Kaspar - Reinhard Mey

Sie sagten, er käme von Nürnberg her

Und er spräche kein Wort

Auf dem Marktplatz standen sie um ihn her

Und begafften ihn dort

Die einen raunten: «Er ist ein Tier»

Dier andern fragten: «Was will der hier?»

Und dass er sich doch zum Teufel scher

«So jagt ihn doch fort

So jagt ihn doch fort!»

Sein Haar in Strähnen und wirre

Sein Gang war gebeugt

«Kein Zweifel, dieser Irre

Ward vom Teufel gezeugt»

Der Pfarrer reichte ihm einen Krug

Voll Milch, der sog in einem Zug

«Er trinkt nicht vom Geschirre

Den hat die Wölfin gesäugt!

Den hat die Wölfin gesäugt!»

Mein Vater, der in unsrem Orte

Schulmeister war

Trat vor ihn hin, trotz böser Worte

Rings aus der Schar

Er sprach zu ihm ganz ruhig, und

Der Stumme öffnete den Mund

Und stammelte die Worte:

«Heiße Kaspar

Heiße Kaspar»

Mein Vater brachte ihn ins Haus

«Heiße Kaspar»

Meine Mutter wusch seine Kleider aus

Und schnitt ihm das Haar

Sprechen lehrte mein Vater ihn

Lesen und schreiben und es schien

Was man ihn lehrte, sog er in sich auf

— Wie gierig er war!

Wie gierig er war!

Zur Schule gehörte derzeit noch

Das Üttinger Feld

Kaspar und ich pflügten zu zweit

Bald war alles bestellt

Wir hegten und pflegten jeden Keim

Brachten im Herbst die Ernte ein

Von den Leuten vermaledeit

Von deren Hunden verbellt

Von deren Hunden verbellt

Ein Wintertag, der Schnee lag frisch

Es war Januar

Meine Mutter rief uns:

«Kommt zu Tisch

Das Essen ist gar!»

Mein Vater sagte: «…Appetit»

Ich wartete auf Kaspars Schritt

Mein Vater fragte mürrisch:

«Wo bleibt Kaspar?

Wo bleibt Kaspar?»

Wir suchten, und wir fanden ihn

Auf dem Pfad bei dem Feld

Der Neuschnee wehte über ihn

Sein Gesicht war entstellt

Die Augen angstvoll aufgerissen

Sein Hemd war blutig und zerrissen

Erstochen hatten sie ihn

Dort am Üttinger Feld

Dort am Üttinger Feld

Der Polizeirat aus der Stadt

Füllte ein Formular

«Gott nehm ihn hin in seiner Gnad' «Sagte der Herr Vikar

Das Üttinger Feld liegt lang schon brach

Nur manchmal bell’n mir noch die Hunde nach

Dann streu ich ein paar Blumen auf den Pfad

Für Kaspar

Je zei dat hij uit Neurenberg kwam

En hij zou geen woord zeggen

Ze stonden om hem heen op de markt

En gaapte hem daar aan

Sommigen fluisterden: "Hij is een dier"

De anderen vroegen: 'Wat wil hij hier?'

En dat het hem geen fuck kan schelen

«Dus jaag hem weg

Dus jaag hem weg!"

Zijn haar in slierten en klitten

Zijn gang was gebogen

'Geen twijfel dat gek

Werd door de duivel verwekt»

De pastoor gaf hem een ​​kruik

Vol melk, in één slok opgezogen

"Hij drinkt niet van de afwas

De wolvin zoog hem!

De wolvin zoog hem!»

Mijn vader, die in onze plaatsen

schoolmeester was

Ga naar hem toe, ondanks harde woorden

Bel uit de menigte

Hij sprak heel rustig met hem, en

De stomme opende zijn mond

En stamelde de woorden:

«Mijn naam is Kaspar

Hete Kaspar»

Mijn vader bracht hem in huis

"Hete Kaspar"

Mijn moeder waste zijn kleren

En zijn haar knippen

Mijn vader leerde hem spreken

Lezen en schrijven en het leek

Hij nam in zich op wat hem werd geleerd

— Wat was hij hebzuchtig!

Wat was hij hebberig!

Behoorde nog steeds tot de school

Het Üttingerveld

Kaspar en ik ploegden in paren

Alles was snel besteld

We hebben elke kiem gekoesterd en gekoesterd

Gebracht in de oogst in de herfst

Vervloekt door de mensen

Geblaft door hun honden

Geblaft door hun honden

Een winterdag, de sneeuw was vers

Het was januari

Mijn moeder belde ons:

«Kom aan tafel

Het eten is klaar!"

Mijn vader zei: "...eetlust"

Ik wachtte op de stap van Kaspar

Mijn vader vroeg chagrijnig:

'Waar is Kaspar?

Waar is Kaspar?"

We zochten en we vonden hem

Op het pad bij het veld

De verse sneeuw blies over hem heen

Zijn gezicht was misvormd

Ogen werden groot van angst

Zijn shirt was bebloed en gescheurd

Ze hadden hem neergestoken

Daar bij Üttinger Feld

Daar bij Üttinger Feld

De gemeente politie

Een formulier ingevuld

"God accepteer hem in zijn genade", zei de dominee

Het Üttingerveld is lange tijd braak geweest

Soms blaffen de honden nog steeds naar me

Dan strooi ik wat bloemen op het pad

Voor Kaspar