Lied, Auf Dem Grund Eines Bierglases Gelesen - Reinhard Mey

Vor mir auf dem Tisch ein Krug voller Bier

Eine weiße Mütze von Schaum darauf

So hab ich es gerne, so sitz ich oft hier

Und räume in meinen Gedanken auf

Und während ich zusehe, wie sich das Licht

In tausend funkelnden Perlen bricht

Denn denk ich an alles und denke an nichts

An gestern und Hopfen, an morgen und Malz

An meine Zeche beim jüngsten Gericht

An Revolutionen und Griebenschmalz

Dann kommt mir die Frage in den Sinn

Weshalb ich wohl noch am Leben bin

Es kracht im Gebälk rings um mich her

In Kindergärten, und in Kirchen sogar

Und wenn ich verschont blieb, leit ichs daraus her

Das ich meistenteils in der Kneipe war

Das heißt: Hier bin ich sicher, draußen brennts allenthalben

Daraufhin bestell ich mir noch einen Halben

Platzte jetzt Charon zur Kneipentür rein

Mitten in solche Gemütlichkeit

Setzte sich zu mir im Lampenschein

Gäb mir zu verstehn: Jetzt ist’s an der Zeit

Damit ich’s versteh, fegt er mit einem Wisch

Mir meinen vollen Krug Bier vom Tisch

Mit den Worten: «Auf geht’s, mein Freund, über den Styx

Noch vorm Morgengrauen wird übergesetzt

Und schimpfen und fluchen, das hilft Dir jetzt nix!»

Ich sagte: «Herr Charon, noch nicht jetzt

Rationell ist das nicht, wenn Sie nur für mich fahren!»

(Ich bestell mir 'nen Halben und für Charon nen Klaren)

«Kommn Sie lieber nochmal in zwei bis drei Jahren

Bis dann machen die Großen 'nen neuen Krieg

Dass die Opfer vom letzten nicht vergebens waren

Und dann wird Ihr Kahn so voll, dass er sich biegt!»

So gelingt es mir, Charon selbst einzusalben

Er geht, ich bestelle mir noch einen Halben

In meiner Kneipenphilosophie

Geigt mir ein Geiger unentwegt

In meinem Mittelohr-Jalousie

So schaurig, dass mir meine Brille beschlägt

Und dann geigt er in der Eustach’schen Röhre

Und wenn ich ihn dann ganz deutlich höre

Dann fühle ich mich wie neugeboren

Und alles verfliegt, was mich vorher gequält

Denn ich schließe: Noch ist ja nicht alles verloren

Solange der Geiger geigt und noch nicht zählt

Durchs Kneipenfenster dämmert ein neuer Morgen

Und der Wirt wird mir wohl noch 'nen Halben borgen

Vor mir auf dem Tisch ein Krug voller Bier

Eine weiße Mütze von Schaum darauf

So hab ich es gerne, so sitz ich oft hier

Und räume in meinen Gedanken auf

Een mok vol bier op tafel voor mij

Een witte dop van schuim erop

Zo heb ik het graag, zo zit ik hier vaak

En mijn gedachten opruimen

En terwijl ik naar het licht kijk

Breekt in duizend sprankelende parels

Omdat ik aan alles denk en aan niets denk

Gisteren en hop, morgen en mout

Op mijn rekening bij het Laatste Oordeel

Van revoluties en reuzel

Dan komt de vraag bij me op

Dat is waarschijnlijk waarom ik nog leef

Er is een knal in de balken overal om me heen

In kleuterscholen en zelfs in kerken

En als ik werd gespaard, neem ik het vanaf daar over

Dat ik de meeste tijd in de kroeg zat

Dat betekent: hier ben ik veilig, buiten is overal vuur

Dus ik bestel nog een helft

Nu stormde Charon binnen door de bardeur

Midden in zo'n gezelligheid

Zat met mij in het lamplicht

Maak me duidelijk: dit is het moment

Zodat ik het begrijp, veegt hij met een doekje

Ik mijn volle pul bier van de tafel

Met de woorden: "Laten we gaan, mijn vriend, over de Styx

Voor zonsopgang steken we over

En vloeken en vloeken, daar heb je nu niets aan!"

Ik zei: 'Meneer Charon, nog niet'

Het is niet rationeel als je alleen voor mij rijdt!"

(Ik bestel een pint en een clear voor Charon)

"Je kunt maar beter over twee tot drie jaar terugkomen"

Tot die tijd maken de groten een nieuwe oorlog

Dat de offers van de laatste niet tevergeefs waren

En dan raakt je boot zo vol dat hij buigt!"

Zo slaag ik erin om Charon zelf te zalven

Hij gaat weg, ik bestel nog een helft

In mijn kroeg filosofie

Een violist blijft voor mij spelen

In mijn middenoor blinds

Zo eng dat mijn bril beslaat

En dan friemelt hij in de buis van Eustachius

En als ik hem dan heel duidelijk hoor

Dan voel ik me herboren

En alles wat me eerder kwelde, is weg

Want ik concludeer: alles is nog niet verloren

Zolang de violist speelt en nog niet meetelt

Een nieuwe ochtend gloort door het raam van de bar

En de herbergier zal me vast nog een pint lenen

Een mok vol bier op tafel voor mij

Een witte dop van schuim erop

Zo heb ik het graag, zo zit ik hier vaak

En mijn gedachten opruimen