Manchmal Wünscht' Ich - Reinhard Mey

Manchmal wünscht' ich

Meine Gedanken wär'n ein Buch

Und du könntest darin lesen

Was ich glaub', was ich denk'

Was ich zu tun versuch'

Was richtig und was falsch gewesen

Du könntest darin blättern und dich seh’n

Es erzählt' dir Zeile für Zeile

Gedanken, die ich mit dir teile

Ohne daß Worte deren Sinn verdreh’n

Manchmal wünscht' ich

Meine Gedanken wär'n ein Buch

Aber nun hab' ich unterdessen

Während ich noch die richt’gen Worte dafür such'

Meine Gedanken schon vergessen

Manchmal wünscht' ich

Meine Zeit wäre wie Eis

Und würde nicht von selbst verfließen

Nur wenn ich ein Stück davon bräuchte

Gäb' ich’s preis

Und ließ' es tauen und zerfließen

Ich nähm' ein Stück und taute es zur Zeit

Und vielleicht fänd' ich meine alten

Versprechen, die ich nicht gehalten

Noch einzulösen die Gelegenheit

Manchmal wünscht' ich

Meine Zeit wäre wie Eis

Dann hätt' ich soviel Zeit gewonnen

Doch während ich darüber nachdenk', ist ganz leis'

Ein Stück von uns’rer Zeit zerronnen

Manchmal wünscht' ich

Meine Liebe wär' ein Haus

Mit hellen Fenstern hohen Türen

Und du säh'st, Dach und Giebel

Ragen hoch hinaus

Könntest sie sehen und berühren

Dann hättest du den Schlüssel für das Tor

Zu allen Zimmern, allen Schränken

Und deine Freiheit einzuschränken

Legtest nur du die Riegel selber vor

Manchmal wünscht' ich

Meine Liebe wär' ein Haus

Mit Giebeln, die zum Himmel ragen

Mal ich dir meine Liebe schon vergebens aus

Will ich sie dir wenigstens sagen

Soms wens ik

Mijn gedachten zouden een boek zijn

En je zou het kunnen lezen

Wat ik geloof, wat ik denk

Wat ik probeer te doen?

Wat was goed en wat was fout?

Je zou er doorheen kunnen bladeren en jezelf zien

Het vertelt je regel voor regel

gedachten die ik met je deel

Zonder dat woorden hun betekenis verdraaien

Soms wens ik

Mijn gedachten zouden een boek zijn

Maar nu heb ik ondertussen

Terwijl ik er nog de juiste woorden voor zoek

Ben mijn gedachten al vergeten

Soms wens ik

Mijn tijd zou als ijs zijn

En zou niet vanzelf vervagen

Alleen als ik er een stukje van nodig heb

Ik zou het prijzen

En laat het ontdooien en wegsmelten

Ik neem een ​​stuk en ontdooi het op dit moment

En misschien vind ik mijn oude nog

Beloftes die ik niet heb gehouden

Maak nog steeds gebruik van de kans

Soms wens ik

Mijn tijd zou als ijs zijn

Dan had ik zoveel tijd gewonnen

Maar terwijl ik erover nadenk, is het erg stil

Een stukje van onze tijd smolt weg

Soms wens ik

Mijn liefde zou een huis zijn

Met lichte ramen hoge deuren

En je zag, dak en gevel

hoog reiken

Je kon ze zien en aanraken

Dan zou je de sleutel van de poort hebben

Naar alle kamers, alle kasten

En beperk je vrijheid

Alleen jij zet de tralies zelf neer

Soms wens ik

Mijn liefde zou een huis zijn

Met gevels die tot aan de hemel reiken

Ik schilder je mijn liefde al tevergeefs

Ik wil het je tenminste vertellen