Fünf Gartennelken - Reinhard Mey

Fünf Gartennelken steh‘n vor mir auf meinem Zimmertisch

Sie steh‘n in einem Zahnputzglas, schon nicht mehr so ganz frisch

Ein Kind hat sie mir gestern nach der Vorstellung gebracht

Ich hab‘ sie mit mir rumgetragen, eine ganze Nacht

Mein Zimmer gibt‘s in dem Hotel vierhundertzwanzigmal

Und alle sind gleich ordentlich, gleich langweilig, gleich kahl

In allen sind Bild, Lampe, Tisch und Bett gleich anzusehen

Es gibt nur eins das anders ist: Das Zimmer Hundertzehn!

Da steht in einem Zahnputzglas ein kleiner Nelkenstrauß

Der macht daraus für mich ein Stück Zuhaus‘ fern von zu Haus

Der leuchtet für mich auf dem laus‘gen Tisch, auf dem er steht

Wie das Lächeln eines Freundes, wie ein ganzes Blumenbeet!

Ich dank‘ dem Kind mit ein paar Zeil‘n, nun weiß ich nicht wohin

Ich hab‘ den Absender verlor‘n, verschusselt, wie ich bin

Heut' geht‘s in eine and’re Stadt, ich nehm‘ mein Zeug, zieh‘ aus:

Ein Koffer, zwei Gitarren und ein welker Blumenstrauß

Er staan ​​vijf anjers voor me op mijn kamertafel

Ze staan ​​in een tandenborstelglas, niet zo fris meer

Ze bracht me een kind na de voorstelling gisteren

Ik heb haar de hele nacht bij me gedragen

Er zijn vierhonderdtwintig exemplaren van mijn kamer in het hotel

En ze zijn allemaal even netjes, even saai, even kaal

In alle kamers zijn de afbeelding, de lamp, de tafel en het bed hetzelfde

Er is maar één ding dat anders is: de zaal honderdtien!

Er zit een klein boeket anjers in een tandenborstelglas

Hij maakt er voor mij een stukje thuis weg van huis van

Het schijnt voor mij op de waardeloze tafel waarop het staat

Als de glimlach van een vriend, als een heel bloembed!

Ik bedank het kind met een paar regels, nu weet ik niet waar ik heen moet

Ik ben de afzender kwijt, verknald als ik ben

Vandaag gaan we naar een andere stad, ik pak mijn spullen en ga verhuizen:

Een koffer, twee gitaren en een verwelkt boeket bloemen