Der Bruder - Reinhard Mey

Ich komm‘ raus aus dem kühlen Fast-Food-Restaurant

Am frühen Nachmittag in Gottes eignem Land

Zwischen Cottondale und Springfield, irgendwo am Highway 231

Wie ein Faustschlag kommt die Hitze und kein Windhauch regt

Sich, die Coladose in meiner Hand beschlägt

Und das große, grüne Mietauto da vorne auf dem Parkplatz, das ist meins

Drei Tage hab‘ ich noch, das heißt, drei Tage nur

‘ne Woche Urlaub, viel zu kurz für so ‘ne Tour

Du bleibst immer an der Oberfläche, tiefer siehst du einfach nicht

Ich lass‘ mich hinters Steuer fallen, lass‘ den Motor an

Die Knöpfchen gehn von ganz alleine runter und dann

Faucht die Klimaanlage mir den Alabama Sommer vom Gesicht

Und als ich aufseh steht da dieser Mann neben mir

Ein Schwarzer und er legt die Hand auf meine Tür

Legt seine Hand auf den Türgriff aus blitzendem Chrom

Und er hält ein bekritzeltes Stück Pappe an

Die grüngetönte Seitenscheibe und ich kann

Mit Mühe nur ein Wort entziffern, irgendwas wie «Home»

Total daneben und ziemlich abgerissen sieht er aus

Pass auf, gleicht holt er seine 44er Magnum raus

Genau wie ich es im Kino tausend mal gesehen hab‘

Er lächelt müde und seine Zähne schimmern weiß

Aus seinen Haaren und von seinem Gesicht perlt der Schweiß

In glänzenden Rinnsalen in sein zerschliss‘nes T-Shirt hinab

Und mein Polster ist weich und das Six-Pack zur Hand

Und der Motor säuselt wie ein Morgenwind im Stand

Und das Leder ist glatt und kühl an meiner Haut

Du hast ein Auto, das ist dreimal so lang wie dick

Du bist allein und du hast Zeit, du meidest seinen Blick

Hast du Angst oder was, oder denkst du, dass er dir die Cola klaut?

Und ich schüttel‘ den Kopf, wirklich Mann, tut mir leid

Das Thermometer steht auf 104 Grad Fahrenheit

Die Reifen quietschen beim Rangier‘n auf dem weichen, klebrigen Asphalt

Und ich seh ihn auf dem glühend heißen Parkplatz stehn

Ich kann ganz deutlich dieses traurige Lächeln sehn

Und im Rückspiegel die große, unschlüssige, gotttverlassene Gestalt

Die Straße zieht sich im flirrernden Licht vor mir hin

Mit geht diese Begegnung einfach nicht aus dem Sinn

Wie er fragend in der abgeriss‘nen Latzhose vor mir stand

Und du malst dir gleich ‘nen ganzen Horrorfilm aus, —

Ein Feldarbeiter war das, wollte nichts als nachhaus

Und du lässt den Menschenbruder einfach stehn am Straßenrand!

«Hast ihm das Fenster nicht mal einen Spaltbreit aufgemacht

Du hast nur weggesehen, nur weggesehen!»

grummelt der V8

Und die Air Condition zischelt: «Ein schöner Menschenfreund bist du!»

Und die Reifen summen: «Hat man sowas schon gesehn

Lässt den Bruder auf dem sonnenglüh‘nden Parkplatz stehn!»

Und die Fugen in der Fahrbahn rumpeln: «So kommst du nicht zur Ruh‘!»

Die nächste Ausfahrt raus und wenden und den Weg zurück

‘ne halbe Stunde Weg und mit ‘nem kleinen bisschen Glück

Ist er noch da und ich schwör, dann fahr‘ ich ihn, wohin immer er will

Lass ihn noch da sein, nur ‘ne Viertelstunde noch

Nur drei Minuten, geh nicht weg, Mann, ich fahr dich doch!

Und da endlich liegt der Parkplatz und er ist verwaist und still

Manchmal glaub‘ ich ihn zu sehn da am Straßenrand

Manchmal könnt‘ ich schwör‘n, ich hab‘ ihn wiedererkannt

Ist es nicht der, der die Wäsche holt und dir das Essen bringt?

Ist es nicht der, der deinen Wagen durch die Waschanlage fährt

Im Hotel die Messinggriffe putzt, die Hecke schert

Der zum Piano in der Bar für angetrunk‘ne Nadelstreifen Gospel singt?

Immer der, der auf der falschen Stadtseite wohnt

Immer den härteren Job und immer schlechter entlohnt

Immer der, den man einfach mit «Du» anspricht

Immer der mit dem zerschlissenen Overall

Immer wach, immer Alarm, immer und überall

Immer der mit dem enttäuschten Lächeln im Gesicht

«Hast ihm das Fenster nicht mal einen Spaltbreit aufgemacht

Du hast nur weggesehen, nur weggesehen!»

grummelt der V8

Und die Air Condition zischelt: «Ein schöner Menschenfreund bist du!»

Und die Reifen summen: «Hat man sowas schon gesehn

Lässt den Bruder auf dem sonnenglüh‘nden Parkplatz stehn!»

Und die Fugen in der Fahrbahn rumpeln: «So kommst du nicht zur Ruh‘!»

Vielleicht war es der Messias, der nach zweitausend Jahr‘n

Noch mal gekommen ist, und du, du hast ihn nicht gefahr‘n

Mit deinem chromblitzenden, air-condition-daunenweichen Thron

Oh, das kriegst du nicht so einfach wieder gutgemacht

Du hast den Bruder nicht nach Haus gebracht!

Und einem Vater nicht seinen verlorenen Sohn

Ik kom uit het coole fastfoodrestaurant

Vroeg in de middag in Gods eigen land

Tussen Cottondale en Springfield, ergens op Highway 231

De hitte komt als een klap en geen zuchtje wind roert zich

Zelf kan de cola in mijn hand stomen

En die grote, groene huurauto daar op de parkeerplaats, dat is van mij

Ik heb nog drie dagen, dat wil zeggen nog maar drie dagen

Een week vakantie, veel te kort voor een rondreis als deze

Je blijft altijd aan de oppervlakte, je ziet alleen niet dieper

Ik laat me achter het stuur vallen, start de motor

De knoppen gaan vanzelf naar beneden en dan

De airconditioner sist de zomer van Alabama van mijn gezicht

En als ik opkijk, staat deze man naast me

Een zwarte man en hij legt zijn hand op mijn deur

Legt zijn hand op de glimmende chromen deurkruk

En hij houdt een gekrabbeld stuk karton omhoog

Het groen getinte zijraam en ik kan

Moeite met het ontcijferen van slechts één woord, zoiets als «Home»

Hij ziet er totaal niet uit en behoorlijk opgelicht

Pas op, hij staat op het punt zijn .44 Magnum tevoorschijn te halen

Net zoals ik het al duizend keer in de bioscoop heb gezien'

Hij lacht vermoeid en zijn tanden glanzen wit

Het zweet druipt van zijn haar en gezicht

In glanzende beekjes naar beneden in zijn gescheurde T-shirt

En mijn pad is zacht en het sixpack is binnen handbereik

En de motor spint als een ochtendwind als hij stilstaat

En het leer is glad en koel tegen mijn huid

Je hebt een auto die drie keer zo lang is als hij dik is

Je bent alleen en je hebt tijd, je ontwijkt zijn blik

Ben je bang of zo, of denk je dat hij je coke steelt?

En ik schud mijn hoofd, echt man, het spijt me

De thermometer geeft 104 graden Fahrenheit aan

De banden piepen bij het manoeuvreren op het zachte, plakkerige asfalt

En ik zie hem staan ​​op de gloeiend hete parkeerplaats

Ik zie duidelijk die droevige glimlach

En in de achteruitkijkspiegel de lange, besluiteloze, godvergeten figuur

De straat strekt zich voor me uit in het glinsterende licht

Ik krijg deze ontmoeting maar niet uit mijn hoofd

Hoe hij vragend voor me stond in zijn gescheurde tuinbroek

En je stelt je meteen een hele horrorfilm voor, -

Het was een veldwerker die niets anders wilde dan naar huis gaan

En je laat de menselijke broer gewoon aan de kant van de weg staan!

'Heb niet eens het raam voor hem open gedaan'

Je keek gewoon weg, keek gewoon weg!"

de V8 gromt

En de airconditioner sist: "Je bent een mooie filantroop!"

En de banden zoemen: “Heb je zoiets eerder gezien?

Laat de broer achter op de zonverbrande parkeerplaats! »

En de voegen in de weg rommelen: "Zo rust krijg je niet!"

Neem de volgende afslag en draai je om en ga terug

Half uurtje rijden en met een beetje geluk

Als hij er nog is en ik zweer dat ik hem zal rijden waar hij maar wil

Laat hem er zijn, slechts een kwartiertje

Nog drie minuten, ga niet weg, man, ik rijd je wel!

En daar is eindelijk de parkeerplaats en het is verlaten en stil

Soms denk ik dat ik hem daar langs de weg zie staan

Soms zou ik zweren dat ik hem herkende

Is het niet degene die de was haalt en het eten brengt?

Is het niet degene die met je auto door de wasstraat rijdt?

In het hotel, de koperen handgrepen schoonmaken, de heg knippen

Wie zingt gospel op de piano in de bar voor dronken krijtstrepen?

Altijd degene die aan de verkeerde kant van de stad woont

Altijd de hardere baan en altijd slecht betaald

Altijd degene die je gewoon aanspreekt met "Du".

Altijd die met de gescheurde overalls

Altijd wakker, altijd alert, altijd en overal

Altijd degene met de teleurgestelde glimlach op zijn gezicht

'Heb niet eens het raam voor hem open gedaan'

Je keek gewoon weg, keek gewoon weg!"

de V8 gromt

En de airconditioner sist: "Je bent een mooie filantroop!"

En de banden zoemen: “Heb je zoiets eerder gezien?

Laat de broer achter op de zonverbrande parkeerplaats! »

En de voegen in de weg rommelen: "Zo rust krijg je niet!"

Misschien was het de Messias die, na tweeduizend jaar...

Kwam weer en je hebt hem niet gereden

Met je glanzende chromen, geklimatiseerde, donzige troon

Oh, dat maak je niet zo makkelijk goed

Je hebt de broer niet mee naar huis genomen!

En een vader niet zijn verloren zoon