In Wien - Reinhard Mey

Am Portier vorbei, den Kopf gesenkt und unsicher ganz schnell

Und jetzt steh' ich wie ein Alien in dem riesigen Hotel

Mit einem Gitarrenkoffer in der großen fremden Stadt

Nur weil jemand auf mich, den Außenseiter, gewettet hat

Sowas wie mein Zimmer hab' ich nur im Kino mal geseh’n

Eignes Bad, eigner Balkon, im eignen Bad ein eigener Föhn

Und im Nachttisch ist ein Radio und als ich es ausprobier'

Hör' ich zum allerersten Mal ein Stück Musik von mir

Und ich steh' am Fenster und ich seh' die Dächer schemenhaft

Und ich glaub' zum ersten Mal, mein Gott, mein Gott, ich hab’s geschafft!

Und noch heute seh' ich mich den Vorhang auf die Stadt aufzieh’n

Damals in Wien, damals in Wien, damals in Wien, damals in Wien

Hundert Hotelzimmer später und nach hundert Studiotür'n

Wenn mich meine Schritte an dem grauen Haus vorüberführ'n

Denk' ich: «Einmal auf den ehrwürdigen Brettern steh’n»

Einmal mit dem Blick über die Ränge den großen festlichen Saal

Im Schaukasten dein Name, vor dem Haus, da steht er jetzt

Aus kleinen weißen Plastiklettern zusammengesetzt

Und ich wage nicht die Frage, ob auch jemand kommen wird

Ein junger Wilder, einsam, todesmutig, unbeirrt

Ein Duft von Holz und Samt und ein Stimmengewirr erfüll'n

Den Raum, langsam erlischt das Licht, die Scheinwerfer enthüll'n

Freundliche Schatten vom Parkett auf zu den Galerien

Damals in Wien, damals in Wien, damals in Wien, damals in Wien

Du wohlvertraute, fremde, schöne Schwester meiner Stadt

Die, ein Symbol als Wegweiser, den Reim schon auf dich hat

Vom Mantel der Geschichte manchen Fetzen mit dir teilt

Manch unvergessene Kränkung, manche Wunde, die nicht heilt

Da sind so viele Fotos und Erinnerungen in mir

Dass ich glaub', dich gut zu kennen und ich weiß gar nichts von dir

Doch ich bin bereit zu lernen, wissbegierig, immer mehr

Tauch ich ein in deinen Film, mit heißem Herzen komm' ich her

Bewahre jedes Bild einer langen Kamerafahrt

Aus der Vergangenheit hinüber in die Gegenwart

Und lächelnd in der Schlussszene der Junge aus Berlin

Mitten in Wien, mitten in Wien, mitten in Wien, mitten in Wien

Wie viele gute Freunde fand ich hier in all den Jahr’n

Wie viel treue Weggefährten, die mir lieb und teuer war’n

Wie viel große Pläne habe ich in dieser Stadt gemacht

Wie viele ungewisse Flaschenposten auf den Weg gebracht?

Und jetzt steh' ich hier noch einmal, die Gitarre in der Hand

Hier ist das Seil für Traumtänzer am spannendsten gespannt

Und höher ist das Wagnis und schmerzlicher der Fall

Doch wenn du es hier schaffst, schaffst du es wirklich überall

Hier steh' ich einmal mehr und wieder wie beim ersten Mal

Alles was ich weiß und konnte zählt nicht mehr, jetzt ist’s egal

Und ich mach' den ersten Schritt mit Urvertrau’n und weichen Knien

Wieder in Wien, wieder in Wien, wieder in Wien, wieder in Wien

Und ich mach' den ersten Schritt mit Urvertrau’n und weichen Knien

Wieder in Wien, wieder in Wien, wieder in Wien, wieder in Wien

Voorbij de portier, hoofd naar beneden en heel snel onzeker

En nu sta ik als een alien in het enorme hotel

Met een gitaarkoffer in de grote vreemde stad

Gewoon omdat iemand op mij heeft gewed, de underdog

Ik heb alleen zoiets als mijn kamer in de bioscoop gezien

Je eigen badkamer, je eigen balkon, je eigen föhn in je eigen badkamer

En in het nachtkastje is een radio en als ik het probeer'

Ik hoor voor het eerst zelf een muziekstuk

En ik sta bij het raam en ik kan de schaduwrijke daken zien

En ik geloof voor de eerste keer, mijn God, mijn God, ik heb het gehaald!

En zelfs vandaag zie ik mezelf het gordijn voor de stad optrekken

Toen in Wenen, toen in Wenen, toen in Wenen, toen in Wenen

Honderd hotelkamers later en na honderd studiodeuren

Wanneer mijn stappen me langs het grijze huis leiden

Ik denk: "Staat eens op de eerbiedwaardige planken"

Eens met uitzicht over de etages van de grote feestzaal

Je naam in de vitrine voor het huis, daar is hij nu

Samengesteld uit kleine witte plastic letters

En ik durf niet te vragen of er iemand komt

Een jonge wilde, eenzaam, onverschrokken, onverschrokken

Een geur van hout en fluweel en een gebabbel van stemmen vullen je

De kamer, langzaam gaat het licht uit, de koplampen onthullen

Vriendelijke schaduwen van de parketvloer naar de galerijen

Toen in Wenen, toen in Wenen, toen in Wenen, toen in Wenen

Jij bekende, vreemde, mooie zus van mijn stad

De, een symbool als wegwijzer, heeft het rijm al op je

Met jullie wat stukjes van de mantel van de geschiedenis delen

Menig onvergetelijke verwonding, menige wond die niet geneest

Er zijn zoveel foto's en herinneringen in mij

Dat ik denk dat ik je goed ken en dat ik niets over je weet

Maar ik ben bereid om te leren, leergierig, altijd meer

Ik dompel me onder in je film, ik kom hier met een warm hart

Bewaar elk frame van een lange volgopname

Van het verleden naar het heden

En lachend in de slotscène de jongen uit Berlijn

Midden in Wenen, midden in Wenen, midden in Wenen, midden in Wenen

Hoeveel goede vrienden heb ik hier in de loop der jaren gevonden

Hoeveel trouwe metgezellen die mij dierbaar waren?

Hoeveel grote plannen heb ik in deze stad gemaakt?

Hoeveel onzekere berichten in de fles gelanceerd?

En nu sta ik hier weer, gitaar in de hand

Hier wordt het touw voor droomdansers het spannendst uitgerekt

En hoger is het risico en pijnlijker de val

Maar als je het hier kunt maken, kun je het echt overal maken

Hier sta ik nog een keer en weer zoals de eerste keer

Alles wat ik weet en niet meer kon tellen, nu maakt het niet meer uit

En ik zet de eerste stap met basisvertrouwen en zwakke knieën

Opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen

En ik zet de eerste stap met basisvertrouwen en zwakke knieën

Opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen, opnieuw in Wenen