Дельфины - Рем Дигга

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

О чем мечтаешь ты, мой друг;

От чего грустишь, скажи, что есть твоя жизнь?

Куда глядят твои глаза?

Твои огромные глаза…

Дождь ли это, снег, а может, все-таки слеза?

Заворожила тишина — похоронила всё и вся,

И запас мой слов иссяк, ты лишь бы знал.

И я, камнем стану, слышишь?

В море твоём,

Я камнем стану.

Не сыпь мне соль на рану!

О чём молчишь ты, малыш, в даль смотря?

Отчего глаза горят, как заря?

В них есть мечта, а в ней — нет меня;

Я знаю, это так — и вроде бы принял.

Тягучая тоска, красивая мечта, любимая одна,

Молил: «Не улетай», но мне остался пепел от костра.

Ветер.

Магистраль… — одному эти все места.

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Вот, и пришла в мои края опять осень.

Все те же у меня друзья — коньяк с тростью.

Вдоль берега по ночам впотьмах ходьба до сна,

Этот причал мою печаль носит.

Что осталось, кроме памяти у старика?

-

Глазеть из конуры в рамоте пусто никак.

Одна любовь — чужие берега…

Наш храм был из песка.

Семья-дела… Прости, финал.

Но, я видел сказку — жил страстью,

И сняли каски на трассе.

Я говорил тебе: «Здравствуй!»

Отель, постель, вино — классно.

В камине, в доме, резво крутится огонь,

Скоро сюда придут снега и спустятся с холмов.

Я загадал — пусть сбудется с тобой, хоть через десять лет.

Я загадал что б да, а ты — наверно нет.

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят…

Говорят: «Дельфины говорят».

Говорят: «Правду говорят».

Говорят… Говорят… Говорят…

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Waar droom je over, mijn vriend;

Waarom ben je verdrietig, vertel me wat je leven is?

Waar kijken je ogen naar?

Je grote ogen...

Is het regen, sneeuw of misschien een traan?

Stilte gefascineerd - alles en iedereen begraven,

En mijn woordenschat raakte op, als je het maar wist.

En ik zal een steen worden, hoor je?

In jouw zee

Ik zal een steen worden.

Doe geen zout op mijn wond!

Waar zwijg je over, schat, in de verte kijkend?

Waarom branden ogen als de dageraad?

Ze hebben een droom, maar hij heeft mij niet;

Ik weet dat dit zo is - en ik schijn het te hebben geaccepteerd.

Een slepende melancholie, een mooie droom, een geliefde,

Hij bad: "Vlieg niet weg", maar ik bleef achter met as van het vuur.

Wind.

Snelweg ... - dit zijn allemaal plaatsen alleen.

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Dus de herfst is weer in mijn land aangebroken.

Allemaal dezelfde vrienden die ik heb - cognac met een stok.

Langs de kust 's nachts in het donker wandelen om te slapen,

Deze pier draagt ​​mijn verdriet.

Wat blijft er over behalve de herinnering aan de oude man?

-

Staren vanuit de kennel in het frame is leeg.

Eén liefde - vreemde kusten ...

Onze tempel was gemaakt van zand.

Familieaangelegenheden... Sorry, definitief.

Maar ik zag een sprookje - ik leefde met passie,

En ze deden hun helm af op de baan.

Ik zei je: "Hallo!"

Hotel, bed, wijn - geweldig.

In de open haard, in huis, draait het vuur flink,

Binnenkort zal de sneeuw hier komen en van de heuvels naar beneden komen.

Ik heb een wens gedaan - laat het met jou uitkomen, in ieder geval over tien jaar.

Ik vermoedde van wel, maar jij waarschijnlijk niet.

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen…

Ze zeggen: dolfijnen praten.

Ze zeggen: "Ze spreken de waarheid."

Ze zeggen... ze zeggen... ze zeggen...