Рыбка - Рем Дигга

Я не заметил снова как стал календарь худ и не заметил бордюр тут,

хоть белен и крут,

И медленно прут ноги по дороге, на отдых и труд, и ветрены мысли мрут,

в голове там петли и суд,

А кеды несут где-то косу найти и козу, чуять холод в носу, а та чтоб с*сала п*с.

И хотя не к лицу шататься в лесу, за путями я прессую снова ту колбасу,

чтобы отдать псам под суд.

Плюс убью сам тоску, добытым пакетиком, витаминовый не минерал,

Откапал, до трапезы вверил грамм носку, дано поменять картину где белому плавно

мазку —

Говорят прощай там куску, взамен «ам» под скулу, а кто-то колит, и это п**дец,

Мама пьет, погиб отец, вырубили свет, воды да газа нет.

Чумазый плюс шкет, времени хаза мутных лет, я не с одним с таким пересекался

как бы

Там все пропало с хаты, но для сказки маловато, ведь так?

Вену надо греть лопатами, а такой жалок подогрев, как твой заваренный доширак.

Мимо зевак, домов, накуреных мусоров, проблем мимо, тем мимо всех, в ауре снов.

Ногами по алее, с ветром по пути, Дима, не п**ди, я знаю в пакете дивиди.

Тут не надо слов, они не к чему, не нужны никому, в дел с зажигалкой канун

На диване с любимой, с именно той, слышишь, дивиди?

— «да, Бог с ним, да,

и Бог с тобой»

Сказка есть и она тут, застают ее будучи на диване снова в липком поту,

Сказку держит жгут, а сказка людей, и люди не видят как в туалете их любимых

**ут.

Как выпадают зубы, пропадают перспективы, прячутся трубы, и штаны воняют мочой

Воняют тарелки старой едой некрасивой, пахнет бедой здесь, дно здесь — гной.

Места суровы столь, отравленный рой, разбавлена кровь, расплавленной панацеей,

изволь

Отдать что-то за розовый кусок…

Я дернул суку после того как шарик подарил мне лесок, Дима кричал что как надо

все, когда-то

Лавэ тратим на ремонт и безумно рады, что машин выбор обоев в хату такая вата,

Но он согласен, рыбке долго ломать не надо его, ломать не будет боле, братуха,

слез точно.

Есть Маша и она любит его, вспомнил эти слова, когда она с*сала так страстно

Маша была той, сегодня дернул кого…

Ik merkte niet opnieuw hoe de kalender dun werd en merkte de stoeprand hier niet op,

hoewel wit en koel,

En langzaam je voeten langs de weg steken, voor rust en werk, en winderige gedachten sterven,

in het hoofd zijn er lussen en oordeel,

En sneakers dragen ergens een zeis om te vinden en een geit, om de kou in de neus te ruiken, en die om te f*ck f*ck.

En hoewel het me niet uitkomt om in het bos te wankelen, pers ik achter de sporen weer die worst,

om de honden voor het gerecht te brengen.

Plus, ik zal het verlangen zelf doden, met een verkregen zak, een vitamine is geen mineraal,

Hij groef het uit, voor de maaltijd vertrouwde hij het gram toe aan de sok, het werd gegeven om de afbeelding te veranderen waar de witte soepel

uitstrijkje -

Ze zeggen vaarwel tegen een stukje daar, in plaats van "ben" onder het jukbeen, en iemand injecteert, en dit is naar de klote,

Moeder drinkt, vader stierf, de elektriciteit was afgesneden, er is geen water en gas.

Dirty plus shket, de tijd van de nevel van modderige jaren, ik kruiste paden met meer dan één

alsof

Alles was weg uit de hut, maar niet genoeg voor een sprookje, toch?

Een ader moet worden verwarmd met schoppen, en zo'n ellendige verwarming is als je gebrouwen noedels.

Voorbije toeschouwers, huizen, rokend afval, problemen uit het verleden, die voorbij iedereen, in de aura van dromen.

Voeten langs de steeg, met de wind langs de weg, Dima, don't f**k, ik weet het in het dividendpakket.

Er zijn geen woorden nodig, ze zijn nutteloos, niemand heeft ze nodig, in zaken met een lichtere vooravond

Op de bank met je geliefde, met die, hoor je, dividi?

- "Ja, God is met hem, ja,

en God zij met u"

Er is een sprookje en het is hier, ze vinden het weer op de bank in een plakkerig zweet,

Een sprookje wordt vastgehouden door een tourniquet, maar een sprookje zijn mensen, en mensen zien niet hoe hun dierbaren op het toilet zijn

** ut.

Hoe tanden uitvallen, vooruitzichten verdwijnen, leidingen verstoppen en broeken stinken naar urine

De borden stinken naar oud lelijk eten, het stinkt hier naar ellende, de bodem is hier pus.

De plaatsen zijn zo hard, vergiftigde zwerm, verdund bloed, gesmolten wondermiddel,

Alsjeblieft

Geef iets voor een roze stuk...

Ik trok de teef nadat de bal me een lijn gaf, Dima schreeuwde dat het goed was

alles een keer

Lave besteden aan reparaties en zijn enorm blij dat de keuze van behangmachines in de hut zo'n watten is,

Maar hij is het ermee eens, de vis hoeft het niet lang te breken, het zal niet meer gebroken worden, broer,

tranen zeker.

Er is Masha en ze houdt van hem, ik herinnerde me deze woorden toen ze zo hartstochtelijk neukte

Masha was degene die vandaag trok ...