Kurti - Reinhard Mey

Kurti steht vor meiner Tür in dieser Regennacht

In Tränen aufgelöst, hat seinen Hausstand mitgebracht

Unter einem Arm hat er die Isomatte und

Unter dem andern seinen nassen, alten Zottelhund

Und Kurti sagt: «Keule, weißt du wa.?»

Ich sag: «Na klar, daß sie dich wiedermal verlassen hat!»

Er sagt: «Genau, und das Leben hat jetzt keinen Sinn

Mehr!», ich sag: «Komm erstmal rein, das krieg’n wir schon wieder hin!»

«Nein», sagt Kurti, «diesmal nicht, diesmal ist es viel schlimmer

Diesmal ist es vorbei, diesmal ist es für immer!»

Und plötzlich halt ich diesen Riesenkerl im Arm

Und er schluchzt in meinen Nacken, daß Gott erbarm

«Komm in die Küche!», sag ich, «setz dich, erzähl erstmal»

«Ach», sagt er, «sie ist weg und jetzt ist alles ganz egal!»

Ich weiß, wenn ihm ein Wort so auf der Seele brennt

Daß er sich nicht so ohne weit’res davon trennt

Doch dann bricht’s aus ihm heraus, dann sprudelt er los

Schüttet sein Herz aus, der nasse Hund will auf den Schoß

Und auf dem Fußboden rings um die zwei entstehn

Aus Regentropfen und aus Tränen kleine schmutzige Seen

Und Kurti sagt: «Du, entschuldige Keule

Wenn ich dir hier die ganze Küche vollheule!»

Und Kurti grummelt leise «Bitte, sei nicht bös

Ich glaub, mein Hund ist etwas undicht, oder ich sach mal: porös»

«Kopf hoch, Kurti!»

sag ich, «du bist nicht allein

Irgendwann sind wir doch alle mal hilflos und ganz klein

Sind wir alle so verzweifelt, wie damals als Kind

Als wir eines Nachts von zuhause abgehauen sind

Aber ich bin ja bei dir, na los, komm schon, Mann

Ich hab ein breites Kreuz — sieht man mir nur nicht so an —

Lad deinen Kummer ab, lad ihn mir einfach auf!»

«Ach ja» schluchzt er, «Du bist ja immer so verdammt gut drauf!

Du hast gut lachen, Manno du hast gut reden

Gewinnst doch jeden Blumentopf, Mann, wirklich jeden

So kann nur einer reden, dem alles gelingt

Der sich für den Nabel der Welt hält, nur weil er trällert und singt!»

«Ey Kurti, langsam, paß auf, Alter, krass

Ich wein mir manche Nacht mein Kopfkissen naß

Manchmal knick ich ein und manchmal bin ich ganz still

Wegen 'ner alten Wunde, die nicht heilen will

Manchmal bin ich zu Tod betrübt und weiß nicht warum»

Kurti weint nicht mehr und betrachtet mich stumm

Und ich frag mich, ob er denn nun wirklich nicht weiß

Daß ich manchmal vor Angst in die Tischkante beiß

Ein merkwürd'ges Paar, wie wir beide da sitzen

Ich seh ein Lächeln in seinen Augen aufblitzen

Er wischt die Tränen ab und schneuzt sich glatt

In das Handtuch, mit dem er grad seinen Hund abgetrocknet hat

«Tja, Kurti, keiner hat nur Schuld und keiner hat nur Recht

Keiner ist immer ganz gut und keiner immer ganz schlecht!»

Als ich das sag, merk ich, verzieht sich mein Gesicht

Zu der Grimasse, die man macht, eh man in Tränen ausbricht

Und Kurti sagt: «Also Keule, mach dir nichts draus

Na ja, ich geh dann wohl mal besser wieder nach Haus.»

Und ich find keinen Schlaf, ich liege grübelnd wach

Ich denk die ganze Nacht über die arme Socke nach

Ich kenn seinen Schmerz, ich spür' seinen Kummer

Da schrillt das Telefon in meinen ersten Schlummer

Und Kurti fragt: «Keule bist du’s?», ich sag: «Ja!»

Und Kurti sagt: «Danke, Alter, sie ist wieder… da!»

Kurti staat voor mijn deur op deze regenachtige nacht

In tranen bracht hij zijn huishoudelijke artikelen

Onder één arm heeft hij het slaapmatje en

Onder de andere zijn natte, oude ruige hond

En Kurti zegt: «Club, weet je wa.?»

Ik zeg: "Natuurlijk heeft ze je weer verlaten!"

Hij zegt: "Precies, en het leven heeft nu geen zin"

Meer!", zeg ik: "Kom eerst binnen, dat lossen we wel op!"

"Nee", zegt Kurti, "dit keer niet, deze keer is het veel erger

Deze keer is het voorbij, deze keer is het voor altijd!"

En plotseling houd ik deze gigantische kerel in mijn armen

En hij snikt in mijn nek, dat God genade heeft

"Kom in de keuken!" zeg ik, "ga zitten, vertel het me eerst"

'O,' zegt hij, 'ze is weg en nu maakt het niet meer uit!'

Ik weet wanneer een woord zijn hart zo brandt

Dat hij er niet zo gemakkelijk afstand van doet

Maar dan breekt het uit hem, dan gutst hij eruit

Stort zijn hart uit, de natte hond wil op je schoot

En op de vloer rond de twee ontstaan

Vuile kleine meren van regendruppels en tranen

En Kurti zegt: «U, excuseer me, club

Als ik hier de hele keuken voor je huil!"

En Kurti moppert binnensmonds: "Wees alsjeblieft niet boos!

Ik denk dat mijn hond een beetje lek is, of ik zal het zeggen: poreus»

"Kop omhoog, Kurti!"

Ik zeg: "Je bent niet alleen"

Op een gegeven moment zijn we allemaal hulpeloos en erg klein

Zijn we allemaal zo wanhopig als toen we een kind waren?

Toen we op een avond van huis wegliepen

Maar ik ben bij je, kom op, kom op man

Ik heb een brede rug - zo kijk je me niet aan -

Ontlaad je verdriet, laad het op mij!"

'O ja,' snikt hij, 'je bent altijd in zo'n verdomd goed humeur!

Het is goed voor je om te lachen, man, je bent goed om te praten

Je wint elke bloempot, man, echt elke

Alleen iemand die in alles slaagt, kan zo spreken

Wie denkt dat hij de navel van de wereld is, alleen maar omdat hij zingt en zingt!"

«Ey Kurti, vertragen, kijk uit, kerel, geweldig

Ik huil sommige nachten met mijn kussen

Soms knik ik en soms ben ik heel stil

Vanwege een oude wond die niet geneest

Soms ben ik doodsbang en weet ik niet waarom»

Kurti huilt niet meer en kijkt me zwijgend aan

En ik vraag me af of hij het echt niet weet

Soms bijt ik van angst op de rand van de tafel

Een vreemd stel, zoals we daar allebei zitten

Ik zie een glimlach in zijn ogen flitsen

Hij veegt de tranen weg en snuit zijn neus schoon

In de handdoek waar hij zojuist zijn hond mee afdroogde

"Nou, Kurti, niemand heeft de schuld en niemand heeft gelijk"

Niemand is altijd echt goed en niemand is altijd echt slecht!»

Terwijl ik dat zeg, voel ik mijn gezicht verknallen

Op de grimas die je maakt voordat je in tranen uitbarst

En Kurti zegt: "Nou, maak je geen zorgen"

Nou, ik denk dat ik dan maar beter naar huis kan gaan."

En ik kan niet slapen, ik lig wakker te piekeren

Ik heb de hele nacht aan die arme sok gedacht

Ik ken zijn pijn, ik voel zijn verdriet

Dan gaat de telefoon in mijn eerste snooze

En Kurti vraagt: "Is dat Club?", Ik zeg: "Ja!"

En Kurti zegt: "Bedankt, kerel, ze is terug... terug!"