What A Lucky Man You Are - Reinhard Mey

Der letzte Ferienabend in dem quirl’gen Sonnenland, ein letztes Mahl

Gemeinsam in dem Strassenrestaurant: Brotkrumen, halbvolle Glser,

Rotweinflecken auf Tischdecken aus Papier.

Gegegessen und getrunken, viel

Erzhlt und viel gelacht, das letzte, aber diesmal wirklich letzte Glas

Gebracht, Malereien und Strichmnnchen und das Wechselgeld im Teller schon

Vor mir.

Am Nebentisch ausser uns nur noch das grauhaar’ge Paar aus Texas,

Diese Golfhose, die Fhnfrisur, na klar!

Den ganzen Abend haben sie zu uns

Rbergeseh’n, sie zahlen, stehen auf, und er bleibt kurz neben mir steh’n,

Beugt sich zu mir herunter und sagt leise zu mir im Geh’n: «What a lucky man

You are!»

Ich will etwas erwidern, und ich suche nach dem Wort, doch eh' ich es noch

Find', sind sie mit einem Lcheln fort.

In den Stuhl zurckgesunken, lass'

Ich den Blick in die Tischrunde geh’n zu dem grossen jungen Mann, der mir da

Gegenbersitzt, in dessen dunklen Augen Witz und Aberwitz aufblitzt, aus

Denen Schabernack und alle Traurigkeit der Welt mich zugleich anseh’n.

Spassvogel, Weltverbesserer — ein bisschen, wie ich war -, und ich seh' mich

In ihm wieder, noch einmal ein junger Narr.

Gestern habe ich ihn noch in

Seinen Kindersitz gesteckt, heut' sitzt da dieser Grizzly, der sich rkelt

Und sich streckt, ein bisschen wie mein grosser Bruder, der mir jeden

Strolch verschreckt — «What a lucky man you are!»

Dann, da, zu meiner rechten, der, der alles anders macht, aus dessen

Widersprchen mich mein Spiegelbild anlacht, der, wenn es zwei Wege gibt,

Immer den schweren nimmt, der sich auflehnt, der alles auf die harte Tour

Lernen muss, der zrtlich ist und weich sein kann und eine harte Nuss, der

Frei ist, ein Rebell, der furchtlos und allein gegen den Strom anschwimmt.

Da ist das junge Mdchen mit dem langen, dunklen Haar, voll Lebenslust und

bermut, ganz und gar unzhmbar, mit einem Willen, dem sich besser nichts

Entgegenstellt, mit einem Blick, an dem jeglicher Widerstand zerschellt, mit

Einem Lachen, das auch den dunkelsten Tag aufhellt — «What a lucky man you

Are!»

Da ist die Frau an meiner Seite, die diese Arche mit mir lenkt, die mir ihre

Schne Seele und ihre Klugheit schenkt, die ich liebe, und an der ich jedes

Kleinste Wort und jede Regung mag, die Freundin, die Komplizin, die mit mir

Zusammenhlt wie Pech und Schwefel, zwei gegen die ganze Welt, mit der ich

Jeden Lebenssturm durchqueren kann und jeden ganz normalen Tag.

Und ich

Sitz' da vor Kopf, noch immer stumm, schon sonderbar — da kommt ein

Wildfremder an deinen Tisch und macht dir klar: Du hast alles, was du

Wolltest, was um alles in der Welt, wieviel unwichtiges Zeug dir oft den

Blick darauf verstellt!

Manchmal brauchst du einen Fremden, der dir einen

Spiegel vorhlt: «What a lucky man you are!»

De laatste avond van de vakantie in het levendige zonnige land, een laatste maaltijd

Samen in het straatrestaurant: paneermeel, halfvolle glazen,

Rode wijnvlekken op papieren tafelkleden.

Veel gegeten en gedronken

Veel gepraat en gelachen, het laatste, maar dit keer echt het laatste glas

Gebracht, schilderijen en stokfiguren en het wisselgeld al op het bord

Voor mij.

Aan de volgende tafel, behalve wij, alleen het grijsharige stel uit Texas,

Die golfbroek, het kapsel natuurlijk!

Ze hebben de hele avond bij ons

Tot ziens, ze betalen, staan ​​op, en hij blijft even naast me staan,

Buigt zich naar me toe en zegt zachtjes tegen me terwijl ik loop: «Wat een geluksvogel

Jij bent!"

Ik wil iets beantwoorden en ik zoek naar het woord, maar voordat ik kan

Zoek, ze zijn weg met een glimlach.

Terug in de stoel gezonken, laat

Ik kijk de tafel rond naar de lange jongeman die daar staat

Zittend tegenover, in wiens donkere ogen humor en dwaasheid flitsen, weg

Waar grappen en al het verdriet van de wereld me tegelijkertijd aankijken.

Joker, wereldverbeteraar - een beetje zoals ik was - en zie mij

Weer in hem, weer een jonge dwaas.

Ik had hem gisteren nog binnen

Zet zijn kinderzitje in, vandaag is er een grizzly die aan het lollen is

En strekt zich uit, een beetje zoals mijn grote broer die me alles geeft

Bange zwerver — «Wat ben jij toch een geluksvogel!»

Dan, daar, aan mijn rechterkant, degene die alles anders doet dan het zijne

Mijn spiegelbeeld lacht naar mij, die, als er twee manieren zijn,

Neemt altijd de zware, die rebelleert, die alles op de moeilijke manier neemt

Moet leren wie teder is en zacht kan zijn en een harde noot om te kraken

Free is een rebel die onbevreesd en alleen tegen de stroom in zwemt.

Daar is het jonge meisje met het lange, donkere haar, vol leven en

Opgewekt, volkomen ontembaar, met een wil die beter is dan niets

Tegenover, met een blik die alle weerstand verbrijzelt, met

Een lach die zelfs de donkerste dag opfleurt — «Wat een geluksvogel ben jij

Zijn! "

Daar is de vrouw aan mijn zijde die deze ark met mij bestuurt, die de hare met mij begeleidt

Mooie ziel en haar wijsheid Ik hou van en ik hou van elkaar

Het kleinste woord en elke emotie vind ik leuk, de vriendin, de handlanger die bij me is

Kleeft samen als pek en zwavel, twee tegen de hele wereld waarmee ik

Kan elke levensstorm en elke normale dag doorstaan.

En ik

Zittend daar voor mijn hoofd, nog stom, al vreemd - daar komt een

volslagen vreemde aan je tafel en maak je duidelijk: je hebt alles wat je hebt

Gezocht, wat in vredesnaam, hoeveel onbelangrijke dingen je vaak holt

Vervormd zicht!

Soms heb je een vreemde nodig om je een

Spiegel zegt: «Wat een geluksvogel ben jij!»