Mein Erstes Graues Haar - Reinhard Mey

Links überm Ohr habe ich eben

Mein erstes graues Haar ertappt

Mir ist als wär' in meinem Leben

Eine Tür lautlos zugeschnappt

Hinter der helle Räume liegen

Die mir ab heut' verschlossen sind

Da gibt es gar nichts dran zu biegen

Jetzt bin ich doch ein altes Kind

Tja, komisch, ein Dritteljahrhundert

War’s braun, nun ist es plötzlich grau

Was mich am meisten daran wundert

Ich weiß nicht einmal ganz genau

Für welchen Kummer, welche Narbe

Auf meinem Kopf dies Denkmal steht

Ich ahne nur, dass mit der Farbe

Auch ein Stück meiner Jugend geht

Vom Abschiednehmen mag es kommen

Das stets ein wenig Sterben heißt

Und ich hab' oft Abschied genommen

War stets ein wenig mehr verwaist

Vielleicht hab' ich es auch betrunken

Doch hellwach aus durchzechter Nacht

Als ich im Rausch den Wahrheitsfunken

Erkennen konnte, mitgebracht

Übers Ohr, wo das Haar gesprossen

Hat man mich gern und oft gehau’n

Hass und Neid haben mich verdrossen

Doch nie genug, um zu ergrau’n

Ich hab' ein dickes Fell im Nehmen

Nur eignes Unrecht kann mich leicht

Nur meine eig’ne Schuld so grämen

Dass es für ein graues Haar reicht

Das Haar ist da, ich kann es färben

Ich kann’s verstecken oder brauch'

Nur eine Mütze zu erwerben

Und ausreißen kann ich es auch

Aber ich muss wohl mit dir leben

Außenseiter in meinem Schopf

Wenn es sein muss, dann sei mir eben

Herzlich willkommen auf meinem Kopf

Ik heb het gewoon over mijn oor

Mijn eerste grijze haar gevangen

Ik heb het gevoel dat het in mijn leven is

Een deur sloeg geruisloos dicht

Achter de lichte kamers liggen

Die vanaf vandaag voor mij gesloten zijn

Er valt niets te buigen

Ik ben nu een oud kind

Nou, grappig, een derde van een eeuw

Het was bruin, nu is het ineens grijs

Wat me er het meest over verbaast

Ik weet het niet eens precies

Voor welk verdriet, welk litteken

Dit monument staat op mijn hoofd

Ik vermoed dat alleen met de kleur

Ook een stukje van mijn jeugd is weg

Het kan komen door afscheid te nemen

Dat betekent altijd een beetje doodgaan

En ik heb vaak afscheid genomen

Was altijd een beetje meer verweesd

Misschien heb ik het ook dronken

Maar klaarwakker van een nachtje drinken

Toen ik dronken was vond ik de vonk van de waarheid

Zou kunnen herkennen gebracht

Over het oor waar het haar ontkiemde

Ik werd vaak en graag geslagen

Haat en afgunst hebben me boos gemaakt

Maar nooit genoeg om grijs te worden

Ik heb een dikke huid

Alleen mijn eigen onrecht kan mij verlichten

Alleen mijn eigen schuld om zo te rouwen

Dat het genoeg is voor grijs haar

Het haar is er, ik kan het verven

Ik kan het verbergen of nodig hebben

Slechts één pet te koop

En ik kan het ook uitscheuren

Maar ik denk dat ik met je moet leven

buitenstaander in mijn hoofd

Als het moet, wees dan gewoon bij mij

Welkom in mijn hoofd