Периметр - Рем Дигга

Это там где ненужная кома,

Где мимо дома следы кед нарисованы снова,

Где заколачивают наспех паря,

То что молодит и в это же время невидимо нас всех старит,

Где в омуте питоны душат, душат,

А слабые тоже хотят кушать, спорят не слушая, строят и рушат,

Роем заблудшим, строем бездушным,

Адова весть, не надо бы лесть,

В барах пахнет трауром и перегаром, аура жесть, где под шторами

Не светочувствительны зраки, где вечно голодны копы

И их собаки, это там где клеем пыхтят,

А не клеят, битами бьют, битами где играть не умеют,

Где Настины слезы невидимы,

Как толпы борзые пинают до смерти это невидим мы

Где не пугают углы оскалом сходу,

Но многих не стало за годы, встали заводы где, валом забот

И валом наркоты, где пробит плот, а вокруг столько воды

Где тротуар угрюм, где бордюр не белен,

Дур терем дом шкур питаных хмелем.

Через бур, вене вхожа в каждую любовь с первого куба,

Дурь гелем белым, где вечный пит стоп,

Добровольный пожизненный срок, асфальтовых плит сток

Есть дверь нет ключа, суть проблемы,

Где переулки молчат, переулки где немы

Это периметр окутан слоем пыли,

Точно бутон свит маршрут попутан или забыт,

Дорогами дворами спутан, выход тут он,

Но скрыт, где головы отъехали

Где всем все до пизды, тут на дорогах обитают коты,

Цвета начинки гроба в безлунную ночь

Это там где вам не немогут, а не хотят помочь,

Это там где пьют в садиках на паровозах,

Нос рождает спрос, и массу передозов,

Где кричать просто не зачем, откуда не убежать

И не сделать это убежищем

Dit is waar de onnodige coma

Waar langs het huis weer sporen van sneakers zijn getekend,

Waar ze de man haastig nagelen,

Wat maakt je jong en tegelijkertijd onzichtbaar veroudert ons allemaal,

Waar in de draaikolk pythons stikken, stikken,

En de zwakken willen ook eten, ruzie maken zonder te luisteren, bouwen en afbreken,

Zwerm verloren, zielloos bouwend,

Helletijdingen, geen behoefte aan vleierij,

De tralies ruiken naar rouw en dampen, de aura is tin, waar onder de gordijnen

De ogen zijn niet lichtgevoelig, waar de politie altijd honger heeft

En hun honden, hier poffen ze met lijm,

Maar ze lijmen niet, ze slaan met vleermuizen, ze weten niet hoe ze met vleermuizen moeten spelen,

Waar Nastya's tranen onzichtbaar zijn

Terwijl massa's windhonden dood trappen, zijn we onzichtbaar

Waar de hoeken niet meteen bang zijn voor een grijns,

Maar velen zijn in de loop der jaren gestorven, fabrieken waar, een golf van zorgen, opstonden

En een schacht met drugs, waar het vlot is gebroken, en er is zoveel water in de buurt

Waar de stoep somber is, waar de stoeprand niet wit is,

Dur Terem huis van huiden gevoed met hop.

Door de boor komt de ader elke liefde binnen vanaf de eerste kubus,

Dope met witte gel, waar is de eeuwige pitstop,

Vrijwillige levenslange gevangenisstraf, asfaltplaatvoorraad

Er is een deur, er is geen sleutel, de essentie van het probleem,

Waar de steegjes stil zijn, waar de steegjes stil zijn

Deze omtrek is gehuld in een laag stof,

Als een knopvolgorde is de route verward of vergeten,

Verstrikt in wegen, de uitweg is hier,

Maar verborgen waar de hoofden wegreden

Waar iedereen naar de klote is, leven katten op de wegen,

De kleuren van de vulling van de kist op een maanloze nacht

Dit is waar ze je niet kunnen helpen, maar niet willen helpen,

Hier drinken ze in tuinen op stoomlocomotieven,

De neus zorgt voor vraag, en veel overdoses,

Waar er gewoon geen reden is om te schreeuwen, waar geen ontsnapping mogelijk is

En maak er geen toevluchtsoord van