Rüm Hart - Reinhard Mey

Er spült die Teller im «Südwesterhaus» in Wenningstedt

Weiss gar nicht, wann ich den ersten Blick aufgefangen habe

Vielleicht ein Lächeln überm vollbeladenen Tablett

Meist siehst Du ja nur die schwarzen Hände bei der Tellerrückgabe

Sie sagen Johnson zu ihm, und morgens treff‘ ich ihn manchmal

Beim Laufen zwischen Westerheide und Klappholttal

Da kommt er mir schlingernd auf sandigen Wegen

Mit seinem alten, klapprigen Fahrrad entgegen

Ich sage «Djambo Johnson», er sagt «Moin, Moin, Mister»

Ob es stürmt oder schüttet oder grad über der Lister

Düne stahlblau der Himmel aufklart

Ist er

Mit einem Lächeln immer auf grosser Fahrt:

Klaar Kimming, rüm Hart!

Er sagt, der Job ist in Ordnung, er kommt klar mit dem Geld

Er hat das Fahrrad und in Mellhörn sein eignes, kleines Zimmer

Er sagt, die Küche ist der beste Platz auf der Welt

Und die Leute sind nett, also fast alle und fast immer

Manchmal guckt er durch die Durchreiche — das soll‘n sie zwar nicht —

Auf die weiss gedeckten Tische mit dem Kerzenlicht

Und von den halbvollen Tellern, die die Mädchen abräumen

Spült er fort, wovon sie zuhause alle nur träumen

Ich sage «Djambo Johnson», er sagt «Moin, Moin, Mister»

Ob es stürmt oder schüttet oder grad über der Lister

Düne stahlblau der Himmel aufklart

Ist er

Mit einem Lächeln immer auf grosser Fahrt:

Klaar Kimming, rüm Hart!

Der Wind treibt Regen her von See und Wolken schwer und grau

Er hat die bunte Wollmütze tief ins Gesicht gezogen

Er sagt, die Leute hier haben in ihren Augen das Blau

Das ihrem Himmel so oft fehlt und dem Meer und den Wogen

Manchmal sitz‘ ich neben ihm im Bambushäuschen im Lee

Hör‘ ihm zu, wenn er von seinem Dorf erzählt und seh‘

Uns beide unterm Baum in der Savanne sitzen

Und seinem kleinen Bruder einen Mercedesstern schnitzen

Ich sage «Djambo Johnson», er sagt «Moin, Moin, Mister»

Ob es stürmt oder schüttet oder grad über der Lister

Düne stahlblau der Himmel aufklart

Ist er

Mit einem Lächeln immer auf grosser Fahrt:

Klaar Kimming, rüm Hart!

Er ist nicht fremd hier und ist dennoch verlor‘n irgendwo

Zwischen Cafés und Containern, Bistros und Juwelieren

Die blonde Frau, die manchmal hersieht, meinst das nicht wirklich so

Und immer Angst, es stimmt 'was nicht mit den Papieren

Manchmal seh‘ ich ihn spät in der Telefonzelle steh‘n

Dann kann ich in seinen Augen so ein Leuchten seh‘n

Als könnte er von fern die Stimmen seiner Ahnen hören

Die ihn in der Inselnacht «Hey Johnson, du schaffst das!»

beschwören

Ich sage «Djambo Johnson», er sagt «Moin, Moin, Mister»

Ob es stürmt oder schüttet oder grad über der Lister

Düne stahlblau der Himmel aufklart

Ist er

Mit einem Lächeln immer auf grosser Fahrt:

Klaar Kimming, rüm Hart!

Klaar Kimming, rüm Hart!

Hij wast de borden in het "Südwesterhaus" in Wenningstedt

Ik weet niet eens wanneer ik de eerste glimp opving

Misschien een glimlach over het volledig gevulde dienblad

Meestal zie je de zwarte wijzers pas bij het inleveren van het bord

Ze noemen hem Johnson en ik zie hem soms 's ochtends

Bij het rijden tussen Westerheide en Klappholttal

Daar komt hij naar me toe, slingerend over zandpaden

Met zijn oude, gammele fiets

Ik zeg «Djambo Johnson», hij zegt «Moin, Moin, Mister»

Of het nu stormt of giet of net over de Lister

duin staalblauw de lucht klaart op

Is hij

Altijd op een lange reis met een glimlach:

Klaar Kimming, rum Hart!

Hij zegt dat de baan prima is, hij kan het geld aan

Hij heeft de fiets en zijn eigen kleine kamer in Mellhörn

Hij zegt dat de keuken de beste plek ter wereld is

En de mensen zijn aardig, dus bijna iedereen en bijna altijd

Soms kijkt hij door het luik - dat moeten ze niet doen -

Op de wit gedekte tafels met het kaarslicht

En over de halfvolle borden die de meiden opruimen

Wast hij weg waar ze thuis alleen maar van dromen?

Ik zeg «Djambo Johnson», hij zegt «Moin, Moin, Mister»

Of het nu stormt of giet of net over de Lister

duin staalblauw de lucht klaart op

Is hij

Altijd op een lange reis met een glimlach:

Klaar Kimming, rum Hart!

De wind drijft regen uit de zee en wolken zwaar en grijs

Hij heeft zijn kleurrijke wollen muts over zijn gezicht getrokken

Hij zegt dat de mensen hier blauw in hun ogen hebben

Dat haar lucht zo vaak ontbreekt en de zee en de golven

Soms zit ik naast hem in het bamboehuis in de luwte

Luister naar hem als hij over zijn dorp praat en zie

We zitten allebei onder de boom in de savanne

En een Mercedes-ster kerven voor zijn kleine broertje

Ik zeg «Djambo Johnson», hij zegt «Moin, Moin, Mister»

Of het nu stormt of giet of net over de Lister

duin staalblauw de lucht klaart op

Is hij

Altijd op een lange reis met een glimlach:

Klaar Kimming, rum Hart!

Hij is hier geen vreemde en toch is hij ergens verdwaald

Tussen cafés en containers, bistro's en juweliers

De blonde vrouw die hier soms kijkt, meent het niet echt

En altijd bang dat er iets mis is met de papieren

Soms zie ik hem laat in de telefooncel

Dan zie ik een gloed in zijn ogen

Alsof hij de stemmen van zijn voorouders van ver kon horen

De hem op het eiland nacht "Hey Johnson, je kunt het!"

oproepen

Ik zeg «Djambo Johnson», hij zegt «Moin, Moin, Mister»

Of het nu stormt of giet of net over de Lister

duin staalblauw de lucht klaart op

Is hij

Altijd op een lange reis met een glimlach:

Klaar Kimming, rum Hart!

Klaar Kimming, rum Hart!