Сквозь тернии - Krays, Рем Дигга

Я завернул для всех себя в обертку.

Из улыбок немых и фраз вертких.

Пусть понарошку я наведу, буду телом без тени.

Не оставлю ни крошки ни в чьем чреве сомнений.

Книга закрыта, живая книга души.

Интрига мне не нужна, интригу буду душить.

Я самый он, самый среднестатистический.

Зомби загон, в них утонул в большом количестве.

Но за губами зубы, я нервно глотаю ком.

На город упала тьма, я первым впадаю в сон.

Ха, с открытыми глазами.

В пижаме и с кругами, с ножами, молотками.

Ik wikkelde mezelf in een wikkel voor iedereen.

Van domme glimlachen en behendige zinnen.

Laten we doen alsof ik zal wijzen, ik zal een lichaam zijn zonder schaduw.

Ik zal bij niemand een kruimeltje van twijfel achterlaten.

Het boek is gesloten, een levend boek van de ziel.

Ik heb geen behoefte aan intriges, ik zal intriges onderdrukken.

Ik ben de meest hij, de meest gemiddelde.

Zombie kraal, ze verdronken in grote aantallen.

Maar tanden achter mijn lippen, zenuwachtig slik ik een brok door.

De duisternis is over de stad gevallen, ik ben de eerste die in slaap valt.

Haha, ogen open.

In pyjama en met cirkels, met messen, hamers.