Мореход - Рем Дигга

По моим улицам гуляет дым, гуляет дым.

Мой брат рубит всю фишку, киборгом шмаляет в щит.

Из дула дым и слюни, из змейки караваны стоят.

Жили тихо люди, и живут тут опять же, а я

Закинул в небо я леску, и ничего.

Птичий хор и свищит ветер, и больше там ничего.

Ни реки, ни моря, ни ночи ни заря

Не говорят мне ничего, и ничего тут деньги не творят.

Я проскитался тут, как Ной;

пропитался тут волной.

Брат с маской на лицо.

Брат с насом за губой.

Газ, квас, а потом кино.

Клац, бас — и водяной.

Портовый рабочий хлопочет, розовый прибой.

Деньги не пахнут, как весной цветок.

Деньги лишь вахта.

Мне дайте фактом любовь или фак мне в лицо!

Я взбитый, сына.

Не мути воду в доме.

Я с миром, сына.

Закинусь джимом, задвину про жизнь и сгину с отливом.

Припев:

Рубите якоря, уже воют ветра.

Не ходите по морям, что ведут в никуда.

Я шаровары стоскав, караваном в песках

На борт вступил и вызвал джина шарованит пускай.

Я нахватал, намотал, налетал, намерял;

Повидал, потерял, проиграл, проморгал.

Переменная заря, маримановый наряд.

Прощай, краса, — не плакай, не поминай.

Ты положила на колени фиолетовый цветок.

В твоих ногах куски щербета и вина.

Старая арка, кругом древнее пано.

Закрыли локоны лицо.

Что есть сказка и мечта?

Расскажи, давай —

Мило развяжи уста, мило развяжи халат.

Я забыл на дороги и бросил нож я у костра.

Тебя я тоже позже брошу тут, оставлю, знай.

Когда раскаты грома принесут в долину дождь,

Тогда я для удара занесу свой длиной нож.

Ладья качнется на волнах и поплывет вперед,

Платок в кармане, на груди — это все.

Я вступил на песок стерильных долин

И там не был один, клад дева и дым.

Мы снова верх по реке где, корабль стоит.

Спасибо, прости.

Припев:

Рубите якоря, уже воют ветра.

Не ходите по морям, что ведут в никуда.

Я шаровары стоскав, караваном в песках

На борт вступил и вызвал джина шарованит пускай.

Я нахватал, намотал, налетал, намерял;

Повидал, потерял, проиграл, проморгал.

Переменная заря, маримановый наряд.

Прощай, краса, — не плакай, не поминай.

Я прошу, не уходи, не уходи, пусть ждут корабли.

Ждут корабли… Ждут корабли…

Я прошу, не уходи, не уходи, пусть ждут корабли.

Ждут корабли… Ждут корабли…

Теперь здесь будет наш дом.

Ты говорил, что хочешь измениться?

Оставайся с нами, хотя бы ненадолго…

Rook loopt door mijn straten, rook loopt.

Mijn broer snijdt de hele chip door, slaat tegen het schild als een cyborg.

Rook en speeksel komen uit de snuit, caravans staan ​​van de slang.

Mensen leefden rustig, en ze wonen hier weer, en ik

Ik gooide een vislijn in de lucht, en niets.

Het vogelkoor en de windfluit, en verder is er niets.

Geen rivier, geen zee, geen nacht, geen dageraad

Ze vertellen me niets, en geld doet hier niets.

Ik dwaalde hier rond als Noach;

geweekt in de golf hier.

Broer met een masker op zijn gezicht.

Broer is bij ons bij de lip.

Gas, kwas en dan bioscoop.

Klak, bas - en water.

De havenarbeider is bezig, roze branding.

Geld ruikt niet naar een lentebloem.

Geld is gewoon kijken.

Geef me echt liefde of neuk me in mijn gezicht!

Ik ben geslagen, zoon.

Vertroebel het water in huis niet.

Ik heb vrede, zoon.

Ik gooi Jim erin, ga door het leven en verdwijn met het tij.

Refrein:

Snijd de ankers door, de wind giert al.

Bewandel niet de zeeën die nergens toe leiden.

Ik heb mijn broek gemist, caravan in het zand

Hij stapte aan boord en riep de geest om met de bal te spelen.

Ik greep, wond, vloog, mat;

Gezien, verloren, verloren, gemist.

Variabele dageraad, Mariman-outfit.

Vaarwel, schoonheid - niet huilen, niet onthouden.

Je legt een paarse bloem op je knieën.

Aan je voeten liggen stukjes sorbet en wijn.

Een oude boog, rond een oud paneel.

Krullen bedekten het gezicht.

Wat is een sprookje en een droom?

Vertel me, laten we

Maak je mond lieflijk los, maak je mantel lieflijk los.

Ik vergat het onderweg en ik gooide het mes in het vuur.

Ik zal je hier later ook achterlaten, ik zal je achterlaten, weet je.

Als de donder de regen in de vallei brengt,

Dan zal ik mijn lange mes brengen om te slaan.

De boot zal op de golven schommelen en naar voren drijven,

Een zakdoek in de zak, op de borst - dat is alles.

Ik stapte op het zand van steriele valleien

En er was er niet één, een schat van een maagd en rook.

We zijn weer de rivier op waar het schip staat.

Bedankt, sorry.

Refrein:

Snijd de ankers door, de wind giert al.

Bewandel niet de zeeën die nergens toe leiden.

Ik heb mijn broek gemist, caravan in het zand

Hij stapte aan boord en riep de geest om met de bal te spelen.

Ik greep, wond, vloog, mat;

Gezien, verloren, verloren, gemist.

Variabele dageraad, Mariman-outfit.

Vaarwel, schoonheid - niet huilen, niet onthouden.

Ik smeek je, ga niet weg, ga niet weg, laat de schepen wachten.

Schepen wachten... Schepen wachten...

Ik smeek je, ga niet weg, ga niet weg, laat de schepen wachten.

Schepen wachten... Schepen wachten...

Dit wordt nu ons huis.

Heb je gezegd dat je wilt veranderen?

Blijf bij ons, in ieder geval voor een tijdje...