Вий - Рем Дигга

Знаешь, у меня кровоточит десна,

А еще я две ночи без сна,

Но я не нюхаю, старик, десна снова пройдут

Потом и я засну потом под тик-тик-тик.

Тик!

Обитель циклопа, это мой загон,

Пакет комплексов просто жопа.

Календари худеют, и годы выгорают в пабе,

Кражи, но все сей сроду выбирают граббер.

Товарищ депрес, мистер желтый зуб,

Его подарит отходоса в миске жженный суп.

Ты никому не нужный бич,

Я в темноте в поту облизываю сиськи стремных с*к.

Мои фантазии беспочвенны,

Туманны и воняют в лес прочно в ил.

Здесь корчит жизнь меня

И я танцую марионеткой весь сморщенный.

Такой низкий звук в ушах, демон иду на матрац,

Снова подарит кому-то глюки, шах.

Возле плиты размажет гаев,

Потом после беды ад слаще рая.

Я знаю, потом депрес опять,

Лишайным котом мне, блин, где здесь гулять?

Вчерашний район, родной такой теперь опав алей,

Нежданный кордон, это бес весть подмял.

Ей это видимость покоя, мертвая обыденность сверх гноя,

В глотку вылилось спиртное,

Вытерлась рукою кожа бесова от воска свечей

Трек этот гелий, мы бездари, кричат мне: «Молчи».

Обаял меня страх снова на часок,

Внутри завись и росток, зависть там и зло.

Подари мне нал, служит ведь нал там гарантом,

Почвенный кусок в тисках мал для гигантов.

Корявая периферия, перина вия, не грузись, бери вари яд.

И весь этот путь лишь тоска, дуть и шлюх тут таскать,

Но то, что вымерло в прошлом те дни, а не я.

Моменты грез теперь плачут в петле у стула.

Как тлен их сдуло, потух навечно в земле окурок,

Полусонный мир, полусонный я,

Дарят ночи голых дочек, следом дарит полосы заря.

Пульс ада внемлет чревом мило

И скатятся не надо, там уже пол чела сгнило.

Я видел оного недавно,

Он голый гадит, он ходит …, ну или по кровати

Такая яма, мать их, цифрой восемь, драма мать их,

И не спешно слова лето колеса восемь плавно катит.

И досе я там в хате, полуголый, босый на кровати,

Ночь люблю забыть, а ко дню и вовсе ноль симпатий.

Потух детский костер резко и все, добыть огонь,

Но искать мне не с кем его.

Одинокий голый в глуши, холод как жизнь,

С каких таких делов мне быть веселым расскажи.

Припев:

Смело закурю, возле мела на полу.

Скверно имена сменят тело на золу.

Смело закурю, возле мела на полу.

Скверно имена сменят тело на золу.

Смело закурю, возле мела на полу.

Скверно имена сменят тело на золу.

Смело закурю, возле мела на полу.

Скверно имена сменят тело на золу.

Weet je, mijn tandvlees bloedt,

En ik ben twee nachten zonder slaap,

Maar ik ruik niet, oude man, het tandvlees gaat weer over

Dan val ik straks onder de tik-tic-tic in slaap.

Teak!

De verblijfplaats van de cycloop, dit is mijn paddock,

Het pakket aan complexen is gewoon een ezel.

Kalenders worden dun en jaren branden op in de kroeg

Diefstalen, maar iedereen van dit soort kiest een grijper.

Kameraad depres, meneer de gele tand,

Het wordt weggegeven in een kom aangebrande soep.

Je bent niemands plaag,

Ik ben in het donker in het zweet de borsten van domme teven aan het likken.

Mijn fantasieën zijn ongegrond

Mistig en stinkend in het bos stevig in het slib.

Hier kronkelt het leven me

En ik dans als een marionet, helemaal gerimpeld.

Zo'n laag geluid in mijn oren, de demon gaat naar de matras,

Zal iemand weer glitches geven, check.

In de buurt van de kachel zullen homo's worden uitgesmeerd,

Dan is na moeilijkheden de hel zoeter dan de hemel.

Ik weet het, dan weer depressie,

Als een korstmoskat voor mij, verdomme, waar kan ik hier lopen?

De wijk van gisteren, zo'n inboorling viel nu in een steegje,

Een onverwacht cordon, deze demon verpletterde het nieuws.

Voor haar is dit een schijn van vrede, een dode routine voorbij pus,

Alcohol stroomde in de keel,

De huid van de demon werd afgeveegd door de was van kaarsen

Volg dit helium, we zijn middelmatig, ze roepen naar me: "Wees stil."

Angst betoverde me weer een uur lang,

Hang van binnen af ​​en ontkiem, afgunst is daar kwaad.

Geef me contant geld, contant geld dient daar als garant,

Een stuk aarde in een bankschroef is klein voor reuzen.

Onhandige periferie, perina via, laad jezelf niet op, neem het gif.

En de hele weg is gewoon melancholie, hoeren pijpen en hierheen slepen,

Maar wat in het verleden is uitgestorven, zijn die dagen, niet ik.

Droommomenten liggen nu te huilen in de strop bij de stoel.

Terwijl hun as wegblies, ging de sigarettenpeuk voor altijd de grond in,

Slaperige wereld, slaperige ik

Ze geven nachten van naakte dochters, gevolgd door strepen van de dageraad.

De pols van de hel luistert naar de baarmoeder schattig

En het is niet nodig om naar beneden te rollen, de helft van het voorhoofd is daar al verrot.

Ik zag hem laatst

Hij poept naakt, hij loopt..., nou ja, of op het bed

Zo'n gat, hun motherfucking, nummer acht, het drama van hun motherfucking,

En langzaam rollen de woorden zomerwielen acht soepel.

En dan ben ik daar in de hut, halfnaakt, blootsvoets op het bed,

Ik vergeet de nacht graag, maar ik heb geen sympathie voor de dag.

Het kindervuurtje ging abrupt uit en dat is het, vuur maken,

Maar ik heb niemand om hem mee te zoeken.

Eenzaam naakt in de wildernis, koud als het leven,

Vertel me waarom ik vrolijk moet zijn.

Refrein:

Ik zal stoutmoedig roken, in de buurt van het krijt op de vloer.

Slechte namen zullen het lichaam in as veranderen.

Ik zal stoutmoedig roken, in de buurt van het krijt op de vloer.

Slechte namen zullen het lichaam in as veranderen.

Ik zal stoutmoedig roken, in de buurt van het krijt op de vloer.

Slechte namen zullen het lichaam in as veranderen.

Ik zal stoutmoedig roken, in de buurt van het krijt op de vloer.

Slechte namen zullen het lichaam in as veranderen.