Настя - Рем Дигга

Я перевернул вазу

Меня опять чуть не стошнило им на рыла сразу

В силу спазма боль напряжённого глаза

Всё было так убого, чопорно, грязно

Я перевернул вазу

Меня опять чуть не стошнило им на рыла сразу

В силу спазма боль напряжённого глаза

Всё было так убого, чопорно, грязно

Среди тех утех находится опасно

Чисто залепить глаза пластырем наспех

И я ебал все эти дешёвые басни

Чем не видеть, не слышать, что может быть прекрасней?

Но я ушёл далеко от их страсти

Видимо не той масти, забыл их ипостаси

В своей касте, тогда как в остальных

Вижу лишь никому не нужный почерк свастики

И эту девушку запомнил я иной

Ту, которая дрожала, играла цветами разными

Тело горело девственной виной

И что теперь стало с Настей, с её страстью?

Глаза пропали, тёртые впадины тоски и печали

Рвали мозги на куски и молчали

В клубах барного дыма, опьянев изрядно уж

По щекам текла чёрная тушь

Сергей, Серёженька, то ли приятель, то ли муж

Что-то там про чувства, угу-м, да уж

От вина стало пусто, и проглотила глушь

Настюша, ну же, покушай лучше, там вон же меню ж!

А там глушили водку палевную нераскаянные

Были вбитыми в стулья, свалены в недра сознания

Воняло драмой, не помогали дырявые рамы

Дополняли гамму со стенами слитые дамы

Шарканье стаканов, романтика выцветшей шали

Слепые взгляды, сочащийся гной из шарма

Это было рядом, глаза смотрели в кружки

Какая досада.

Убьём ее пьяными шлюшками!

Досужие мысли, сплетни досужие

Бесконечные обедни кормятся ужином

Картины размыты, распиты тары

Словно стаканы судьбы разбиты, но разлито по-новому с жаром

Вино шептало о старом, я уже думал, спятил что ли?

Не внял во взгляде боли

Глаза из-под волос не глядя кололи

Той весной отрезали обе ноги дяде Коле

Смотрела на маму под потолком

Глотала ком, кричала потом

Умчала потом, отчалила с мечтами и зонтом

Оставила полный печали маленький старенький дом

Слезы стёрты были донельзя, до пыли

Глаза пленили на миг и закрылись, забыли

Ворошить то нельзя как жили

Я видел жилы, как играли скулы, блять, но как-то все-таки жили!

И эту суку я запомнил иной

Другие мысли, фразы, смысл сказанного

Сейчас она была лицом ко мне, но спиной

И что теперь стало с Настей, что за напасти?

Резаные запястья, дырявые вены (вены)

Ампулы слепого счастья

Аура выцвела давно уже (давно)

Сожгли мосты костры разные, места грязные

В смысле, это тут ни при чём, ни о чём?

Она ещё дарила тепло, руками била об стол

Кричала дурочка что, но это было не то

Рожала в сумраке всхлипы

Дышала тяжело, лишала меня показать себя суровым типом,

Но мой взгляд, как враг, был дик

И лишь, когда глотнул коньяк, на миг я обмяк и сник

Мне было просто жалко

Жалко ту коммуналку-свалку, дядь Колину кресло-качалку

Глаза трёхлетнего Миши, в них немой вопрос

Он от рождения не слышал и рождал много слез

Жаль письма брата, одетого в камуфляж

Письма без адресата, жаль этаж

Жаль дом, жаль том, что дописан и закрыт

Долистан и зарыт, и за кулисами унылый Настин вид

Воздух свежий трезвил, да я и не пил-то толком

Летел серым осколком

От четырех сторон, грозивших задавить

Меня встречал перрон, чтобы проводить

Ik draaide de vaas om

Ik moest bijna meteen weer op hun snuit kotsen

Door spasmen, de pijn van een gespannen oog

Alles was zo ellendig, primitief, vies

Ik draaide de vaas om

Ik moest bijna meteen weer op hun snuit kotsen

Door spasmen, de pijn van een gespannen oog

Alles was zo ellendig, primitief, vies

Onder die geneugten is gevaarlijk

Bedek je ogen netjes met een pleister haastig

En ik heb al die goedkope fabels verpest

Waarom niet zien, niet horen, wat is er mooier?

Maar ik ging ver van hun passie

Blijkbaar het verkeerde pak, ik vergat hun incarnaties

In zijn kaste, terwijl in de rest

Ik zie alleen het nutteloze handschrift van de swastika

En ik herinnerde me dit meisje anders

Degene die trilde speelde met verschillende kleuren

Lichaam verbrand met maagdelijk schuldgevoel

En wat is er nu van Nastya geworden, met haar passie?

Ogen zijn verdwenen, versleten holtes van melancholie en verdriet

Ze scheurden hun hersens aan stukken en zwegen

In clubs van barrook, behoorlijk dronken worden

Zwarte mascara vloeide over haar wangen

Sergey, Seryozhenka, een vriend of een echtgenoot

Iets met gevoelens, uh-huh, ja

Van de wijn werd het leeg en slokte het de wildernis op

Nastya, kom op, eet beter, daar is een menu!

En daar zat de onberouwvolle wodka vast

Werd in stoelen gedreven, gedumpt in de diepten van het bewustzijn

Het stonk naar drama, lekkende frames hielpen niet

Samengevoegde dames vulden het gamma aan met muren

Het geschuifel van glazen, de romantiek van een vervaagde sjaal

Blinde blikken, druipende pus uit de charme

Het was dichtbij, ogen keken in mokken

Wat jammer.

Laten we haar vermoorden met dronken hoeren!

Nutteloze gedachten, nutteloze roddels

Eindeloze massa's voeden zich met het avondeten

De foto's zijn wazig, de containers zijn dronken

Alsof de glazen van het lot zijn gebroken, maar op een nieuwe manier met warmte zijn ingeschonken

De wijn fluisterde over de oude, ik dacht al dat ik gek was of wat?

Schonk geen aandacht aan de blik van pijn

Ogen van onder het haar zonder geprikt te kijken

Dat voorjaar sneden ze beide benen van oom Kolya af

Ik keek naar mijn moeder onder het plafond

Slikte een brok in en schreeuwde toen

Later weggereden, varen met dromen en een paraplu

Liet een triest klein oud huis achter

Tranen werden volledig weggeveegd, tot stof

Ogen even geboeid en gesloten, vergeten

Je kunt niet oproeren hoe je leefde

Ik zag de aderen, hoe de jukbeenderen speelden, verdomme, maar op de een of andere manier leefden ze nog!

En ik herinnerde me deze teef anders

Andere gedachten, zinnen, betekenis van wat er werd gezegd

Nu keek ze me aan, maar met haar rug

En wat is er nu met Nastya gebeurd, wat voor ongeluk?

Gesneden polsen, lekkende aderen (aders)

Ampullen van blind geluk

Aura vervaagde lang geleden (lang geleden)

Verschillende vreugdevuren verbrandden bruggen, vuile plaatsen

Ik bedoel, het heeft er niets mee te maken, ergens over?

Ze gaf nog steeds warmte, sloeg met haar handen op tafel

De dwaas schreeuwde wat, maar dat was het niet

Ze beviel in het snikken van de schemering

Ademde zwaar, weerhield me ervan mezelf te laten zien als een stoer type,

Maar mijn blik, als een vijand, was wild

En pas toen ik een slok cognac nam, werd ik even slap en slap

Het speet me gewoon

Jammer van die gemeenschappelijke vuilnisbelt, de schommelstoel van oom Colin

De ogen van de driejarige Misha, er zit een domme vraag in

Hij heeft sinds zijn geboorte niet meer gehoord en heeft veel tranen gebaard

Sorry voor de brief van een in camouflagekleding geklede broeder

Brieven zonder geadresseerde, sorry verdieping

Het is jammer voor het huis, het is jammer dat het is voltooid en gesloten

Dolistan en begraven, en achter de schermen de saaie blik van Nastya

De frisse lucht ontnuchterde en ik dronk niet echt

Vloog een grijze scherf

Van vier kanten die dreigden te verpletteren

Het platform kwam me tegemoet om me uit te zwaaien