Freundliche Gesichter - Reinhard Mey

Mit sechzig auf der Kriechspur, die Lastwagen im Genick

Als Zeit und Wege keine Rolle spielten

Ein altes Auto, das nur noch mein Glaube und ein Trick

Die Liebe und der Rost zusammenhielten

So hab' ich manchen Tag auf mancher Straße zugebracht

Unendlich reich an Hoffnungen und Träumen

Im Rücksitz die Gitarre war meine einz’ge Fracht

Meine einz’ge Angst war, etwas zu versäumen

Da waren freundliche Gesichter, und es war gut, ein Lächeln zu seh’n!

Wie Freunde, wie Komplizen waren wir

Ich hatte meinen Weg gefunden, sie gaben mir Mut, ihn zu geh’n

Und mir und meinen Liedern ein Quartier

Als keiner an mich glaubte, außer ihnen und mir!

Der Beifall abends gab mir Kraft, am Morgen loszugeh’n

Zu neuen Studios, neuen Plattenbossen

Er half mir, in den Vorzimmern auch dann noch stolz zu steh’n

Wenn alle Türen sich vor mir verschlossen

Er ließ mich die Enttäuschung, das Vertrösten jedesmal

Die Sprüche und die Ausflüchte verwinden:

Ich würd' abends einen winz’gen, aber vollen Saal

Offene Ohr’n und ein Zuhause finden!

Da waren freundliche Gesichter, und es war gut, ein Lächeln zu seh’n!

Wie Freunde, wie Komplizen waren wir

Ich hatte meinen Weg gefunden, sie gaben mir Mut, ihn zu geh’n

Und mir und meinen Liedern ein Quartier

Als keiner an mich glaubte, außer ihnen und mir!

Nun, heute weht ein sanfter Wind mir wärmer ins Gesicht

Und vieles hat sich mit dem Blatt gewendet

Aber Flitter und Glitzerkram trüben den Blick mir nicht

Die Scheinwerfer haben mich nicht geblendet

Es tut nur gut, nicht länger im kalten Regen zu steh’n

Ich bin dankbar dafür, doch unterdessen

Hab' ich es nicht verlernt, durch all das Licht hindurchzuseh’n

Ich hab' Euch keinen Augenblick vergessen!

Da waren freundliche Gesichter, und es war gut, ein Lächeln zu seh’n!

Wie Freunde, wie Komplizen waren wir

Ich hatte meinen Weg gefunden, sie gaben mir Mut, ihn zu geh’n

Und mir und meinen Liedern ein Quartier

Als keiner an mich glaubte, außer ihnen und mir!

Op zestig in de slow lane, de vrachtwagens in de nek

Toen tijd en afstand er niet toe deden

Een oude auto, dat is gewoon mijn geloof en een truc

Liefde en roest aan elkaar gelijmd

Zo heb ik menig dag op menig straat doorgebracht

Oneindig rijk aan hoop en dromen

Op de achterbank was de gitaar mijn enige lading

Mijn enige angst was om iets te missen

Er waren vriendelijke gezichten en het was goed om een ​​glimlach te zien!

We waren als vrienden, als medeplichtigen

Ik had mijn weg gevonden, ze gaven me moed om hem te bewandelen

En kwartjes voor mij en mijn liedjes

Toen niemand in mij geloofde behalve zij en ik!

Het applaus 's avonds gaf me de kracht om 's ochtends op pad te gaan

Naar nieuwe studio's, nieuwe platenbazen

Hij hielp me om trots in de wachtkamers te staan

Als alle deuren voor mij gesloten zijn

Hij liet me elke keer de teleurstelling, de troost achter

De uitspraken en de uitvluchten komen voorbij:

's Avonds wil ik graag een kleine maar volle zaal

Open oren en vind een thuis!

Er waren vriendelijke gezichten en het was goed om een ​​glimlach te zien!

We waren als vrienden, als medeplichtigen

Ik had mijn weg gevonden, ze gaven me moed om hem te bewandelen

En kwartjes voor mij en mijn liedjes

Toen niemand in mij geloofde behalve zij en ik!

Nou, vandaag blaast een zacht briesje mijn gezicht warmer

En er is veel gekeerd met het tij

Maar klatergoud en glitter vertroebelen mijn zicht niet

De koplampen verblindden me niet

Het is gewoon goed om niet langer in de koude regen te staan

Daar ben ik dankbaar voor, maar ondertussen

Ben ik niet vergeten hoe ik door al het licht moet kijken?

Ik ben je geen moment vergeten!

Er waren vriendelijke gezichten en het was goed om een ​​glimlach te zien!

We waren als vrienden, als medeplichtigen

Ik had mijn weg gevonden, ze gaven me moed om hem te bewandelen

En kwartjes voor mij en mijn liedjes

Toen niemand in mij geloofde behalve zij en ik!