis.

Ik volgde hen, volgde jou, zocht broers.

Hij gooide bestanden en een spandoek.

Hoor je!

Ik sliep niet - ik streelde.

Leg een eed af om naast mijn dappere team te staan.

Lange tijd lag het staal stof te vergaren, wachtend, ik zal dan maar beginnen.

In de verte zie ik daar iemand borden naar ons gooien.

Hey waar vandaan bro?

Koffer clan, jongen!

Ik beeldhouwde het van nacht tot ochtend.

Ik zal mijn banier door de werven dragen.

Mijn banier, als de hele essentie en garant.

Wie te zijn, waar van te houden, waar je je handen aan vuil moet maken.

Ik beeldhouwde het van nacht tot ochtend.

Ik zal mijn banier door de werven dragen.

Mijn banier, als de hele essentie en garant.

Wie te zijn, waar van te houden, waar je je handen aan vuil moet maken.

Mijn pad is als een droom, tussen de duinen van zand, steil en bergen,

Stormen en golven, problemen en oorlogen, het hele jaar door, gewelddadige achtergrond.

Klop in het hoofd, langs de rivier op mijn manier, het leven is gratis,

Immers, waar hij daarheen probeerde te gaan, sloot hij, het tourniquet hing.

En mensen stonden op, doodden de laatste - elke aanval op zich;

En iedereen rookt vanaf de rand.

Weet bro, dit principe is overal.

Slechte zet.

Hij riep een paar broers en gaf ze een borstel;

En hij dacht erover na, en het werd beter, fuck it.

En iemands zure vers is al.

Klopt, helaas.

Er werd veel gehuild, maar plotseling nam Claudia de klik en doodde

En groef een gat;

en gooide alles wat hij had naar haar!

-

Op zijn minst kwijlen, in ieder geval blikken, in ieder geval voor de club, in ieder geval een protest.

Oh, mijn formidabele criticus - vleesliefhebber, rechter van de hel:

Ik vraag niet om genade, want mijn Mouzon voor jou is bullshit, aas.

Dood mijn rap en laat het hier, dood op een vlot.

Mijn mensen zullen zachtjes duwen, ik zal de leegte ingaan.