Почему дрожит осина - Рем Дигга

Когда вороны стаей с веток взмыли в небо,

Когда братский затвор сзади лязгнул раз;

Когда остался без всего, башмаков и хлеба -

Тогда я сам с себя снял её, повязку с глаз.

Запрокинул голову, вперил в птиц взгляд.

Обернулся назад, понял - верил им зря.

Долго же за спиной с них желчь падала со рта

Чёрными кусками в Гефсимановых садах (Ррра!)

Я думал к свету, когда понял, что идём мы к стенке -

И добавило [гуаши красной на] цветках.

Теперь вас надо вырезать успеть из сердца на коленке.

В бордовых буераках вас там прятал навсегда.

Мне венок с тёрна, мне клинок в рёбра,

Мне пинок в пропасть, вслед плевок подлый.

Но ни на кого не в обиде, ничего не жаль;

Теперь ты знаешь, сына - как закаляют сталь!

Тыщи километров по пустыне во бреду

Я прошёл, пока вы купола на пули плавили.

А как увидели волков, что из лесу идут -

Так побросали всё из рук вы сразу;

х*ли встали вы?

Мой самый дорогой гость, знать и ты так

Желал кричать тост, в руки брать суррогат -

А под столом точил нож, опустив сарафан -

Был всегда меня рад, с*ка, сдать, брат, супостат!

Так для кого эти блестят купола?

Кому из нас тащить этот венец - мука?

Ты меня предал за наживу, за трицал серебра.

Ты... Ты мне лично в рот лил свинец - с*ка!

Ты всё сам знаешь, тебя назвать могу ли, друг?

Я шёл впереди всех вас, когда сзади толкнули вдруг.

Какой же ты силач?

Ты подлый трус в чистом виде.

Когда видел это, а говоришь, что не видел.

Так это была шутка, так это были поддавки?

Я протянул вам руку, и в друг увидел кулаки.

Место стоп - копыта, вместо носа - пятаки.

Режи здесь, с*ка - никогда не буду я таким.

Моя мама вам рубахи шила.

Мы с вами поле бирюзовое делили поровну.

Я верил вам, а вы того не заслужили.

Оставлю эту ношу вам, как вам было всё равно.

Говорили: "Брат", Говорили: "Дай" -

Сказать другое духа не хватало, да?

Не слипаются глаза и вам найти покой нельзя -

Так кого вы предали: меня или себя, а?

Толкали в трясину, в ил, вы мелкими псинами;

А вам бы вместо моей любви - кол бы осиновый.

Не слипаются глаза, нигде найти покой нельзя -

Так кого вы предали: меня или себя, а?

Молча переварил змею и забыл всех вас в итоге.

Зачем же думаете обо мне?

Трусы, бандерлоги!

Жертвы Немезиды, псы паршивенькой души.

Ветра нету вроде, а осина всё дрожит.

Toen de kraaien stroomden van de takken die de lucht in vlogen,

Toen de broederschoot van achteren eenmaal kletterde;

Wanneer achtergelaten zonder alles, schoenen en brood -

Toen deed ik hem zelf af, de blinddoek.

Hij wierp zijn hoofd achterover en staarde naar de vogels.

Ik keerde terug, realiseerde ik me - ik geloofde ze tevergeefs.

Lange tijd achter hen viel de gal uit hun mond

Zwarte stukken in de tuinen van Gethsemane (rrra!)

Ik zat naar het licht te denken toen ik me realiseerde dat we naar de muur gingen -

En voegde [rode gouache op] de bloemen toe.

Nu moet je uit het hart op je knie worden gesneden.

In Bourgondische geulen verborg hij je daar voor altijd.

Ik heb een krans uit de bocht, ik heb een mes in de ribben,

Ik trap de afgrond in, gevolgd door een smerig spit.

Maar niemand is beledigd, niets is jammer;

Nu weet je het, zoon - hoe staal wordt getemperd!

Duizenden kilometers door de woestijn in delirium

Ik kwam voorbij terwijl je koepels tot kogels aan het smelten was.

En toen ze de wolven uit het bos zagen komen -

Dus je gooide alles in één keer uit je handen;

ben je opgestaan?

Mijn beste gast, dat weet jij ook

Ik wilde een toast uitbrengen, een surrogaat in mijn handen nemen -

En onder de tafel slijpde hij een mes, liet de zomerjurk zakken -

Ik was altijd blij, teef, overgave, broer, tegenstander!

Dus voor wie zijn deze glanzende koepels?

Wie van ons moet deze kroon slepen - meel?

Je hebt me verraden voor winst, voor een stamzilver.

Jij... Jij hebt persoonlijk lood in mijn mond gegoten - teef!

Je weet alles zelf, mag ik je noemen, vriend?

Ik liep voor jullie allemaal uit, toen ze me plotseling van achteren duwden.

Wat voor sterke man ben jij?

Je bent een pure lafaard.

Toen je het zag, maar je zegt dat je het niet zag.

Dus het was een grap, dus het was een weggevertje?

Ik strekte mijn hand naar je uit, en ik zag vuisten in een vriend.

De plaats van de voeten zijn hoeven, in plaats van de neus - stuivers.

Knip hier, trut - ik zal nooit zo zijn.

Mijn moeder heeft overhemden voor je genaaid.

We deelden het turquoise veld gelijkelijk.

Ik vertrouwde je en je verdiende het niet.

Ik laat deze last aan jou over, want het kon je niet schelen.

Ze zeiden: "Broeder", Ze zeiden: "Geef" -

Niet genoeg geest om iets anders te zeggen, toch?

Ogen plakken niet aan elkaar en je kunt geen vrede vinden -

Dus wie heb je verraden: ik of jezelf?

In het moeras geduwd, in het slib, zijn jullie kleine honden;

En in plaats van mijn liefde, zou jij een espenstok hebben.

Ogen plakken niet aan elkaar, je kunt nergens rust vinden -

Dus wie heb je verraden: ik of jezelf?

Verteerde stilletjes de slang en vergat jullie uiteindelijk allemaal.

Waarom denk je aan mij?

Lafaards, banderlogs!

Slachtoffers van Nemesis, honden met een waardeloze ziel.

Er lijkt geen wind te zijn, maar de esp trilt.