Paradies - Reinhard Mey

Morgennebel schwebt in feinen Schleiern im Scheinwerferlicht

Das sich in sprühenden Tröpfchen wie in Katzenaugen bricht

Rauhreif überzieht das Gras am Straßenrand, die Nacht war kalt

Reifenspuren von den Feldern, sand‘ge Muster im Asphalt

Und im Morgenhauch die Ahnung, daß ein Erntefeuer schwelt —

Nichts mehr, das ich jetzt noch brauche, da ist nichts mehr, das mir fehlt

Paradies!

Hier ist das Paradies!

Ich brauch nicht mehr weiterzugehn

Ich hab‘s mit eignen Augen gesehn

Auf dem Ortsschild steht:

Hier ist das Paradies!

Alte Häuser tauchen aus der Dämmrung auf, geduckt und grau

Was drängte mich von hier fortzugehn, ich weiß es nicht genau

War‘s ein Kummer oder Schmerz, hat mich ein Mißerfolg gekränkt?

Haben mich Geborgenheit und Überschaubarkeit beengt?

Etwas bessres als den Tod — so sagt man — findst du allemal!

Und vielleicht war das Gras wirklich grüner — im nächsten Tal?

Paradies!

…

Ausgeblich‘ne Ziegeldächer, Fenster müde und verhärmt

Frösteln bis ins Herz und zugleich dies Glücksgefühl, das mich wärmt

Nur, um das zu finden, weiß ich heut, hab ich mich aufgemacht

Hat mich eine tiefe, dunkle Sehnsucht doch ans Ziel gebracht

Mußt‘ ich mein Kap Horn umsegeln und meine Wüsten durchquer‘n:

Ich bin den weiten Weg gegangen, nur um endlich heimzukehr‘n!

Paradies!

…

Ochtendmist drijft in fijne sluiers in de koplampen

Dat breekt in druppelende druppeltjes zoals in de ogen van een kat

Rijp bedekt het gras langs de weg, de nacht was koud

Bandensporen van de velden, zandpatronen in het asfalt

En in de ochtendbries het onheilspellende dat een oogstvuur smeult -

Niets meer dat ik nu nodig heb, er is niets meer dat ik mis

Paradijs!

Hier is het paradijs!

Ik hoef niet verder te gaan

ik zag het met mijn eigen ogen

Op het stadsbord staat:

Hier is het paradijs!

Oude huizen komen uit de schemering, gehurkt en grijs

Waarom ben ik hier weggegaan, ik weet het niet precies

Was het verdriet of pijn, was het een mislukking die me pijn deed?

Ben ik beperkt door beveiliging en beheersbaarheid?

Je zult altijd iets beters vinden dan de dood - zeggen ze!

En misschien was het gras echt groener - in de volgende vallei?

Paradijs!

...

Vervaagde pannendaken, ramen moe en verwilderd

Bibberen tot op het bot en tegelijkertijd dit geluksgevoel dat me verwarmt

Ik weet nu dat ik erop uit was om het te vinden

Een diep, donker verlangen bracht me bij mijn doel

Ik moest om mijn Kaap Hoorn varen en mijn woestijnen doorkruisen:

Ik heb een lange weg afgelegd om eindelijk thuis te komen!

Paradijs!

...