Rundfunkwerbung-Blues - Reinhard Mey

Vietel nach sechs, der Radio-Wecker

reit mich mit Werbung aus dem Traum

Ich wirke ungepflegt und garstig

ohne den soften Badeschaum.

Mein Goldfisch kriegt die falsche Nahrung

die saubere Wsche starrt vor Schmutz

Jawoll ich bin ein Rabenvater,

denn ich kauf Windeln mit dem alten Nsseschutz.

Beschmt schleich' ich mich in die Dusche,

weil ich die falsche Seife hab'.

Und mein Shampoo wscht meine Haare

ganz ohne Spannkraft nass und schlapp.

Mein Kinn ist nicht seidig geschmeidig,

mein Hemd ist wei aber nicht rein

Denn meine Frau tauscht ihr Waschmittel

gegen die doppelte Menge eines anderen Waschmittels ein.

Wie soll ich damit weiter leben?

Wie komm ich ber diesen Tag,

Wenn mich die Grauschleier umgeben

Und mein Chef meinen Kaffee nicht mag?

Mein ganzes Selbstbewutsein ist zu Mus

Oh Mann ich hab' den Rundfunkwerbung-Blues!

Tagsber qulen mich die Zweifel:

Hab' ich schon Fltchen im Gesicht?

Ich knnte schwr’n, ich hab' auch Schuppen

nur ich… ich wei es nur noch nicht!

Werd' ich beim Knotentest versagen?

Wie magenfreundlich wirke ich?

Ich spr’s, ich krieg die Trockenstarre

und obendrein lt mich mein Deo jetzt im Stich!

Dann abends, ich sitz' auf dem Sofa

und warte auf den groen Preis.

Die Werbung luft, und jemand sagt mir:

Ihr Hemd ist rein, tja, aber nicht wei.

Ein and’rer subert sein Gebi

und steckt es strahlend in den Mund.

Ich armer Hund hab' eig’ne Zhne und die sind leider noch vollstndig

und ich frchte auch fast alle noch gesund.

Wie soll ich damit weiterleben?

Wie komm ich ber diesen Tag,

Ohne nach frischwrts abzuheben

Und ohne Haarausfall und Zahnbelag?

Ich bin ein fieser Kerl von Kopf bis Fu.

Oh Mann ich hab' den Rundfunkwerbung-Blues.

Das Quiz beginnt, da kommt der Champion

— OHH — der wei alles ganz genau,

Aber sein Hemd ist nicht aprilfrisch

und auch sein Wei ist eher grau.

Sein Haar ist wuschig, stumpf und strhnig

und auf der Strin steht ihm der Schwei

Und sicher riecht er wie ein Iltis,

aber fantastisch was der Bursche alles wei.

Der Kerl der nimmt mir die Komplexe.

Warum hatt' ich die eigentlich?

Ab heut' ist Schlu mit dem Theater,

ab heut' riech ich nur noch wie ich

Und ich seh' aus, wie ich halt ausseh'

und schwitz wenn’s sein soll wie ein Tier

und kauf' den Kaffee ohne Gtesiegel und den Pudding ohne Farbstoff

und das schrubbelige Toilettenpapier.

Ja damit kann ich weiterleben,

so komm' ich ber jeden Tag

Und wer mich mag, der mag mich eben

Auch wenn ich nicht die neue Slipeinlage trag'

Und ist mein weier Kragen schwarz wie Ru,

Ich bin ihn endlich los, den Rundfunkwerbung-Blues

Kwart over zes, de wekkerradio

rijd me uit de droom met reclame

Ik lijk onverzorgd en smerig

zonder het zachte badschuim.

Mijn goudvis krijgt het verkeerde voer

de schone was is stijf van het vuil

Ja, ik ben een raafvader,

omdat ik luiers koop met de oude natte bescherming.

Beschaamd sluip ik onder de douche

omdat ik de verkeerde zeep heb.

En mijn shampoo wast mijn haar

nat en slap zonder enige veerkracht.

Mijn kin is niet zijdezacht,

mijn shirt is wit maar niet schoon

Omdat mijn vrouw haar wasmiddel verwisselt

tegen tweemaal de hoeveelheid van een ander wasmiddel.

Hoe moet ik hiermee leven?

Hoe kom ik deze dag door

Wanneer de grijze sluiers mij omringen

En mijn baas lust mijn koffie niet?

Mijn hele zelfvertrouwen is te papperig

Oh man, ik heb de radiocommercial blues!

Overdag word ik gekweld door twijfels:

Heb ik al puistjes op mijn gezicht?

Ik zou zweren dat ik ook roos heb

alleen ik... Ik weet het gewoon nog niet!

Zal ik de knooptest niet doorstaan?

Hoe maagvriendelijk lijk ik?

Ik kan zien, ik krijg droge stijfheid

en bovendien laat mijn deodorant me nu in de steek!

Dan zit ik 's avonds op de bank

en wacht op de hoofdprijs.

De commercial staat aan en iemand vertelt me:

Haar overhemd is schoon, goed, maar niet wit.

Een ander maakt zijn gebied schoon

en stopt het stralend in zijn mond.

Ik arme hond heb mijn eigen tanden en helaas zijn ze nog compleet

en ik vrees dat ze bijna allemaal nog gezond zijn.

Hoe moet ik hiermee leven?

Hoe kom ik deze dag door

Zonder vers te vertrekken

En zonder haaruitval en tandplak?

Ik ben een badass van top tot teen.

Oh man, ik heb de radiocommercial blues.

De quiz begint, hier komt de kampioen

— OHH — hij weet alles precies,

Maar zijn shirt is niet april-fris

en zijn wit is ook nogal grijs.

Zijn haar is warrig, dof en vezelig

en het zweet staat op zijn voorhoofd

En hij ruikt zeker naar een bunzing,

maar verbazingwekkend wat de man weet.

De man die mijn complexen weghaalt.

Waarom had ik het eigenlijk?

Vanaf vandaag is het theater afgelopen,

Vanaf nu ruik ik alleen nog maar naar mezelf

En ik zie eruit zoals ik eruitzie

en zweet als een dier wanneer het zou moeten

en koop de koffie zonder keurmerk en de pudding zonder kleurstof

en het smerige toiletpapier.

Ja, daar kan ik mee leven

zo kom ik er elke dag overheen

En wie mij leuk vindt, vindt mij leuk

Zelfs als ik het nieuwe inlegkruisje niet draag

En is mijn witte kraag zwart als Ru,

Ik ben eindelijk verlost van de radiocommercial blues