Lass Es Heut' Noch Nicht Geschehen - Reinhard Mey

Es ist mein drittes Weihnachten, Kerzen erhell’n den Raum

Wie rote Äpfel hängen die Glaskugeln dort am Baum

Ich greife nach der größten und hab' sie schon zerkaut

Noch ehe mir Mutter kreidebleich auf die Finger haut

Die Straßen sind plötzlich so fremd, jetzt ist der Abend da

Ich bin fünf und zu Fuß auf dem Weg nach Amerika

Ich friere und hab' Durst und find' es gar nicht so verkehrt

Dass mich jetzt grad' die Funkstreife packt und nach Hause fährt

Nein, lass es heut' noch nicht geschehen

Nein, ich bin doch noch nicht bereit

Ich kann doch nicht so einfach gehen

Es ist doch noch nicht meine Zeit!

Seit heute kann ich Schleifen binden und mich selbst anzieh’n

Seit heut' hab' ich ein Fahrrad und Heftpflaster an den Knien

Hm, es ist gut im Hause meiner Eltern Kind zu sein

Heut' geh' ich meinen Schulweg zum ersten Mal allein

Heut' habe ich als erster meinen Freischwimmer gemacht

Heut' hab' ich Ulla nach der Tanzstunde nach Hause gebracht

Heut' nacht war es, dass sie mich heimlich in ihr Zimmer ließ

Das ich auf Zehenspitzen heut' im Morgengrau’n verließ

Nein, lass es heut' noch nicht geschehen

Nein, ich bin doch noch nicht bereit

Ich kann doch nicht so einfach gehen

Es ist doch noch nicht meine Zeit!

Schwarze Figuren wanken einen merkwürdigen Trab

Gleichgültige Gestalten tragen einen Freund zu Grab

Ich hör' die Reden, und es ist mir, als müsste ich schrei’n

Ich laufe, bis mir schlecht wird — ich muss alleine sein

In den kalkweißen Kacheln unser beider Spiegelbild

Auf ihren spröden Lippen blüht ein Lächeln, das mir gilt

Das Kämpfen ist vorüber, nun hält sie winzig und warm

Und unendlich verletzlich unser erstes Kind im Arm

Nein, lass es heut' noch nicht geschehen

Nein, ich bin doch noch nicht bereit

Ich kann doch nicht so einfach gehen

Es ist doch noch nicht meine Zeit!

Noch nie hab' ich die staubige Erde so gern berührt

So sanft und weich die Steine an meinen Füßen gespürt

Noch nie hab' ich das Gras am Wegesrand lieber geseh’n

Noch nie den Wind so zärtlich durch die jungen Halme geh’n

Noch nie hab' ich den Duft der Felder in der Mittagsglut

So gierig eingesogen, nie war mir so zumut'

Beim Anblick eines Raben, der am Mittagshimmel schwebt

Und langsam niedersinkt — ich hab' noch nie so gern gelebt!

Nein, lass es heut' noch nicht geschehen

Nein, ich bin doch noch nicht bereit

Ich kann doch nicht so einfach gehen

Es ist doch noch nicht meine Zeit!

Het is mijn derde kerst, kaarsen verlichten de kamer

De glazen bollen hangen daar als rode appels aan de boom

Ik reik naar de grootste en ik heb er al op gekauwd

Nog voordat moeder mijn vingers vilt, wit als krijt

De straten zijn ineens zo vreemd, nu is het avond

Ik ben vijf en loop naar Amerika

Ik heb het koud en dorst en denk niet dat het zo verkeerd is

Dat de radiopatrouille me nu grijpt en me naar huis brengt

Nee, laat het niet gebeuren vandaag

Nee, ik ben nog niet klaar

Ik kan niet zo gemakkelijk gaan

Het is nog niet mijn tijd!

Sinds vandaag kan ik zelf strikken strikken en aankleden

Sinds vandaag heb ik een fiets en pleisters op mijn knieën

Hm, het is goed om een ​​kind te zijn in het huis van mijn ouders

Vandaag loop ik voor het eerst alleen naar school

Vandaag was ik de eerste die mijn Freischwimmer deed

Vandaag heb ik Ulla mee naar huis genomen na de dansles

Het was vanavond dat ze me in het geheim binnenliet in haar kamer

Dat ik vandaag op mijn tenen liep bij zonsopgang

Nee, laat het niet gebeuren vandaag

Nee, ik ben nog niet klaar

Ik kan niet zo gemakkelijk gaan

Het is nog niet mijn tijd!

Zwarte stukken wankelen in een vreemde draf

Onverschillige figuren dragen een vriend naar zijn graf

Ik hoor de toespraken en ik heb het gevoel dat ik moet schreeuwen

Ik ren tot ik ziek word - ik moet alleen zijn

Onze reflecties in de krijtwitte tegels

Een glimlach bloeit op haar broze lippen die voor mij bedoeld is

Het vechten is voorbij, nu blijft ze klein en warm

En oneindig kwetsbaar ons eerste kind in onze armen

Nee, laat het niet gebeuren vandaag

Nee, ik ben nog niet klaar

Ik kan niet zo gemakkelijk gaan

Het is nog niet mijn tijd!

Ik heb de stoffige aarde nog nooit zo vaak aangeraakt

Ik voelde de stenen op mijn voeten zo zacht en zacht

Ik heb er nooit de voorkeur aan gegeven om het gras langs de weg te zien

Nooit eerder vloeide de wind zo zacht door de jonge stengels

Ik heb nog nooit de geur van de velden in de middaghitte gehad

Zo gretig opgezogen, ik heb me nog nooit zo enthousiast gevoeld

Bij het zien van een raaf die in de middaglucht zweeft

En zakt langzaam weg - ik heb nog nooit zo van leven gehouden!

Nee, laat het niet gebeuren vandaag

Nee, ik ben nog niet klaar

Ik kan niet zo gemakkelijk gaan

Het is nog niet mijn tijd!