Киборг - Рем Дигга

Я взглядом трону обитель.

— Привет.

Каковы сегодня новости?

Мне поведай новый блеклый картоновый зритель.

Нас с тобой сегодня поцеловала заря,

Снова холодом покусал ветер.

Словно там во руках плети и дрогнули мы,

Вторили на моря с кровом.

Заиграл морщинами шар и вот уже бегают люди, машины жужат.

Как от шила спешат, сумасшедшие будни,

Они делают судьбы, подожди, не мешай.

Обветренные губы, осенью холод и тоска

И мы с тобой привязаны.

К этому дикому, нами пока не добитому миру,

Который дышит угрюмо и держит нас на кусках.

Припев:

Киборг, киборг.

Мама забери меня.

Кто ты?

Кто ты?

Киборг, киборг,

Мама забери меня.

Какой все-таки суровый пейзаж,

Серых дорог, серых коробок для сна.

Татуированный баллоном кирпич,

Как голос дворов, говорит: «Здарова, пацан».

Чем изобилует край, идею знай, не грузись, живи, умирай.

Пудь покоен, закрутит среда,

В суматохе много не думай, а то будет беда.

Люди передали снег с дождем, немытое окно всех нас ждет.

Задумались о былом, пока тарабанит лед,

Там всего-то впереди смерть, рай и все.

Я попрошу без эмоций, наше горе оплакали те с неба слезы,

Давай подумаем, но только без эмоций,

Мы дети солнца или бездны монстры, брат.

Припев:

Киборг, киборг.

Мама забери меня.

Кто ты?

Кто ты?

Киборг, киборг,

Мама забери меня.

Я слышу, как дышат куски асфальта,

Утром, как дышат куски асфальта.

Ты говорила мне это и трогала мою голову,

Которая думала в это время думала в это время.

Спи, останься со мной тут, но тебя-то будни небось ждут,

Понимаю хоть и мало, избитый такой круг.

Ты была красивой как летом цветы.

— Что если бы ты стала живой, вдруг, Мелена?

Солнце в зените и хата пуста,

Столько событий, мне надо туда.

Освободившись от плена путаны

Я смелый и бравый навстречу небу со дна.

Но тот, кто программирует всех, блокирует бег,

Голову оперирует мне, ебаный пробирочный цех.

— Я попрошу без эмоций, сэр.

Услышал я и получил рюмку в баре.

Паршивый много раз мной воспетый бедлам,

Машина меня катит по эти местам.

Довезет до конечной, повезет,

Если встречу на улице людей, если нет, то беда.

Снова солнце опуститься вниз,

По дуге как всегда и погибнет мечта.

Истуканом посреди бетона

Испугаюсь снова и покину места.

Ik zal het klooster met een blik aanraken.

- Hoi.

Wat is het nieuws vandaag?

Vertel me een nieuwe vervaagde kartonnen kijker.

Jij en ik werden gekust bij de dageraad vandaag,

De wind blies weer koud.

Alsof we daar, in de handen van een zweep, beefden,

Gedetacheerd naar de zeeën met beschutting.

De bal begon met rimpels te spelen en nu rennen mensen, auto's zoemen.

Hoe ze zich haasten van de priem, het gekke dagelijkse leven,

Ze maken het lot, wacht, bemoei je er niet mee.

Verweerde lippen, herfstkou en melancholie

En jij en ik zijn gebonden.

Naar deze wilde, maar onvoltooide wereld,

Die nors ademhaalt en ons in stukken houdt.

Refrein:

Cyborg, cyborg.

Mam, neem me.

Wie ben jij?

Wie ben jij?

Cyborg, Cyborg,

Mam, neem me.

Wat een ruw landschap

Grijze wegen, grijze slaapboxen.

Baksteen getatoeëerd met een ballon

Als de stem van de werven zegt hij: "Hé, jochie."

Wat de regio rijk is, ken het idee, wees niet geladen, leef, sterf.

Laat het rustig zijn, de omgeving zal draaien,

Denk niet te veel na in de onrust, anders komen er problemen.

Mensen passeerden de sneeuw met regen, het ongewassen raam wacht op ons allemaal.

Denkend aan het verleden terwijl het ijs klettert

Er is alleen de dood in het verschiet, het paradijs en zo.

Ik zal het zonder emoties vragen, ons verdriet werd gerouwd door die tranen uit de lucht,

Laten we denken, maar alleen zonder emoties,

We zijn kinderen van de zon of monsters van de afgrond, broer.

Refrein:

Cyborg, cyborg.

Mam, neem me.

Wie ben jij?

Wie ben jij?

Cyborg, Cyborg,

Mam, neem me.

Ik hoor hoe stukjes asfalt ademen,

In de ochtend, als stukjes asfalt ademen.

Je vertelde me dit en raakte mijn hoofd aan,

Wie dacht op dat moment dacht op dat moment.

Slaap, blijf hier bij me, maar het dagelijkse leven wacht waarschijnlijk op je,

Ik begrijp, zij het een beetje, zo'n platgeslagen cirkel.

Je was zo mooi als bloemen in de zomer.

- Wat als je ineens tot leven zou komen, Melena?

De zon staat op haar hoogste punt en de hut is leeg,

Zoveel evenementen, daar moet ik heen.

Bevrijd uit de gevangenschap van de prostituee

Ik ben dapper en dapper naar de hemel vanaf de bodem.

Maar degene die iedereen programmeert, blokkeert de run

Mijn hoofd wordt geopereerd door de verdomde testwinkel.

— Ik zal het zonder emotie vragen, meneer.

Ik hoorde en kreeg een glas aan de bar.

Belabberd bedlam vaak gezongen door mij,

De auto rolt me ​​rond deze plaatsen.

Zal je tot het einde brengen, gelukkig

Als ik mensen op straat ontmoet, zo niet, dan problemen.

De zon gaat weer onder

In een boog, zoals altijd, zal de droom sterven.

Een idool in het midden van beton

Ik zal weer bang worden en de plaats verlaten.