Zwischen Allen Stühlen - Reinhard Mey

Nun ist die Tür ins Schloss gefallen.

Na klar, ich weiß, du musst hier raus.

Und deine eiligen Schritte hallen

Schon durch das leere Treppenhaus.

Es muss so sein, so ist das Leben,

So sind die Karten halt gemischt.

Na klar, nur hat mich das Leben eben

Grad auf dem falschen Fuß erwischt:

Zwischen Traum und Erwachen,

Zwischen Weinen und Lachen,

Zwischen allen Gefühlen,

Und

Zwischen allen Stühlen.

Ich habe dich nur ein Stück begleitet,

Jetzt wird der Ernst des Lebens ernst.

Und doch, du bist nie ganz vorbereitet

Auf die Lektion, die du grad lernst!

Da gelten andere Gesetze

Und ein eis‘ger Nordwind fegt,

Da draußen sind so viel Haken und Netze

Für kleine Fische ausgelegt.

Nun, deine eigenen Wege gehen

Mich gar nichts an, mir bleibt allein,

Dir dabei nicht im Wege zu stehen,

Nur wenn du mich brauchst, da zu sein.

Da ist die Welt, und du kannst wählen!

Vergiss den Rest und merk dir bloß:

Du kannst allezeit auf mich zählen

Und das gilt ganz bedingungslos!

Nu zit de deur op slot.

Natuurlijk weet ik dat je hier weg moet.

En je haastige stappen echo

Al door het lege trappenhuis.

Het moet zo zijn, dat is het leven,

Dus de kaarten zijn gewoon gemengd.

Natuurlijk, het leven heeft mij gewoon

Op het verkeerde been betrapt:

Tussen droom en ontwaken

tussen huilen en lachen,

tussen alle gevoelens

en

Tussen alle stoelen.

Ik heb je maar een stukje begeleid

Nu wordt de ernst van het leven serieus.

En toch ben je nooit helemaal voorbereid

Hier is de les die je gaat leren!

Daar gelden andere wetten

En een ijzige noordenwind waait,

Er zijn zoveel haken en netten die er zijn

Ontworpen voor kleine vissen.

Nou, ga je eigen weg

Niets met mij te maken, ik ben alleen gelaten

niet in de weg staan,

Alleen als je me nodig hebt om daar te zijn.

Er is de wereld en jij kunt kiezen!

Vergeet de rest en onthoud gewoon:

Je kan altijd op me rekenen

En dat is onvoorwaardelijk!