Manchmal, Da Fallen Mir Bilder Ein - Reinhard Mey

Manchmal, da fallen mir Bilder ein

Von groen Fenstern in Sulenhallen,

Von Wnden und Treppen aus Marmorstein,

Von Leuchtern mit funkelnden Kristallen,

Von Feuern in offenen Kaminen,

Von Betten mit samtenen Baldachinen.

Der Teppich ist doch schon sehr abgetreten.

Weit du, ich rolle ihn einfach ein.

Er pat sowieso nicht zu den Tapeten.

Manchmal schm' ich mich, nicht dort zu Hause zu sein.

Manchmal, da fallen mir Bilder ein

Von bunten Markisen und weien Spalieren,

Mit Heckenrosen und mit rankendem Wein,

Von Grten, die sich in der Ferne verlieren.

Von Buchsbaum, zu Statuetten geschnitten.

Ein Kiesweg knirscht vornehm unter den Schritten.

Die Blumen vorm Fenster sind mde und grau.

Ich pflanz' keine neuen mehr ein.

Die blhen hier doch nicht, das wei ich genau.

Manchmal schm' ich mich, nicht dort zu Hause zu sein.

Manchmal, da fallen mir Bilder ein

Vom Lcheln weltgewandter Damen,

Gebrunte Gesichter bei Plauderei’n,

Bilder wie auf Zigarettenreklamen.

Auf grnem Tuch vergoldete Harken,

Beschlagene Glser und bunte Spielmarken.

Meine Schuhe mssen mal wieder zum Schuster.

Meine Freunde und ich trinken Bier anstatt Wein.

Was das Bridge-Spiel betrifft, da ist’s bei mir zappenduster.

Manchmal schm' ich mich, nicht einer von denen zu sein.

Manchmal, da fallen mir Bilder ein

Von einem Stck Brot in verstmmelten Hnden,

Von einer Alten, die sie allein

Hervorzerren unter berstenden Wnden.

Von verbrannten Gesichtern, in Hnden vergraben.

Manchmal schm' ich mich dafr, mich geschmt zu haben.

Das wollt' ich dir sagen, hrst du mir noch zu?

Nein, du schlfst schon, vom Tag wirst du mde sein.

Ich lsche das Licht, und ich deck' dich wrmer zu.

Manchmal schm' ich mich, trotz allem so glcklich zu sein.

Soms komen er foto's in me op

Van grote ramen in zalen met zuilen,

Van muren en trappen van marmersteen,

Van kroonluchters met fonkelende kristallen,

Van branden in open haarden,

Van bedden met fluwelen luifels.

Het tapijt is al erg versleten.

Weet je, ik rol het gewoon op.

Het past sowieso niet bij het behang.

Soms schaam ik me dat ik daar niet thuis ben.

Soms komen er foto's in me op

Van kleurrijke luifels en wit latwerk,

Met wilde rozen en met klimplanten,

Van tuinen die in de verte verdwijnen.

Van buxus, in beeldjes gesneden.

Een grindpad knerpt nobel onder voetstappen.

De bloemen buiten het raam zijn moe en grijs.

Ik zaai niet meer.

Ze bloeien hier niet, dat weet ik zeker.

Soms schaam ik me dat ik daar niet thuis ben.

Soms komen er foto's in me op

Van de glimlach van wereldse dames,

Bruine gezichten tijdens het chatten,

Foto's zoals op sigarettenadvertenties.

Vergulde harken op groen linnen,

Mistige glazen en gekleurde chips.

Mijn schoenen moeten weer naar de schoenmaker.

Mijn vrienden en ik drinken bier in plaats van wijn.

Wat het bridgespel betreft, is het pikdonker voor mij.

Soms schaam ik me dat ik niet een van hen ben.

Soms komen er foto's in me op

Van een stuk brood in verminkte handen,

Alleen van een oude vrouw

Onder uitbarstende muren wegslepen.

Van verbrande gezichten, begraven in handen.

Soms schaam ik me dat ik me heb geschaamd.

Dat is wat ik je wilde zeggen, luister je nog steeds naar me?

Nee, je slaapt al, je zult moe zijn van de dag.

Ik zal het licht uitdoen en ik zal je warmer bedekken.

Soms schaam ik me om ondanks alles zo gelukkig te zijn.