Vater und Sohn - Reinhard Mey

Ich nahm dich, als du klein warst, mit in dieser Flugmaschine,

Die ich für uns von einem kleinen Flugzeugschrauber lieh.

Du entertest schnell deinen Platz vorn rechts in der Kabine,

Und hocktest dich auf meiner Kartentasche auf die Knie.

So konntest du ganz knapp über die Motorhaube sehen,

Kein Handgriff, kein Geräusch, kein Schalter, kein Knopf noch so klein,

Kein Augenblick unseres Fluges sollte dir entgehen,

Und erst im Ausroll’n nach der Landung schliefst du ruhig ein.

Dann flogst du wohl in einem Traum in unendliche Fernen,

Und steuertest dein Luftschiff in das Licht des Himmelblaus.

Schlafend in deinem kleinen Sitz funktest du zu den Sternen,

Und schlafend nach der Heimfahrt trug ich dich zurück ins Haus.

Ich sitze neben dir in dieser großen Flugmaschine,

Du bist jetzt hinterm Steuer, und wir fliegen durch die Nacht

Vater und Sohn nochmal vereint in der dunklen Kabine,

Vor uns die ganze Welt, hinter uns hundert Tonnen Fracht.

Vor uns auf einem kleinen Schirm leuchten die Städtenamen,

Aufgereiht alle Sehnsüchte auf einer Perlenschnur,

Wie sie in meinen Kinderträumen Nacht für Nacht vorkamen:

Dschalalabad, Rangoon, Bangkok, Phnom Penh und Singapur.

Und wenn wir landen werden, heimgekehrt von unserer Reise,

Wirst du zu deinem kleinen Sohn nach Haus fahren und dann

Wird er dir um den Hals fall’n und dich auf dieselbe Weise

Ausfragen, wie du mich einst, und alles fängt von vorne an.

Und ich brauch nicht viel Fantasie um dich und ihn zu sehen:

Vater und Sohn eng beieinander, und ich wünsche mir,

Dass für euch — wie für uns einst — gute Jahre ins Land gehen,

Und du einst bei ihm sitzen kannst, wie ich jetzt neben dir!

(Dank an Oliver Seegatz für den Text)

Ik nam je mee toen je klein was in deze vliegmachine

Die ik voor ons geleend heb van een kleine vliegtuigmonteur.

Je stapt snel in je stoel rechts voorin de cabine,

En ging op je knieën op mijn kaartentas.

Dus je kon net boven de motorkap kijken,

Geen handvat, geen geluid, geen schakelaar, geen knop, hoe klein ook,

Je mag geen moment van onze vlucht missen,

En pas als je na de landing uitrolt, val je vredig in slaap.

Dan vloog je waarschijnlijk in een droom naar oneindige afstanden,

En stuurde je luchtschip in het licht van de hemelblauw.

In slaap in je kleine stoel zond je naar de sterren

En slapen na het rijden naar huis droeg ik je terug naar huis.

Ik zit naast je in deze grote vliegmachine

Je zit nu achter het stuur en we vliegen door de nacht

Vader en zoon herenigd in de donkere hut,

De hele wereld voor ons, honderd ton vracht achter ons.

Voor ons op een klein scherm schitteren de namen van steden,

Alle verlangens aan een parelsnoer geregen,

Zoals ze nacht na nacht kwamen in mijn kinderdromen:

Jalalabad, Rangoon, Bangkok, Phnom Penh en Singapore.

En wanneer we zullen landen, thuis van onze reis

Ga je naar huis naar je zoontje en dan?

Hij zal zijn armen om je nek slaan en jou op dezelfde manier

Vraag me af hoe je me ooit hebt gebruikt en alles begint opnieuw.

En ik heb niet veel fantasie nodig om jou en hem te zien:

Vader en zoon dicht bij elkaar en ik wens

Dat voor jou - net als voor ons ooit - goede jaren in het land voorbijgaan,

En je kunt op een dag bij hem zitten zoals ik naast je doe!

(Met dank aan Oliver Seegatz voor de tekst)