Война - Рем Дигга, Искра

Припев:

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь к плечу, я полюбила темноту.

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь, с тобой я полюбила темноту.

Весь мой мир — это пожар.

Полыхает пламя.

Если бой на ножах, могут порезать, знаю!

Жара, костры.

Горят мосты, всё раз за жизнь.

Война за миг, когда-то быль, потом зола и дым.

Красный язык заберет что кинешь ты не подумав.

Нападет вдруг на землю вьюга.

Запоет в рамах ветер-злюка.

Сожмет всё внутри, эхом наполнит углы.

Дрожат кошаки, там — смотри!

Так будет до самой весны!

Я буду прятаться вот тут, недалеко,

Пока затянется новый огромный шов,

Знай, он не бросит упущенный снова полигон.

Все для того, чтобы не проиграть с позором бой!

Залетит лучик зари, скажет «Подьем, старик!

Пойдем же вниз, там враги, а она пусть спит.

Ведь пока спал ты, словами, молитвами, устами

Она стянула все швы тебе, вдохнула любви».

Припев:

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь к плечу, я полюбила темноту.

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь, с тобой я полюбила темноту.

Она спит, и верно видит сны.

Они прилетают от красивой весны.

И я тушу каждый шум, что всё испортить наровит.

Я тут, рядом посижу, а она пусть спит!

Спасибо тебе, за это тихое чудо

В тоненьком белом белье, Всевышний!

Пусть ее не трогает заря,

Пусть красивую такую наблюдаю только я.

Она спит.

Сомкнула принцесса глаза.

И рядом застыл у окна с прицелом я сам.

Никому не дам, я — её солдат, я — ее стена.

Если тебе нужна она, сперва пройди меня.

Этот мир предлагает мне войну.

И я буду воевать до смерти за неё одну!

И дороже медали любой, поцелуй ее мне прилетит.

Посижу, покурю, а она пусть спит…

Припев:

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь к плечу, я полюбила темноту.

Молча подойду, присяду, тихо косы расплету.

Ближе я прижмусь, с тобой я полюбила темноту.

Refrein:

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Dichterbij zal ik tegen mijn schouder drukken, ik werd verliefd op de duisternis.

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Ik kruip dichterbij, met jou werd ik verliefd op de duisternis.

Mijn hele wereld is een vuur.

De vlam laait.

Als het gevecht met messen is, kunnen ze je snijden, dat weet ik!

Hitte, vuur.

Bruggen branden, allemaal een keer in je leven.

Een oorlog in een oogwenk, ooit een realiteit, dan as en rook.

De rode tong pakt wat je gooit zonder erbij na te denken.

Een sneeuwstorm zal plotseling de aarde aanvallen.

De boze wind zal zingen in de frames.

Knijp alles naar binnen, echo vul de hoeken.

Katten trillen, daar - kijk!

Zo blijft het tot het voorjaar!

Ik zal me hier verstoppen, niet ver weg,

Terwijl de nieuwe enorme naad wordt aangehaald,

Weet dat hij de stortplaats die hij gemist heeft niet meer zal verlaten.

Alles om de strijd niet in schande te verliezen!

Een zonnestraal zal binnenvliegen en zeggen: "Sta op, oude man!

Laten we naar beneden gaan, er zijn vijanden, en laat haar slapen.

Immers, terwijl je sliep, met woorden, gebeden, lippen

Ze trok alle naden naar je toe, ademde liefde.

Refrein:

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Dichterbij zal ik tegen mijn schouder drukken, ik werd verliefd op de duisternis.

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Ik kruip dichterbij, met jou werd ik verliefd op de duisternis.

Ze slaapt en ziet haar dromen correct.

Ze komen uit de prachtige lente.

En ik doof elk geluid dat alles verpest.

Ik ga hier zitten en laat haar slapen!

Bedankt voor dit stille wonder

In dun wit ondergoed, God de Almachtige!

Laat de dageraad haar niet raken,

Laat mij alleen zo'n mooie zien.

Zij slaapt.

De prinses sloot haar ogen.

En naast mij bleef ik zelf met een doel voor het raam staan.

Ik zal het aan niemand geven, ik ben haar soldaat, ik ben haar muur.

Als je haar nodig hebt, ga dan eerst via mij.

Deze wereld biedt me oorlog.

En ik zal tot de dood vechten voor haar alleen!

En duurder dan welke medaille dan ook, haar kus zal naar mij vliegen.

Ik ga zitten, roken en haar laten slapen...

Refrein:

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Dichterbij zal ik tegen mijn schouder drukken, ik werd verliefd op de duisternis.

Zwijgend zal ik komen, ik zal gaan zitten, ik zal stilletjes mijn vlechten losmaken.

Ik kruip dichterbij, met jou werd ik verliefd op de duisternis.