Neun... Und Vorbei - Reinhard Mey

Ein Lichtfleck von acht Seilen begrenzt

Dahinter lauert die Nacht

Und ein zehntausendäugiges Gespenst

Das jeden deiner Schritte überwacht

Zehntausend Augen die sehen wollen

Wie lange du dich noch hältst

Fünftausend Münder, die schreien wollen

Wenn du endlich zu Boden fällst

In der ersten Reihe, du siehst es nicht

Steckt sich ein dicker Mann

Eine lange Zigarre in sein Gesicht

Und dann saugt er genüsslich daran

Du siehst deinen Gegner nur vor dir steh’n

Der weiß längst, wie erledigt du bist

Und du kannst aus geschwollenen Augen seh’n

Wer von euch der stärkere ist

Du tänzelst unsicher, du deckst dich nicht mehr

Und diesmal trifft er dich gut

Und alles dreht sich wie wild ringsumher

Und du schmeckst auf deinen Lippen dein Blut

Und zum ersten Mal spürst du den Geruch

Von Schweiß und Bier, du atmest tief

Und irgendwer reicht dir ein nasses Tuch

Und du denkst, dir wird schlecht von dem Mief

Du hörst Frauen kreischen und Männer schrei’n

Und du hoffst, du bist endlich besiegt

Denn selbst ein Raubtier lässt seinen Todfeind sein

Wenn er hilflos am Boden liegt

Den Mann, der bis neun zählt, den hörst du bis drei

Pfeifen, Getrampel, Gestampf

Zwei tragen dich raus, zu Ende, vorbei

Ring frei für den nächsten Kampf!

In der Garderobe kommst du vielleicht wieder zu dir

Und betastest dein zerschlag’nes Gesicht

Vielleicht auch nicht, nun, das liegt an dir

Ob du zäh genug bist oder nicht

Vielleicht hast du Glück und dein Arzt ist geschickt

Und vollbringt an dir kunstgerecht

Ein medizinisches Wunder und flickt

Dich halbwegs wieder zurecht

Ein Lichtfleck von acht Seilen umsäumt

Lampen, die grelles Licht streu’n

Ein für allemal ausgeträumt

Vier, fünf, sechs, sieben, acht — neun!

Een lichtvlek begrensd door acht touwen

De nacht loert achter

En een geest met tienduizend ogen

Dat controleert je elke stap

Tienduizend ogen die willen zien

Hoe lang ga je het volhouden?

Vijfduizend monden die willen schreeuwen

Wanneer je eindelijk op de grond valt

Op de eerste rij zie je het niet

Een dikke man plakt zichzelf

Een lange sigaar in zijn gezicht

En dan zuigt hij er met plezier op

Je ziet alleen je tegenstander voor je staan

Hij weet al hoe uitgeput je bent

En je kunt zien uit gezwollen ogen

Wie van jullie is de sterkere?

Je danst onzeker, je dekt jezelf niet meer in

En deze keer raakt hij je goed

En alles draait wild rond

En je proeft je bloed op je lippen

En voor het eerst voel je de geur

Van zweet en bier, je ademt diep

En iemand geeft je een natte doek

En je denkt dat je ziek wordt van de stank?

Je hoort vrouwen schreeuwen en mannen schreeuwen

En je hoopt dat je eindelijk verslagen bent

Omdat zelfs een roofdier zijn doodsvijand laat zijn

Als hij hulpeloos op de grond ligt

De man die tot negen telt, hoor je tot drie

Fluiten, vertrappen, stampen

Twee dragen je naar buiten, over, over

Ontruim de ring voor het volgende gevecht!

Je mag langskomen in de garderobe

En raak je gehavende gezicht aan

Misschien niet, dat is aan jou

Of je nu stoer genoeg bent of niet

Misschien heb je geluk en is je dokter bekwaam

En speelt kunstzinnig op jou

Een medisch wonder en herstelt

Zet jezelf weer op de rails

Een lichtvlek omringd door acht touwen

Lampen die helder licht verspreiden

Voor eens en voor altijd gedroomd

Vier, vijf, zes, zeven, acht - negen!