Der Biker - Reinhard Mey

Das Auto kam mir voll auf meiner Seite entgegen

Wie lange hab' ich unter dem Motorrad gelegen?

Die Welt verschwimmt vor dem beschlagenen Visier

Viele kleine Engel singen, Sterne funkeln

Petrus kichert leis', aber da im Dunkeln

Kniet ein großer, schwarzer Biker neben mir

Wuchtet die schwere Maschine locker von mir runter

Legt den zusamm’ngerollten Regenkombi unter

Meinen Helm und langsam wir es wieder hell

Das Bild wird scharf und was ich seh ist unbeschreiblich:

Der Biker ist 'ne Bikerin, der Kerl ist weiblich

Hey, ist das nicht meine alte Freundin Annabelle!

Annabelle, diesmal machen wir zwei es richtig

Was mal schiefgegangen ist, ist nicht so wichtig

Diesmal Annabelle, diesmal treiben wir’s bunt!

Vergiß meine Wortspiele mit deinem Namen

Mach mir noch ein paar Erste-Hilfe-Maßnahmen

Dann beatme mich noch etwas Mund-zu-Mund!

Mit einem klugen Griff — das kann sie, keine Frage —

Bringt sie mich sanft in die stabile Seitenlage

«Annabelle, was ich dir schon seit 30 Jahren sagen will:

Ich glaub', ich habe da bei dir was gut zu machen

Ich hab' damals, nur damit die Leute lachen…»

Sie legt mir den Finger auf den Mund, «Still jetzt, ganz still!»

Kein Wort mehr über mehr oder wen’ger gescheite

Sprüche, über Beifall von der falschen Seite

Keine Vorwürfe, keine Entschuldigung

So war’n die Zeiten halt, so ist das Leben

Wer viel hinlangt, der langt auch schon mal daneben

Und ich war ganz ehrlich, ganz sicher, ganz dumm und ganz jung

Annabelle, diesmal machen wir zwei es richtig

Witzigkeit ist diesmal nicht so furchtbar wichtig

Diesmal Annabelle, diesmal war’s verdammt knapp

Laß uns die Gelegenheit beim Schopfe packen

Leg deinen Arm noch mal unter meinen Nacken

Und nimm mir alten Schelm den kaputten Helm und die Beichte ab!

Deine Ideale, will mir heute scheinen

Waren gar nicht so weit weg von meinen

Doch das zuzugeben, war ich viel zu blöd und stolz

Kleinliche Polemik, sinnloses Gestreite —

Eigentlich standen wir auf derselben Seite

Eigentlich waren wir beide aus demselben Holz!

Inzwischen hatten ein paar Autos angehalten

Und ein Dutzend dumpfe, untät'ge Gestalten

Begann sich gaffend und schwatzend um uns herumzuschar’n

Ich sah von unten rauf in ihre Nasen

Und las in ihren Glotzaugen wie in Sprechblasen:

«Was müssen zwei so alte Säcke auch noch mit’em Mopped fahr’n!»

Annabelle, diesmal machen wir zwei es richtig

Diesmal sind wir beide völlig uneinsichtig

Diesmal, Annabelle stehen wir mit dem Rücken zur Wand

Andre werden klüger, andre werden milder

Andern fall’n die Zähne aus, komm laß uns wilder

Werden und laß noch deine Hand unter mein’m Verband!

Zwei wie du und ich, wir mußten einfach Funken schlagen

Konnten, auch wenn wir’s dachten, nicht dasselbe sagen

Dabei wußtest du: Ich war der erste Feminist!

Zwei wie du und ich uneins doch unzertrennlich

Sicher wußte ich immer schon: Irren ist männlich

Und ich wußte, daß die Zukunft weiblich ist

Blaulicht und Sirene und Rettungswagen

«Pfoten weg und wagt es nicht mich abzutragen!»

Ich bleibe hier, den Kopf in deinem Schoß!

Tropf am Haken, Anschnallgurte, Milchglascheiben

Einer soll da rein, einer soll draußen bleiben?

Annabelle, verdammt, laß mich jetzt bloß nicht los!

Annabelle, diesmal machen wir zwei es richtig

Ideologie ist diesmal nicht so wichtig!

Annabelle, wir hab’n uns viel zu lang verkohlt

Männer und Frau’n passen vielleicht nicht zusammen

Aber meine allerschönsten Schrammem

Habe ich mir in diesem Duell, Annabelle, bei dir geholt

De auto kwam vol op mijn kant naar mij toe

Hoe lang heb ik onder de motor gelegen?

De wereld vervaagt voor het beslagen vizier

Veel engeltjes zingen, sterren fonkelen

Peter giechelt stilletjes, maar daar in het donker

Een lange, zwarte motorrijder knielt naast me

Heft de zware machine met gemak van me af

Leg het opgerolde regenpak eronder

Mijn helm en het wordt langzaam weer licht

Het beeld is scherp en wat ik zie is onbeschrijfelijk:

De motorrijder is een motorrijder, de man is een vrouw

Hé, is dat niet mijn oude vriendin Annabelle!

Annabelle, deze keer doen we het goed

Wat er mis ging is niet zo belangrijk

Deze keer Annabelle, deze keer doen we het kleurrijk!

Vergeet mijn woordspelingen op je naam

Doe wat eerste hulp voor mij

Geef me dan wat mond-op-mondbeademing!

Met een slimme aanraking - dat kan ze zonder twijfel -

Breng me voorzichtig in de stabiele zijpositie

"Annabelle, wat ik je al 30 jaar wil vertellen:

Ik denk dat ik iets goeds met je te maken heb

Vroeger, gewoon om mensen aan het lachen te maken..."

Ze legt haar vinger op mijn mond, "Stil nu, heel stil!"

Geen woord meer over meer of minder slim

Gezegden over applaus van de verkeerde kant

Geen beschuldigingen, geen excuses

Zo waren de tijden, dat is het leven

Als je veel bereikt, mis je soms

En ik was heel eerlijk, heel veilig, heel dom en heel jong

Annabelle, deze keer doen we het goed

Grappig is deze keer niet zo erg belangrijk

Deze keer Annabelle, deze keer was het verdomd dichtbij

Laten we de kans grijpen

Leg je arm weer onder mijn nek

En neem de kapotte helm en de bekentenis van mij, oude boef!

Je idealen, willen mij vandaag lijken

Waren niet zo ver weg van de mijne

Maar ik was veel te dom en trots om dat toe te geven

Kleinzielige polemiek, zinloze ruzies -

Eigenlijk zaten we op dezelfde pagina

Eigenlijk waren we allebei van hetzelfde spul gemaakt!

Er waren toen al een paar auto's gestopt

En een dozijn saaie, nutteloze figuren

Begon zich om ons heen te verzamelen, gapend en babbelend

Ik keek van onder in hun neuzen

En lees in haar goggle-ogen als in tekstballonnen:

«Waarom zouden twee van zulke oude zakken nog op een bromfiets moeten rijden!»

Annabelle, deze keer doen we het goed

Deze keer zijn we allebei volkomen onredelijk

Deze keer, Annabelle, staan ​​we met onze rug tegen de muur

Anderen worden wijzer, anderen worden milder

De tanden van anderen vallen eruit, laten we nog wilder worden

Wees en laat je hand onder mijn verband!

Twee zoals jij en ik, we moesten gewoon vonken maken

Zou niet hetzelfde kunnen zeggen, ook al dachten we van wel

Je wist het: ik was de eerste feministe!

Twee zoals jij en ik op gespannen voet, maar onafscheidelijk

Ik weet zeker dat ik altijd heb geweten: vergissen is mannelijk

En ik wist dat de toekomst vrouwelijk is

Zwaailichten en sirene en ambulance

"Blijf met je poten weg en waag het niet me op te tillen!"

Ik blijf hier, mijn hoofd in je schoot!

Druppel aan de haak, veiligheidsgordels, matglazen ruiten

Men moet naar binnen, men moet buiten blijven?

Annabelle, verdomme, laat me nu niet los!

Annabelle, deze keer doen we het goed

Ideologie is deze keer niet zo belangrijk!

Annabelle, we zijn er al veel te lang mee bezig

Mannen en vrouwen mogen niet samen gaan

Maar mijn mooiste krassen

Ik heb de mijne van jou gekregen in dit duel, Annabelle