In Meiner Stadt - Reinhard Mey

In meiner Stadt gibt es Fassaden

Jammervoll, wie ein Zirkuszelt

Das sind verzogen und überladen

An in paar schiefen Masten hält

Dahinter hängt in allen Räumen

Die gleiche Schlafzimmerlandschaft

Ein «Hirsch am Bergsee» hilft beim Träumen

Und gibt für morgen neue Kraft

In meiner Stadt, da gibt es Straßen

Voll Hochmut und eitler Allür'n

Die über ihren Stolz vergaßen

Woher sie kommen, wohin sie führ'n

Der Horizont in festen Zügeln

Und die Windrose liegt auf Eis

Für Vögel mit gestutzten Flügeln

Ein Käfig, schön wie’s Paradeis

In meiner Stadt, da gibt es Berge

Aus Müll, Ruinen, Schweiß und Blei

Die träumen lang schon vom Ölberge

Und hör'n den dritten Hahnenschrei

Ein Golgatha, aus Müll geboren

Und zementiert, damit es hält

Dort hat kein Pilger was verloren

Von dort erlöst keiner die Welt

In meiner Stadt, da gibt es Flüsse

Die dienen, ohne Illusion

Als Abfluss für die Regengüsse

Und für die Kanalisation

Nur um die Hoffnung zu ertränken

Sind sie wohl grade tief genug —

Wer will‘s Magdalena verdenken?

-

Sie füllt woanders ihren Krug

In meiner Stadt wohnt der Gemeine

Und der Gerechte Tür an Tür

Da wohnt das Gute und das Schlechte

In schönem Einklang, scheint es mir

In Freuden und Kalamitätchen

So wie in jeder anderen Stadt

Nur wohnt in meiner Stadt mein Mädchen

Und dafür lieb' ich meine Stadt!

Er zijn gevels in mijn stad

Zielig, als een circustent

Deze zijn kromgetrokken en overbelast

Stopt bij een paar scheve masten

Daarachter hangt het in alle kamers

Hetzelfde slaapkamerlandschap

Een «Hirsch am Bergsee» helpt bij dromen

En geeft je nieuwe kracht voor morgen

In mijn stad zijn er straten

Vol arrogantie en ijdele airs

Wie vergat hun trots

Waar ze vandaan komen, waar ze naartoe leiden

De horizon in strakke teugels

En de windroos is op ijs

Voor vogels met geknipte vleugels

Een kooi zo mooi als het paradijs

In mijn stad zijn er bergen

Gemaakt van afval, ruïnes, zweet en lood

Ze dromen al heel lang van de Olijfberg

En hoor de derde hanenkraai

Een Golgotha ​​​​geboren uit afval

En gecementeerd om vast te houden

Geen pelgrim heeft daar iets verloren

Van daaruit verlost niemand de wereld

In mijn stad zijn er rivieren

Die dienen zonder illusie

Als afvoer voor de stortbuien

En voor de riolering

Om de hoop te verdrinken

Zijn ze net diep genoeg? —

Wie kan Magdalena de schuld geven?

-

Ze vult haar kan ergens anders

De gewone man woont in mijn stad

En de rechtvaardige naast de deur

Dat is waar de goede en de slechte leven

In prachtige harmonie, lijkt mij

In vreugden en rampen

Net als in elke andere stad

Alleen mijn meisje woont in mijn stad

En daarom hou ik van mijn stad!