In Meinem Garten - Reinhard Mey

In meinem Garten, in meinem Garten

Blühte blau der Rittersporn

Zwischen dem Unkraut, in meinem Garten

Im Geröll in meinem Garten

Wo die anderen Blumen verdorr’n

In meinem Dache, in meinem Dache

Baut' ein Rabe sich sein Nest

Unter meinem brüchigen Dache

Unter dem zerfallenen Dache

Wo der Wind durch die Balken bläst

In mein Leben, in mein Leben

Hat sie sich zu mir verirrt

Und sie nahm Platz in meinem Leben

Platz in meinem engen Leben

Und hat meine Gedanken verwirrt

Was ich besaß, hab' ich ihr gegeben

An Vernunft und an Verstand

Meine Seele ihr gegeben

Mag’s der liebe Gott vergeben

Weil ich sonst nichts zu schenken fand

In meinem Garten, in meinem Garten

Goss ich meinen Rittersporn

Jätete Unkraut in meinem Garten

Harkte emsig meinen Garten

Doch die Blume verwelkte im Zorn

Für den Raben in meinem Dache

Deckt' ich Ziegel Stück für Stück

Wo es Löcher gab im Dache

Doch ins Nest unter dem Dache

Kam der Rabe nie mehr zurück

Seit jenem Tag, an dem der Rabe

Sein geschütztes Nest verschmäht

Seit ich die Blume trug zu Grabe

Meine Ruhe nicht mehr habe

Bitt' ich, dass sie nicht auch von mir geht

Ging sie fort, ging auch mein Leben

Und das ist kein leeres Wort

Was ich besaß, hab' ich vergeben

Meine Seele und mein Leben

Und die nähme sie mit sich hinfort

In mijn tuin, in mijn tuin

Het delphinium bloeide blauw

Tussen het onkruid, in mijn tuin

In het puin in mijn tuin

Waar de andere bloemen verwelken

In mijn dak, in mijn dak

Een raaf bouwt zijn nest

Onder mijn broze dak

Onder het kapotte dak

Waar de wind door de balken waait

In mijn leven, in mijn leven

Is ze naar mij afgedwaald?

En ze nam haar plaats in mijn leven in

ruimte in mijn enge leven

En verwarde mijn geest

Ik gaf haar wat ik had

Met reden en in gedachten

mijn ziel aan haar gegeven

Moge de goede Heer vergeven

Omdat ik niets anders kon vinden om te geven

In mijn tuin, in mijn tuin

Ik heb mijn delphinium water gegeven

Onkruid wieden in mijn tuin

Druk bezig mijn tuin te harken

Maar de bloem verdorde van woede

Voor de raaf op mijn dak

Ik heb stuk voor stuk stenen gelegd

Waar gaten in het dak zaten

Maar in het nest onder het dak

De raaf kwam nooit meer terug

Sinds die dag de raaf

Zijn beschutte nest afgewezen

Sinds ik de bloem naar mijn graf droeg

heb niet langer mijn vrede

Ik smeek dat ze mij ook niet verlaat

Als zij ging, ging mijn leven ook mee

En dat is geen leeg woord

Wat ik bezat heb ik weggegeven

mijn ziel en mijn leven

En ze zou het meenemen