Гореть - Рем Дигга

Мое время горит, как бензин.

В лавах огня.

Мне куда череда лето-зим.

И всё мимо меня.

На руке остается лишь пыль.

Да седая зола.

Расползаются швы и прощается мир до конца, до суда.

Меня тут сыпет искрами.

Словно юлу рука крутит быстро мио.

Рука отца, что всё тут нам выстроил.

Без камней, стропил,

Но к нему ли бегут люди с бледными лицами?

Со столицы или провинции.

Эти синие мешки под ресницами.

Ведь снова ночью нихера не спится, блин.

Не спиться бы.

И пока играет в играх в синем рыцаре.

Другие в свои милитари.

Новый день нам покажет, кто пожалеет о своём выборе.

Заглохнет, перегорит.

Боевик добавит сечек, шрамов.

От ударов встречных, годных.

Каждый боевик может стать драмой.

Попадет кто угодно.

На плечи горит ведь.

Жалеть или плакать, наверное, поздно.

Рука с топором валит лес.

Это и есть через тернии к звездам.

И если путь 100% кино и в титрах быть мне в нем мертвым.

Надо зажечь, как следует, бро.

Да!

Я!

И пошло все к черту!

Хочу я, гореть пока мое время со мной.

Гореть самой яркой звездой.

Гори, чтобы сияло, как днем.

Чтоб не ложило волной.

Хочу я, гореть, как последний патрон.

Гореть, самым добрым углем.

Гори, чтобы сияло, как днем.

И чтобы на весь район.

Горит!

Хорошо там, где нас нет, наверняка.

Но обязан плыть вновь вперед драккар.

Куда бежит река?

Течет время, небо печет темя, дно дерет бока.

Я стал тут другой совсем.

Все изменились мои друзья.

Но внушительный груз мне на горб осел.

И кидать его никак нельзя.

А губы больше не в молоке,

Где тот который бегал, тут чел карапет.

И не за горами то время,

Где дядя говорящий, вот уже и мне соракет.

Я за вереницей суден заматерел.

Выплюнул сгустком чувства, в одном ряде стал.

Ведь с ними не хуже, трудней мне.

Видел, что делает капуста тут, чудеса!

И ты не ври, краса, мне.

За тебя говорят глаза, а они горят, как камни.

Растворился во простынях плавно.

Страх о той карме, затрах с векселями.

Я сказал, я завязываю.

Искать себя в глазах из пластмассы.

И среди странных, что не рыба, ни мясо.

Зачем, да че надо-то тебе, ты че вмазан?

Фу я сказал, всем вам.

Никто не покажет мне, крайний рубикон.

Надо жечь фаер, сейчас, а не потом!

И я злой, как буль.

Я готов на бунт!

Заряженный, как кольт, пау!

Шесть пуль.

Хочу я, гореть пока мое время со мной.

Гореть самой яркой звездой.

Гореть, чтобы сияло, как днем.

Чтоб не ложило волной.

Гореть…

Хочу я, гореть, как последний патрон.

Гореть, самым добрым углем.

Гори, чтобы сияло, как днем.

И чтобы на весь район.

Горит!

Mijn tijd brandt als benzine.

In de lava van vuur.

Ik ben verre van een reeks zomer-winter.

En alles gaat voorbij aan mij.

Alleen stof blijft op de hand.

Ja, grijze as.

De naden zijn aan het ontrafelen en de wereld is vergeven tot het einde, tot het oordeel.

Ik krijg hier vonken.

Als een spinnewiel draait de hand snel myo.

De hand van de vader die hier alles voor ons heeft gebouwd.

Zonder stenen, spanten,

Maar rennen mensen met bleke gezichten naar hem toe?

Uit de hoofdstad of provincie.

Die blauwe wallen onder mijn wimpers.

Ik kan tenslotte niet meer slapen 's nachts, verdomme.

Zou niet slapen.

En tijdens het spelen van spelletjes in de blauwe ridder.

Anderen in hun leger.

Een nieuwe dag zal ons laten zien wie spijt zal hebben van hun keuze.

Het zal opbranden, het zal opbranden.

Actie zal snijwonden, littekens toevoegen.

Van tegemoetkomende, geschikte slagen.

Elke actiefilm kan een drama worden.

Iedereen zal instappen.

Het brandt immers op de schouders.

Het is waarschijnlijk te laat om spijt te hebben of te huilen.

Een hand met een bijl hakt het bos om.

Dit is door de doornen naar de sterren.

En als het pad 100% cinema is en in de aftiteling, zou ik er dood in moeten zijn.

Je moet het goed aansteken, bro.

Ja!

L!

En alles ging naar de hel!

Ik wil branden terwijl mijn tijd bij me is.

Brand met de helderste ster.

Branden om te schijnen als daglicht.

Om niet in een golf te gaan liggen.

Ik wil branden als de laatste cartridge.

Burn, de vriendelijkste steenkool.

Branden om te schijnen als daglicht.

En voor de hele regio.

Brandend!

Nou, waar we niet zijn, zeker.

Maar de Drakkar is verplicht weer vooruit te varen.

Waar stroomt de rivier?

De tijd stroomt, de lucht bakt de kroon, de bodem scheurt de zijkanten open.

Ik ben hier totaal anders geworden.

Alles heeft mijn vrienden veranderd.

Maar er viel een indrukwekkende last op mijn bult.

En je kunt het niet weggooien.

En lippen zijn niet langer in melk,

Waar is degene die liep, dan mensen Karapet.

En die tijd is niet ver weg

Waar is de oom die spreekt, nu heb ik een soraket.

Ik ben gerijpt achter een reeks schepen.

Hij spuugde een heleboel gevoelens uit, op een rij werd hij.

Het is tenslotte niet erger met hen, het is moeilijker voor mij.

Ik zag wat kool hier doet, wonderen!

En lieg niet, schoonheid, tegen mij.

Je ogen spreken voor jou, en ze branden als stenen.

Goed opgelost in de lakens.

Angst voor dat karma, wissels.

Ik zei, ik bind.

Kijk voor jezelf in plastic ogen.

En onder de vreemde, dat het noch vis noch vlees is.

Waarom, wat heb je nodig, zit je vast?

Fu zei ik tegen jullie allemaal.

Niemand zal me de extreme Rubicon laten zien.

We moeten het vuur branden, nu, niet later!

En ik ben zo boos als een stier.

Ik ben klaar om in opstand te komen!

Geladen als een Colt, pow!

Zes kogels.

Ik wil branden terwijl mijn tijd bij me is.

Brand met de helderste ster.

Branden om te schijnen als daglicht.

Om niet in een golf te gaan liggen.

Brandwond...

Ik wil branden als de laatste cartridge.

Burn, de vriendelijkste steenkool.

Branden om te schijnen als daglicht.

En voor de hele regio.

Brandend!