Irgendwann, Irgendwo - Reinhard Mey

Irgendwie, irgendwann

Wenn es regnet, denk ich wieder dran

Und dann sehe ich sie vor mir stehen

Eine kleine, nasse Kreatur

Blickte unablässig auf die Uhr

Und sie wartete auf irgendwen

Irgendwann, irgendwie

Hielt ich dann meine Schirm über sie

Ich erzählte vom Wetter und so

Gegen jeden Wolkenbruch gefeit

Warteten wir unterm Schirm zu zweit

Irgendwann, irgendwie, irgendwo

Wer verliebte sich zuerst in wen?

Wer schlug vor in’s Trockene zu gehn?

Ging ich mit ihr oder kam sie her?

Ich weiß es heut nicht mehr

Irgendwo, irgendwann

In der Sonne denk ich manchmal dran

Und dann sehe ich sie vor mir stehn

Doch der Himmel war zu blau und licht

Ohne Schirm erkannte sie mich nicht

Und sie wartete auf irgendwen

Irgendwann, irgendwie

Hat ein Freund, dem ich meinen Schirm lieh

Ihn verlor’n und find’t ihn nirgendwo

Und so geht aus meinem Sinn

Mit dem Schirm die Erinnerung hin —

Irgendwie, irgendwann, irgendwo

Op de een of andere manier, ooit

Als het regent, zal ik er weer aan denken

En dan zie ik haar voor me staan

Een klein, nat wezen

Voortdurend op de klok kijken

En ze wachtte op iemand

Op een dag, hoe dan ook

Ik hield toen mijn paraplu over haar heen

Ik had het over het weer en zo

Beveiligd tegen elke wolkbreuk

We wachtten samen onder de paraplu

Ergens, op de een of andere manier, ergens

Wie werd het eerst verliefd op wie?

Wie stelde voor om droog te gaan?

Ben ik met haar meegegaan of is zij hierheen gekomen?

ik weet het niet meer

Ergens, ooit

Soms denk ik erover na in de zon

En dan zie ik haar voor me staan

Maar de lucht was te blauw en te licht

Ze herkende me niet zonder paraplu

En ze wachtte op iemand

Op een dag, hoe dan ook

Heeft een vriend aan wie ik mijn paraplu heb uitgeleend?

Ben hem kwijt en kan hem nergens meer vinden

En zo gaat het uit mijn gedachten

Met de paraplu naar beneden het geheugen -

Op de een of andere manier, ergens, ergens