Faust In Der Hand - Reinhard Mey

Als ich an diesem Morgen mit ihm vor dem Schulhaus stand

Unter dem Arm die große bunte Tüte

Da spürt‘ ich seine kleine, heiße Faust in meiner Hand

Und wusste, dass er ahnte, was ihm blühte

Mein erster Schultag endete in einem Tränenmeer

Doch hatte ich nie vor ihm davon gesprochen —

Wie wurde schon am ersten Tag mein Ranzen mir so schwer —

Doch schlau hatte er den Braten längst gerochen

Und als die anderen Kinder mit der Lehrerin fortgingen

Hab‘ ich seine Verzweiflung und Verlassenheit gespürt

Und musst‘ ihn flehend, bittend dennoch in die Klasse bringen

Und fühlte mich, wie wenn man ein Kälbchen zur Schlachtbank führt

Es gab nur Liebe und Versteh‘n, gab nur Freiheit bislang

Und nun droh‘n Misserfolge und Versagen

Der Wissensdurst versiegt unter Bevormundung und Zwang

Die Gängelei erstickt die Lust am Fragen

Die Schule macht sich kleine graue Kinder, blass und brav

Die funktionier‘n und nicht in Frage stellen

Wer aufmuckt, wer da querdenkt, der ist schnell das schwarze Schaf

Sie wollen Mitläufer, keine Rebellen

Ja-Sager wollen sie, die sich stromlinienförmig ducken

Die ihren Trott nicht stör‘n durch unplanmäß‘ge Phantasie

Und keine Freigeister, die ihnen in die Karten gucken

Und die vielleicht schon ein Kapitel weiter sind als sie

Wie oft bist du in all den Jahren aus dem grauen Tor

Bemäkelt und getadelt rausgekommen

Wie oft habe ich ahnungsvoll und stillschweigend davor

Den Delinquenten in den Arm genommen!

Wie oft hab‘ ich den Spruch gehört: Ihr Sohn hat nur geträumt

Ihr Sohn hat mit Papierfitzeln geschossen

Ihr Sohn hat trotz Ermahnung seinen Platz nicht aufgeräumt

Ihr Sohn hat sein Tuschwasser ausgegossen!

Und nie: Ihr Sohn ist vor der ganzen Klasse aufgestanden

Für einen, den sie peinigten und quälten bis auf‘s Blut!

In dieser Welt kommen uns die wahren Werte abhanden

In dieser Schule gibt es kein Fach Menschlichkeit und Mut

Manchmal wünscht‘ ich, wir wär‘n an diesem Tag nicht mitgegangen

Und lieber, wie im Kinderlied, zu Doc David nach Fabuland

Du hättest nicht nochmal an jener Stelle angefangen

Wo ich schon einmal stand — die Faust in meines Vaters Hand!

Toen ik die ochtend met hem voor het schoolgebouw stond

Onder de arm de grote kleurrijke tas

Toen voelde ik zijn kleine, hete vuist in mijn hand

En wist dat hij wist wat hem te wachten stond

Mijn eerste schooldag eindigde in een zee van tranen

Maar ik had er voor hem nog nooit over gesproken...

Hoe was mijn tas zo zwaar op de eerste dag...

Maar slim had hij het gebraad lang geleden geroken

En toen de andere kinderen vertrokken met de leraar

Ik voelde zijn wanhoop en eenzaamheid

En moest hem nog steeds bedelend, bedelend naar de klas brengen

En had zin om een ​​kalf naar het slachthuis te leiden

Er was alleen liefde en begrip, er was tot nu toe alleen vrijheid

En nu is er de dreiging van mislukking en mislukking

De dorst naar kennis droogt op onder paternalisme en dwang

Het patronaat verstikt het verlangen om vragen te stellen

De school maakt kleine grijze kinderen, bleek en braaf

Ze werken en stellen ze niet in vraag

Iedereen die klaagt, die lateraal denkt, is snel het zwarte schaap

Ze willen volgers, geen rebellen

Ja mannen willen dat ze gestroomlijnd gehurkt zitten

Die hun routine niet verstoren met ongeplande verbeeldingskracht

En geen vrije geesten die naar hun kaarten kijken

En wie zijn misschien al een hoofdstuk verder dan ze zijn

Hoe vaak ben je door de jaren heen uit de grijze poort geweest?

Kwam bekritiseerd en beschuldigd

Hoe vaak heb ik dit bewust en stilzwijgend onder ogen gezien?

De delinquent omhelsde!

Hoe vaak heb ik het gezegde niet gehoord: je zoon droomde alleen maar?

Je zoon schoot stukjes papier

Haar zoon heeft zijn huis ondanks waarschuwingen niet opgeruimd

Je zoon heeft zijn inktwater uitgegoten!

En nooit: je zoon stond voor de hele klas

Voor iemand die ze hebben gekweld en gekweld tot bloedens toe!

In deze wereld verliezen we onze ware waarden

In deze school is er geen onderwerp menselijkheid en moed

Soms zou ik willen dat we die dag niet met ze mee waren gegaan

En liever, zoals in het kinderliedje, aan Doc David in Fabuland

Je zou op dat moment niet opnieuw zijn begonnen

Waar ik eerder ben geweest - mijn vuist in de hand van mijn vader!