Ich Glaube Nicht - Reinhard Mey

Hin und wieder geißl' ich mich und geh' hart mit mir ins Gericht

Und befrag' mich hochnotpeinlich, ob ich glaube oder nicht

Nur ein bißchen Folter und schon erpress' ich mir den Beweis

Dass ich erstens gar nichts glaube und zweitens gar nichts weiß

Ich glaub' nur, dass wenn es ihn tatsächlich geben sollte

Er, was hier in seinem Namen abgeht, gar nicht wollte!

Erstmal glaub' ich, dass die Weihwasserbeckenfrösche ihn stören

Und die viel zu großen Häuser, die angeblich ihm gehören

Glaubt ihr denn, er ist auf Lakaien und Grundbesitz erpicht?

Ja-Sager und Immobilien?

Ich glaube nicht!

Ich glaub' nicht, wenn es ihn wirklich gibt, dass er’s überaus liebt

Dass sich jemand hartnäckig als sein Stellvertreter ausgibt

Und sich für unfehlbar hält.

Ich glaub nicht, dass es ihm gefällt

Dass man ihm krause Ansichten als 'sein Wille' unterstellt

Ich verwette mein Gesäß: Brimborium und Geplänkel

Mummenschanz und Rumgeprotze gehn ihm auf den Senkel

Dieses Ringeküssen, diese selbstgefäll'gen Frömmigkeiten

Dies in seinem Namen Eselei’n und Torheiten verbreiten

Glaubt ihr, dass er will, dass irgendwer an seiner Stelle spricht?

Irgend so ein kleines Licht?

Ich glaube nicht!

Ich glaub' nicht, dass er in seiner Weisheit, seinem ew’gen Rat

Sowas Abartiges ausgeheckt hat wie den Zöllibat

Denn sonst hätt' er sich zum Arterhalt was andres ausgedacht

Und uns nicht so fabelhafte Vorrichtungen angebracht

Welch ein Frevel, daran rumzupfuschen, zu beschneiden

Zu verstümmeln!

Statt sich dran zu erfreu’n, dran zu leiden!

Und wenn Pillermann und Muschi nicht in den Masterplan passen

Glaubt ihr nicht, er hätt' sie schlicht und einfach weggelassen?

Glaubst du Mensch, armsel’ger Stümper, du überheblicher Wicht

Dass du daran rumschnippeln darfst?

Ich glaube nicht!

Ich glaub' nicht, dass ihm der Höllenlärm etwas bedeutet

Wenn man in die göttliche Ruhe hinein die Glocken läutet

Ich bin sicher, dass er es als schlimme Lästerung betrachtet

Wenn man, um ihn zu bestechen kleine Lämmerchen abschlachtet

Und er muss sich sofort übergeben, denkt er nur ans Schächten

Oder an die schleim’gen Heuchler, an diese gottlosen Schlechten

Die scheinheilig die Kinderlein zu sich kommen lassen

Und ihnen in die Hose fassen!

Ich glaub' nicht, dass er in euren pompösen Palästen thront

Ich glaub' eher, dass er beim geringsten meiner Brüder wohnt

Eher bei den Junkies, bei den Trebern im Park als in Rom

Eher in den Slums, den Schlachthöfen, den Ghettos als im Dom

Im Parterre bei Oma Krause, in der Aldi-Filiale

Eher auf dem Straßenstrich als in der Kathedrale

Wo Schiefköpfige, Händeknetende Schuldgefühle schüren

Eitel, selbstgerecht, als würden sie IHN an der Leine führen

Eher als in eurer düstren, modrig-lustfeindlichen Gruft

Sitzt er unter freiem Himmel in der lauen, klaren Luft

Neben mir auf der Bank vor der Gartenlaube

Bei einer Flasche Deidesheimer Herrgottsacker

Ja, ich glaube!

Ja, ich glaube!

Zo nu en dan gesel ik mezelf en veroordeel ik mezelf hard

En vraag me beschamend of ik geloof of niet

Gewoon een beetje martelen en ik zal het bewijs van mezelf afpersen

Ten eerste geloof ik niets en ten tweede weet ik niets

Ik denk gewoon dat als het echt bestaat

Hij wilde niet wat hier in zijn naam gebeurt!

Allereerst denk ik dat de wijwaterpoelkikkers hem lastig vallen

En de veel te grote huizen die zogenaamd van hem zijn

Denk je dat hij achter volgelingen en onroerend goed zit?

Ja mens en onroerend goed?

Ik denk van niet!

Ik denk niet, als hij echt bestaat, dat hij er erg van houdt

Iemand die zich koppig voordoet als zijn plaatsvervanger

En denkt dat hij onfeilbaar is.

Ik denk niet dat hij het leuk vindt

Dat hij verondersteld wordt scheve opvattingen te hebben als 'zijn wil'

Ik durf te wedden: gedoe en geklets

Mompelen en pronken werkt op zijn zenuwen

Deze ringzoenen, deze zelfvoldane vroomheid

Dit verspreiden in zijn naam, ezels en dwaasheden

Denk je dat hij wil dat iemand voor hem spreekt?

Een soort lichtje?

Ik denk van niet!

Ik geloof dat niet in zijn wijsheid, zijn eeuwige advies

Verzon iets afwijkends zoals het celibaat

Want anders had hij wel iets anders bedacht om de soort te behouden

En bevestigde ons niet-zo-fantastische constructies

Wat een heiligschennis om mee te knoeien, om te besnijden

te verminken!

In plaats van ervan te genieten, eronder te lijden!

En als Pillermann en Musk niet passen in het masterplan

Denk je niet dat hij ze gewoon zou hebben weggelaten?

Denk je dat man, zielige klungel, jij arrogante stakker?

Dat je eraan kunt knippen?

Ik denk van niet!

Ik denk niet dat het geluid van de hel iets voor hem betekent

Wanneer je de klokken luidt in de goddelijke rust

Ik weet zeker dat hij het als een vreselijke godslastering beschouwt

Wanneer je lammetjes slacht om hem om te kopen

En hij moet meteen overgeven als hij alleen maar aan slachten denkt

Of aan de slijmerige hypocrieten, aan deze goddeloze goddelozen

Die hypocriet de kleine kinderen naar zich toe laten komen?

En raak hun broek aan!

Ik denk niet dat hij op de troon zit in jouw pompeuze paleizen

Ik denk eerder dat hij bij de minste van mijn broers woont

Liever met de junks, met de tocht in het park dan in Rome

Liever in de sloppenwijken, de slachthuizen, de getto's dan in de kathedraal

Op de begane grond bij Oma Krause, in de Aldi vestiging

Liever op straat dan in de kathedraal

Waar kromme hoofden, knedende handen schuldgevoelens voeden

IJdel, zelfingenomen, alsof ze HEM aan de lijn leiden

In plaats van in je sombere, muffe, anti-plezier graf

Hij zit onder de blote hemel in de warme, heldere lucht

Naast mij op de bank voor het prieel

Met een fles Deidesheimer Herrgottsacker

Ja ik geloof!

Ja ik geloof!